เราคงจะต้องทำใจกันหน่อยว่ากว่าเราจะรู้ว่าใครจะเป็นนายกรัฐมนตรีคนต่อไป และรัฐบาลใหม่จะมีส่วนผสมของพรรคการเมืองไหนบ้าง คงต้องรอไปอีกระยะหนึ่ง

                คงจะเป็นกลางปีจึงจะมีความชัดเจน

                และหวังว่าจะไม่มี "อุบัติเหตุทางการเมือง" ทางใดทางหนึ่งที่จะทำให้ "รถไฟตกราง" อีกด้วย

                เสียงจากนักการเมืองที่เราได้ยินอยู่ขณะนี้เป็นเพียงการแย่งชิงพื้นที่สื่อ และเป็นลีลาท่าทางเพื่อการต่อรองให้กลุ่มของตนได้ประโยชน์สูงสุดเท่านั้น

                เมื่อผลการเลือกตั้งออกมาเช่นนี้ แปลว่าไม่มีพรรคใดพรรคหนึ่งสามารถจะตั้งรัฐบาลด้วยตนเองได้  ต้องวิ่งชักชวนพรรคกลางพรรคเล็กต่างๆ มาให้ได้เสียงในสภาผู้แทนราษฎรเกินครึ่งหรือ 250 ที่นั่ง

                ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับฝ่ายใดทั้งสิ้น

                โอกาสที่จะเข้าสู่ "ทางตัน" หรือ deadlock ทางการเมืองจึงมีความเป็นไปได้สูง

                นั่นย่อมหมายความว่าใครหรือฝ่ายไหนตั้งรัฐบาลได้ก็ไม่มีเสถียรภาพ และเมื่อมีการต่อรองระหว่างพรรคร่วมรัฐบาลกันอย่างเข้มข้นเช่นนี้ ก็ย่อมแปลว่าไม่มีพรรคไหนสามารถนำเอานโยบายหาเสียงของตัวเองมาใช้ได้อย่างเต็มที่อย่างที่รับปากเอาไว้กับประชาชน

                การแบ่งสรรปันส่วนตำแหน่งรัฐมนตรีจะกลายเป็นประเด็นหลักในการต่อรองเพื่อตั้งรัฐบาลผสม

                เนื้อหาสาระของนโยบายจะกลายเป็นประเด็นรอง

                จึงไม่ต้องแปลกใจหากจะมีการทำนายทายทักกันตั้งแต่ตอนนี้ว่า รัฐบาลใหม่ทำงานได้ไม่นานก็อาจจะมีการยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่

                หรือหากพรรคการเมืองต่างๆ ไม่สามารถหาทางออกร่วมกันเพื่อตั้งนายกฯ หรือรัฐบาลใหม่ได้ รัฐบาลปัจจุบันภายใต้การนำของนายกฯ ประยุทธ์ จันทร์โอชาก็จะอยู่ในอำนาจต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีกำหนด

                อีกทั้งหากสถานการณ์เป็นเช่นว่านี้ พลเอกประยุทธ์ก็ยังมีอำนาจเต็มภายใต้มาตรา 44 ซึ่งแน่นอนว่านั่นย่อมเป็นการขัดเจตนารมณ์ของการจัดให้มีการเลือกตั้งเพื่อให้ประเทศชาติกลับสู่ระบอบประชาธิปไตยที่ต้องเคารพเสียงส่วนใหญ่จากการหย่อนบัตรเลือกตั้งเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา

                ดังนั้น พรรคการเมืองจึงถูกกดดันให้ต้องหาทางออกร่วมกันเพื่อไม่ให้เกิดสภาวะ "ต่อรองไปเรื่อยๆ"  หลังจากที่คณะกรรมการการเลือกตั้งประกาศรับรองผลการเลือกตั้งภายในวันที่ 9 พฤษภาคมปีนี้

                เพราะหากไม่มีสูตรที่ยอมรับกันได้ การเมืองก็จะเข้าสู่ภาวะ "ไม่ปกติ" ไปโดยไม่มีกำหนดจะมีรัฐบาลที่มาจากเสียงของประชาชน

                ระหว่างนี้ต้องระวัง "วิชามาร" จากหลายๆ ฝ่ายเพื่อทำให้สถานการณ์เข้าข้างตัวเอง

                เมื่อ "คะแนนไม่นิ่ง" ก็ยังมีโอกาสที่ตัวเลขจำนวน ส.ส.เขตและบัญชีรายชื่อจะเปลี่ยนไป

                นั่นเป็นสาเหตุที่การต่อรองเจรจาเพื่อตั้งรัฐบาลร่วมกันยังปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา

                เพราะหากพรรคใหญ่พรรคใดพรรคหนึ่งเสนอให้พรรคกลางที่มีที่นั่งพอประมาณมาร่วมด้วยการเสนอเงื่อนไขบางอย่าง ก็อาจมีคำถามย้อนกลับว่า

                "ถึงวันที่ 9 พฤษภาคม คุณยังมีที่นั่งเท่านี้หรือเปล่า"

                ทุกพรรคต้องรอความแน่ชัดเพราะไม่แน่ใจว่า กกต.จะแจกใบแดงเท่าไหร่ และจะมีการเลือกตั้งใหม่ในกี่เขต

                อีกทั้งยังไม่อาจจะรู้ว่าการสอบสวนข้อร้องเรียนเรื่องทำผิดกฎหมายเลือกตั้งมีทั้งหมดเท่าไหร่ จะต้องใช้เวลาในการพิจารณาว่ามีมูลเพียงใดอีกนานเท่าไหร่

                หรือจะมีการ "สอยทีหลัง" อีกหรือไม่อย่างไร

                ความพยายามด้านหนึ่งคือการ "ดับสวิตช์" ของสมาชิกวุฒิสภา 250 คนที่มาจากการแต่งตั้งของ  คสช. ด้วยการระดมพรรคการเมืองส่วนใหญ่ (ยกเว้นพลังประชารัฐ) ให้มีเสียงรวมกันไม่น้อยกว่า 376  เพื่อให้สภาผู้แทนราษฎรสามารถยกมติเลือกนายกรัฐมนตรีโดยไม่ให้ ส.ว.มากำหนดทิศทางการเมือง

                นั่นย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะแกนนำของบางพรรคเช่นผู้บริหารของพรรคประชาธิปัตย์บางคน ได้ประกาศจุดยืนชัดเจนว่าจะไม่ยอมร่วมมือกับพรรคเพื่อไทยเป็นอันขาด

                พรรคภูมิใจไทยที่มีคุณอนุทิน ชาญวีรกูลเป็นหัวหน้า ก็คงต้องคิดหนักว่าจะจับมือกับฝ่ายไหน เพราะไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรก็มีปัญหาตามมา ที่อาจกลายเป็นประเด็นร้อนในวันข้างหน้าได้ทั้งสิ้น

                พรรคประชาธิปัตย์เจอกับความสลับซับซ้อนเพิ่มเติมอีก เพราะมีความเห็นที่แย้งกันอยู่หลายฝ่าย การตัดสินใจไปทางใดทางหนึ่งย่อมจะเสี่ยงกับการทำให้พรรคแตก ทำให้วิกฤติของความพ่ายแพ้อย่างหมดรูปครั้งนี้หนักหน่วงรุนแรงเพิ่มขึ้นอีก

                ความผันผวนไม่แน่นอนจะกลายเป็นเอกลักษณ์ประจำชาติไปอีกหลายปีจนกว่า "ประชาธิปไตยไทย" จะหาสูตรของตัวเองเจอ.