เสพข่าวร้ายๆ กันมาตั้งแต่ต้นปี จนถึงวันนี้ก็ยังมึนๆ สับสนเวียนวนว่า สังคมไทยมาถึงจุดนี้กันได้อย่างไร?!?
    อุเหม่!! เรื่องง่ายๆ กลายเป็นเรื่องที่ต้องจับเอา "ทฤษฎีสมคบคิด" มาตีความกันเลยทีเดียว อย่างกรณีคุณป้าเอาขวานจามรถที่มาจอดบังประตูหน้าบ้าน วันนี้กลับกลายเป็นสงสัยว่า ป้ากับรถกระบะ "จัดฉาก" 
    เฮ้อ!!! อะไรที่ไม่ได้ดั่งใจนั้น กลายเป็นคนอื่นผิดกันหมดแล้วหรือ 
    แยกแยะ...สะกดกันเป็นไหม?!?
    หากปล่อยให้สังคมไทยมีวิธีคิดอย่างนี้ บ้านเมืองจะไปสู่ยุคไทยแลนด์ 4.0 ได้อย่างไร 
    ละเมิดสิทธิของผู้อื่นจนไม่มีทางเท้าจะเดิน พ่อค้าแม่ขายบอกว่า ...รังแกคนจน
    เจ้าหน้าที่รัฐปล่อยปละละเลย ไม่ทำตามกฎหมาย พอเกิดเรื่องเดือดร้อน เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต ส่งผลกระทบไปทั่ว พอเอาจริงเอาจัง เอาตำรากฎหมายมากาง ก็เหมือนโยนระเบิดลงไปกลางความรู้สึกที่พ่อค้าแม่ขายเคยชินจับจองพื้นที่สาธารณะเป็นแหล่งทำมาหากิน
    งานนี้จะโทษใคร 
    ถ้าสังคมคนตลาดยังไม่ทบทวน แยกแยะถูกผิด ...คุณป้า!!! ก็ต้องถูกชี้หน้าว่าผิดตลอดกาล 
    เด็กๆ และเยาวชนอ่านข่าว หรือเห็นข่าวเรื่องแบบนี้แล้ว วานพ่อแม่ช่วยกันอธิบายด้วยแล้วกันว่า ต้องรู้จักแยกให้ถูกแยกให้ควร 
    กรณีนี้แค่ตัวอย่าง ณ ปัจจุบัน ว่าข่าวสารที่แชร์กันในโลกออนไลน์ ต้องมีวิจารณญาณก่อนตัดสิน!!! เหมือนเรื่องราวของมูลนิธิศุภนิมิตฯ ที่เคยเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ ว่าด้วยปัญหาของบริจาค และการบริหารจัดการภายในมูลนิธิ ที่มีหลายเรื่องให้สงสัย ปรากฏว่าตอนนี้กลับมา "หลอน" กันอีกแล้ว จนเกิดเหตุต้องเมาธ์กันแซดว่า ...เบื้องหลังเบื้องหน้าคืออะไร
    จบไม่จริง มีซีรีส์ต่อ เพราะอะไร สุดท้ายคงไม่พ้นคำอธิบาย...เพื่อนส่งมาให้เลยส่งต่อ!!!
    ยุคนี้คงต้องอยู่ห่างๆ คำว่า "เพื่อน" กระมัง.