บรรยากาศการไล่เตะ ไล่ถีบ ลอบทำร้าย รุมสกรัม...บรรดาเด็กๆ ที่ไม่ถึงกับมีพิษ มีภัย อะไรมากมาย แค่มีความเห็นต่างกันไปในคนละแบบ ละแนว พักหลังๆ...รู้สึกว่ามันชักจะเป็นไปอย่างกิจการยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ทั้ง เอกชัย หงส์กังวาน  ที่โดนมาแล้ว ไม่รู้จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ล่าสุดยังมี จ่านิว ที่ถูกกระทำย่ำยี ชนิด กฎหมาย ได้แต่แบ๊ะๆๆ ไปตามสภาพ...

                                                         ------------------------------------------------------

                แม้ว่าเรื่องทำนองนี้อาจดูเป็นเรื่องเล็ก เรื่องน้อย...หรือเรื่องที่บรรดาผู้หลัก-ผู้ใหญ่ ผู้บริหารจัดการบ้านเมืองท่านอาจไม่รู้เรื่อง หรือไม่คิดจะเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย แต่ก็นั่นแหละ...การปล่อยให้เกิดเหตุทำนองนี้ เกิดแล้วจับมือใครดมแทบไม่ได้ ชนิดครั้งแล้ว ครั้งเล่า ไม่เพียงแต่เป็นตัวสะท้อน ประสิทธิภาพ สะท้อนความ ห่วยแตก ของการปกป้อง ดูแล ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของปุถุชนคนธรรมดาโดยทั่วไป แต่ยังเป็นตัวสะท้อนให้เห็นถึง ทัศนคติ และ อารมณ์-ความรู้สึก ของความเป็นผู้หลัก-ผู้ใหญ่ ความเป็นผู้บริหารจัดการบ้านเมือง ว่ามีความละเอียด ประณีต หรือความหยาบ ความสาก ไปถึงขั้นไหน...

                                                           --------------------------------------------------

                คือความเกลียด เคียดแค้น อาฆาต พยาบาท และชิงชังนั้น...ไม่ว่าจะอุบัติขึ้นมาในฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายใด ก็แล้วแต่ ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ควรได้รับการปฏิเสธ หรือ รับไม่ได้ ไปด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะเป็นฝ่ายอนุรักษ์ หรือก้าวหน้า ฝ่ายเผด็จการ หรือฝ่ายประชาธิปไตยใดๆ ก็แล้วแต่ เพราะถ้าว่ากันตาม ฝ่ายพุทธ หรือฝ่ายที่ไม่คิดจะมีฝ่ายกับใครไปด้วยกันทั้งสิ้น มุ่งแต่จะช่วยเหลือเกื้อกูลให้ทุกๆ ฝ่าย หรือให้บรรดา เพื่อนมนุษย์ ทั้งหลาย ได้พ้นไปจาก วัฏสงสาร กันในท้ายที่สุด จนทำให้ทุกๆ ฝ่ายในราชอาณาจักรสยามนับตั้งแต่อดีต พร้อมที่จะยอมรับไปด้วยกันทุกฝ่าย อารมณ์-ความรู้สึกทำนองนี้ ก็ได้ถูกบรรดา ชาวพุทธ ตั้งมาตรฐานไว้อย่างชัดเจนแล้ว อย่างที่ พระพยอม กัลยาโน ท่านสรุปไว้ด้วยถ้อยคำสั้นๆ ง่ายๆว่า โกรธ...คือโง่ โมโห...คือบ้า นั่นแล...

                                                               ----------------------------------------------------

                ดังนั้น...การปล่อยปละ ละเลย หรือปล่อยให้ ความโง่  และ ความบ้า มันแพร่ระบาดออกไปอย่างเป็นกิจการ โดยที่บรรดาผู้หลัก-ผู้ใหญ่ ผู้บริหารจัดการบ้านเมือง ไม่ได้คิดจะแสดงปฏิกิริยาใดๆ ออกมาบ้างเลย อันนี้นี่แหละ...ที่อาจถือเป็นตัวสะท้อนให้เห็นถึง ทัศนคติ หรือ อารมณ์-ความรู้สึก ของตัวเอง ว่าออกไปทางหยาบๆ สากๆ หรือประณีต ละเอียดอ่อน กันไปถึงขั้นไหน เพราะโดยความเป็นผู้หลัก-ผู้ใหญ่ หรือการเป็นผู้บริหารจัดการบ้านเมืองนั้น คงไม่ได้หมายถึงการเอาแต่มั่ว เอาแต่ยุ่งในเรื่องใหญ่ๆ แบบประเภท เล็กๆ มิต้าไม่-ใหญ่ๆ มิต้าทำ อะไรทำนองนั้น แต่การแสดงออกถึงความห่วงใย ความผูกพัน ในเรื่องแม้แต่เล็กๆ น้อยๆ นี่แหละ ที่สามารถใช้เป็นภาพสะท้อน หรือเป็นแบบอย่าง แนวทาง ของความเป็น ผู้หลัก-ผู้ใหญ่ ได้เป็นอย่างดี...

                                                               --------------------------------------------------------

                ภาพที่เจ้าฟ้า เจ้าแผ่นดิน ท่านทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างคุณป้าแก่ๆ และรับเอาดอกไม้เหี่ยวๆ 3 ดอก ที่บรรดาพสกนิกรนำมารอถวาย พร้อมกับกล่าวแสดงความ เสียใจ  ที่ต้องเสด็จมาช้าไปหน่อย ดังที่ ป๋าเปรม ท่านได้หยิบมาเล่าสู่กันฟัง ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตไปไม่นาน อันนี้นี่แหละ...ที่ถือเป็นภาพสะท้อนถึงความประณีต ละเอียดอ่อน ของความเป็น ผู้หลัก-ผู้ใหญ่ หรือของ พระราชาโดยแท้ และกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ สถาบันพระมหากษัตริย์ กลายเป็นสถาบันที่ยืนหยัดเคียงคู่ สอดคล้องคลอกันไปกับ สถาบันพุทธศาสนา อย่างชนิดแทบจะเป็นอันหนึ่ง อันเดียวกัน เป็นภาพสะท้อนอารมณ์-ความรู้สึกแห่งความเมตตา กรุณาไม่ต่างไปจากความพยายามที่จะช่วยเหลือ เกื้อกูล เพื่อนมนุษย์ ให้พ้นไปจากวัฏสงสาร นั่นแล...

                                                                 ---------------------------------------------------------

                ด้วยเหตุนี้...อะไรก็ตามที่ออกไปทาง โง่ๆ บ้าๆ มุ่งที่จะไล่ล่า รุมกระทืบ ลอบกัด รุมสกรัม บรรดาผู้ที่ เห็นต่าง  ไปจากตัวเอง ปานประดุจผู้ที่กำลังแสดงออกถึงความรัก ชาติ-ศาสน์-กษัตริย์ โดยไร้เสียซึ่ง สติ และ ปัญญา ใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย จึงไม่เพียงแต่ถือเป็นผู้ที่กำลังสร้างบรรยากาศอันเลวร้าย บรรยากาศแห่งความโกรธ ความเกลียด เคียดแค้น พยาบาทและชิงชังเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้อาจนำมาซึ่งความเสียหาย เสื่อมเสีย ให้กับทั้งสถาบันชาติ-ศาสนา-และพระมหากษัตริย์ ไม่ว่าจะโดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือไม่ว่าด้วย ความโง่-ความบ้า ในทางส่วนตัวก็แล้วแต่...

                                                                   --------------------------------------------------------

                ดังนั้น...บรรดาผู้หลัก-ผู้ใหญ่ทั้งหลาย รวมทั้งผู้บริหารจัดการบ้านเมือง จะปล่อยปละละเลย ปล่อยให้เรื่องราวเหล่านี้กลายเป็นเรื่องเล็กๆ จ้อยๆ ไม่ได้เลย อย่างน้อย...ก็คงต้องแสดงปฏิกิริยาใดๆ ออกมามั่ง ไม่ควรปล่อยให้ความเกลียด ความโกรธทั้งหลาย กลายไปเป็น ส่วนหนึ่ง ของการได้มาซึ่ง อำนาจทางการเมือง โดยเด็ดขาด!!! แม้ว่า เมล็ดพืชแห่งความเกลียด-โกรธ เหล่านี้มันยังเป็นแค่ วัชพืช ก็ตาม แต่ถ้าหากไม่เร่งถอน เร่งปราบ ให้มันหมดไปจากพื้นที่นา หรื้อพื้นที่ทางการเมืองโดยเร็ววันแล้ว โศกนาฏกรรมทางประวัติศาสตร์ ที่ไม่เคยมีคนไทยรายใดปรารถนาอยากจะเห็น มันอาจถูกฟื้นคืนกลับมา แบบที่เคยเกิดขึ้นเมื่อครั้งอดีต ย่อมมีความเป็นไปได้เช่นกัน...

                                                                    ----------------------------------------------------------

                ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Anon... To be angry with a weak man is proof that you are not very strong yourself.- การแสดงความโกรธแค้นต่อบุคคลที่อ่อนแอกว่า ก็คือบทพิสูจน์ว่าตัวท่านเอง...หาใช่บุคคลที่เข้มแข็งไม่...

                                                                      ---------------------------------------------------------