4พ.ค.64-รศ.หริรักษ์ สูตะบุตร อดีตรองอธิการบดีฝ่ายบริหารบุคคล มหาวิทยาลัย​ธรรมศาสตร์ โพสต์เฟซบุ๊ก"Harirak Sutabutr"ว่า

เนื่องมาจากการที่ศาลอาญาไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวนายพริษฐ์ ชีวารักษ์ และพวกอีก 7 คน ครั้งหลังสุด เมื่อวันที่ 29 เมษายน 2564 คณะกรรมการนักศึกษา คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้ออกแถลงการณ์ คัดค้านมีใจความสรุปได้ดังนี้
1. รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2560 มาตรา 29 บัญญัติว่า ในคดีอาญา ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่า ผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีความผิด ก่อนมีคำพิพากษาถึงที่สุด จะปฏิบัติต่อบุคคลนั้นเสมือนเป็นผู้กระทำความผิดไม่ได้
2. ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 107 ซึ่งเป็นบทหลัก ได้บัญญัติไว้สอดคล้องกับรัฐธรรมนูญมาตรา 29 ซึ่งมีข้อความว่า “ ผู้ต้องหาหรือจำเลยทุกคนพึงได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว”
3. การไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจึงเป็นข้อยกเว้น โดยหลักต้องตีความข้อยกเว้นให้เคร่งครัด ไม่กว้าง มิฉะนั้นบทหลักจะไม่มีที่ใช้ (จริงๆแล้วศาลอนุญาตให้ปล่อยตัวไปแล้วหลายคน ที่ทำตามเงื่อนไขของศาล)แล้วการไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว ต้องเข้าเหตุใดเหตุหนึ่งที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 108/1 เท่านั้น ซึ่งการที่ศาลไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว ศาลให้เหตุผลตามมาตรา 108/1 (3) ซึ่งมีข้อความว่า “ผู้ต้องหาหรือจำเลยจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น” และอธิบายว่า กฎหมายมุ่งป้องกันไม่ให้จำเลยหรือผู้ต้องหาไปกระทำซ้ำในสิ่งที่ถูกฟ้องร้องหรือถูกกล่าวหาว่าเป็นความผิด ...หากจำเลยหรือผู้ค้องหาคนใดมีพฤติการณ์หรือแนวโน้มที่จะทำเช่นนั้น และไม่มีมาตรการอื่นใดที่จะป้องกันได้ ศาลย่อมไม่อาจปล่อยตัวชั่วคราวได้
4. คณะกรรมการนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เห็นว่าศาลตีความไปในทางที่กว้างมาก คือเพียงแต่มีแนวโน้มจะกระทำผิดซ้ำ แม้ไม่ก่ออันตรายแก่ใครเลย ก็จะเข้าข่ายการก่ออันตรายประการอื่น การตีความเช่นนี้เป็นไปในทางที่จำกัดสิทธิเสรีภาพของประชาชน ทำให้หลักสากลที่ว่า ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าจำเลยเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่มีที่ใช้
5. สรุปว่า การไม่ปล่อยตัวชั่วคราวนี้ไม่ชอบด้วยกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา เพราะการปล่อยตัวชั่วคราวเป็นสิทธิพื้นฐานชองปวงชนชาวไทยทุกคน ตราบเท่าที่ยังไม่มีคำพิพากษาถึงที่สุด ผู้ต้องหาหรือจำเลยยังเป็นผู้บริสุทธิ์  และนี่หรือคือสิ่งที่ผู้บริสุทธิ์พึงได้รับ
เป็นเรื่องถูกต้องว่า หลักการคือ ผู้ต้องหาหรือจำเลยพึงได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว และการไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวเป็นเรื่องยกเว้น พูดอีกอย่างหนึ่งคือ ผู้ต้องหาหรือจำเลยพึงได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว เวันแต่ว่าศาลจะเห็นว่า ผู้ต้องหาหรือจำเลย เมื่อได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวไปแล้วจะเป็นไปตามเหตุใดเหตุหนึ่งเหตุใดใน 4 เหตุตามมาตรา 108/1 ซึ่งกฎหมายให้เป็นไปตามดุลพินิจของศาล 
ตามแถลงการณ์ฉบับนี้ นักศึกษาคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กลุ่มนี้ ได้กล่าวหาว่า การที่ศาลไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว เป็นการใช้ดุลพินิจที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา และเป็นการจำกัดสิทธิเสรีภาพของประชาชน ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผู้บริสุทธิ์พึงได้รับ 
อ่านแถลงการณ์ฉบับนี้แล้วเหนื่อยใจเป็นที่สุด ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า 
ที่ว่าจะ”ย้ายประเทศกันเถอะ” นั่นน่ะ เหมือนจะเป็นความคิดที่ไม่เลวนัก 
น่าแปลกใจว่า ทำไมเพิ่งจะคิดได้ เพราะเขาพูดกันมานานแล้วว่า หากต้องการอยู่ในประเทศที่ไม่มีสถาบันพระมหากษัตริย์ หรือถ้ามี พระมหากษัตริย์ก็ต้องมีสถานะที่เท่าเทียมกับประชาชนทุกคน สิ่งที่ต้องการนั้นมันเป็นไปไม่ได้ในประเทศนี้ ถ้าต้องการเช่นนั้น ก็ให้ย้ายไปอยู่ประเทศอื่นเสีย
ต้องขอขอบคุณจริงๆ ที่ในที่สุดก็คิดได้ หากเป็นเช่นนั้นได้ บ้านเมืองก็จะอยู่กันอย่างสงบเสียที