งานพิธีพระราชทานเพลิงศพครูใหญ่พระเทพวิทยาคม หรือ “หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ” เป็นกรณีพิเศษ เป็นโอกาสที่ได้รำลึกถึงความเป็นอัจฉริยะของท่าน
    ภาพนี้ผมกับคุณสุภาพ คลี่ขจาย มีโอกาสัมภาษณ์หลวงพ่อคูณเป็นพิเศษเมื่อ 23 ปีก่อนที่วัดบ้านไร่ เป็นการสนทนาธรรมที่ยังได้สาระด้วยภาษาธรรมดาๆ
    แม้จะออกอากาศในรายการ “Nation News Talk” มานานแล้ว แต่ก็ยังมีคนถามหาอยู่อย่างสม่ำเสมอ
    ล่าสุดผมเข้าไปเช็กใน YouTube มีคนมาดูกว่า 2 ล้าน views แล้ว ท่านผู้ใดสนใจยังสามารถเข้าไปชมได้เสมอ เพราะคำสอนของท่านเป็นอมตะ คนยุคไหนสมัยใดก็สามารถจะเข้าใจและนำไปปฏิบัติได้
    มีคนส่งบทกวีมาให้ บอกว่าหลวงพ่อคูณแต่งไว้ก่อนมรณภาพ และอ่านทีไรก็ยังชอบทุกที
    ผมไม่แน่ใจว่าท่านแต่งเองหรือมีคนแต่งให้ แต่เป็นบทกวีที่สะท้อนถึงความเป็นหลวงพ่อคูณได้ดีทีเดียว จึงขอนำมาส่งต่อเนื่องในโอกาสอันสำคัญนี้อีกครั้งครับ
    •  กูก็อยู่ ของกู อยู่ดีดี
    คนนั้นที คนนี้ที รี่มาหา
    มากันจน ล้นวัด เปี่ยมศรัทธา
    ราวกับว่า ทั้งจังหวัด มีวัดเดียว
    • มาให้กู โขกเขก มะเหงกงุ้ม
    กูสุดกลุ้ม เปลี่ยนเป็นไม้ ให้หวาดเสียว
    มันกลับดัง ขลังกว่า แห่มาเกรียว
    กระทั่งเยี่ยว ยังแย่งจอง เป็นของดี
    • จะพร่ำบอก อย่างไร ไม่รับรู้
    ว่าตัวกู มิได้เลิศ ประเสริฐศรี
    มันกลับมอง ตัวกู เป็นปูชนีย์
    ใช้เป็นที่ ดับร้อน ผ่อนลำเค็ญ
    • ขยับเขยื้อน เคลื่อนไหว เป็นใบ้หวย
    สิบคนรวย ล้านคนจน ไร้คนเห็น
    ไอ้สิบคน ก่นเล่า เช้ายันเย็น
    กูเลยเป็น เซียนใบ้หวย ด้วยอีกคน
    • ท่านั่งยอง ของกู ก็หรูเฟื่อง
    เป็นพระเครื่อง คณารุ่น วุ่นสับสน
    บ้านจัดสรร กอล์ฟคลับ ยังสัปดน
    ย่องนิมนต์ กูโปรโมต โฆษณา
    • บ้างเอากู เลี่ยมทอง ผุดผ่องใส
    หวังใจให้ คุ้มครอง ผองปัญหา
    แล้วเกิดกู เคราะห์กรรม กระหน่ำพา
    ใครจะมา ช่วยดึง มึงคิดดู
    • ขนาดเก๋ง เยอรมัน คันเป็นล้าน
    ชนสะท้าน ท้ายยุบ ก้นบุบบู้
    ตัวกูจริง เสียงจริง ยังกลิ้งกรู
    นอนคุดคู้ รอมึงช่วย ด้วยเหมือนกัน