ใครที่เล่นไลน์แล้วไม่ได้ข้อความเรื่องราว "กุญแจแห่งความสุข" ส่งต่อมาล่ะก็ ต้องเดากันไว้ก่อนว่า...อายุยังไม่ถึงวัยอันควรที่จะได้อ่าน
    เพราะเนื้อหาสาระเป็นเหมือนเรียกสติ สอนให้รู้จักคิด สำหรับมนุษย์แม่ มนุษย์พ่อ มนุษย์ลุงป้าน้าอาเป็นกรณีพิเศษ ถึงคนเขียนสรุปจะมิได้จำเพาะเจาะจงระบุเรต ..ท -น-ฉ.. เหมือนเวลาเราดูละครทีวีก็ตาม 
    ก็ลองอ่านดูสิ...   
    ชายชราคนหนึ่งมักจะไปซื้อหนังสือพิมพ์จากร้านประจำอยู่เสมอ พนักงานร้านนี้มักแสดงสีหน้าจองหองและดูหมิ่นเขาเสมอ เพื่อนของเขาถามเขาด้วยความไม่เข้าใจว่า “ทำไมนายไม่ไปซื้อร้านอื่น จะไปซื้อทำไมวะร้านนี้ ไอ้เด็กพวกนี้ท่าทางมันยโสสิ้นดี” 
    ชายชราหัวเราะและตอบว่า “จะไปถือสาหาความเด็กมันทำไม? หากฉันทำตามที่นายว่า ฉันต้องเสียเวลาเดินอ้อมไปหลายซอยเลยนะถึงจะซื้อหนังสือพิมพ์ได้ เราจะทำให้มันยุ่งยากไปทำไม? จะว่าไป ที่เด็กร้านนี้ไม่มีมารยาทมันก็เรื่องของเด็กมัน ข้าจะต้องอารมณ์บูดตามเด็กพวกนี้ด้วยเหรอ ฉันถามแกหน่อยมันคุ้มไหม? ฉันไปซื้อหนังสือพิมพ์นะ ฉันไม่ได้ไปดูหน้าเด็กนั่น!”
    .....ในใจของทุกคนมีกุญแจแห่งความสุขอยู่คนละดอก แต่เรามักเอากุญแจแห่งความสุขนั้นไปฝากไว้ในมือของคนอื่น
    แม่บ้านคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า "ฉันไม่มีความสุขเลย เพราะสามีฉันต้องไปประชุมต่างจังหวัดบ่อยๆ เขาไม่ค่อยอยู่บ้าน" เธอเอากุญแจแห่งความสุขใส่ไว้ในมือของสามี
    คุณแม่คนหนึ่งเอ่ยว่า "ลูกของฉันไม่เคยเชื่อฟังฉันเลย มันทำให้ฉันโมโหอยู่เสมอ" นางเอากุญแจแห่งความสุขใส่ไว้ในมือของลูกๆ
    ผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า "เจ้านายไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตา ทำให้ผมกลายเป็นคนโมโหร้าย" เขาฝากกุญแจแห่งความสุขไว้ในมือของเถ้าแก่
    แม่ผัวกล่าวว่า "ลูกสะใภ้ของฉันไม่กตัญญู ฉันช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้?" นางฝากกุญแจไว้ที่ลูกสะใภ้
    ....เรามักจะกล่าวโทษว่าคนอื่นทำให้เราไม่มีความสุข แต่ความเป็นจริงแล้วเรานั่นแหละที่ "เอาความสุขไปฝากไว้ที่คนอื่น" 
    ตอนนี้กุญแจแห่งความสุขของคุณอยู่ที่ไหน? อยู่ในมือของคนอื่นหรือเปล่า? เอามันกลับคืนมาไว้ในมือของตัวเองเถอะ!....จาก...นุสนธิ์บุคส์
    ขอร่วมแชร์ความเห็นค่ะว่า กุญแจความสุขที่เรามีอยู่หลายดอก ตามที่เรากำหนดไว้นั้น คงไม่สามารถเอากลับมาง่ายๆ ไว้ในมือของเราแน่นอน แต่ต้องใช้เวลา..พอสมควรเลยทีเดียว เพราะจิตใจของมนุษย์นั้น ไม่ใช่ปิด-เปิดได้แบบรีโมตทีวี มันต้องฝึก ยิ่งใครมีลูกกุญแจเยอะ ก็ต้องฝึกเยอะมากเป็นพิเศษ     
    เริ่มจากการฝึกคิดว่า ทุกปัญหามีทางออก..คนอายุปูนนี้อย่างมนุษย์ป้า ก็คงจะไม่ถูกโรคซึมเศร้าเกาะกินแน่นอนค่ะ.
                                        "ป้าเอง"