ในบรรดาพวก นักรบโซเชียล นั้น...ถ้าให้ลองไล่เรียง จัดอันดับ อดีตศิลปิน นักแต่งเพลง อย่างคุณพี่ ดี้-นิติพงษ์ ห่อนาค นั้น น่าจะจัดอยู่ในประเภทมือวางอันดับต้นๆ ประมาณ ราฟาเอล นาดาล, โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ หรือ โนวัค ยอโควิช อะไรประมาณนั้น คือถึงจะไม่ใช่ อันดับหนึ่ง ในบางช่วง บางระยะ แต่ก็ไม่ถึงกับหล่นไปไกลเกินกว่าอันดับแปด อันดับสิบ โดยเฉพาะถ้าหากคิดจะลงแข่งอย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ...

                                                               ----------------------------------------------------

      เรียกว่า...ไม่ว่าจะเป็น มุมมอง หรือ สำบัดสำนวน...ถ้าคิดตั้งตัวเป็น คอลัมนิสต์ ขึ้นมาจริงๆ กระทั่ง ป๋าเปลว ของเราเองก็เถอะ เผลอๆ...อาจต้องขออนุญาตชิดซ้าย เปิดทางให้คุณพี่ ดี้-นิติพงษ์ ผ่านตลอดเอาง่ายๆ คืออะไรจะเชือดเฉือน ชำแหละ แหวะออกมาชิ้นๆ เท่านี้ย่อมไม่มีอีกแล้ว ไม่ว่าจะหยิบเอาเรื่องการเมือง-ไม่การเมือง การบ้าน-ไม่การบ้าน มาพูดจาว่ากล่าว โพสต์โน่น โพสต์นี่ ในแต่ละครั้ง ล้วนหนักไปทาง แซ่บกระด้อกระเดี้ยหลาย ไปด้วยกันทั้งสิ้น กระทั่งเรื่องการซื้อข้าว-ซื้อของ ในอินเทอร์เน็ต ยังเล่นเอาแทบ ขำกลิ้ง ไปกับอารมณ์ คารมคมคาย ของศิลปินรายนี้ ซึ่งชั่งเป็นอะไรที่ลื่นไหลซะเหลือเกิน...

                                                                --------------------------------------------------

      และที่สำคัญเอามากๆ...ก็คือ วุฒิภาวะ ในการแยกแยะสิ่งต่างๆ ซึ่งไม่ได้หนักไปทาง สุดโต่ง ในด้านหนึ่ง ด้านใด ออกไปในแนวกลางๆ แนวมัชฌิมาปฏิปทา อันทำให้ไม่ว่าฝ่ายไหนต่อฝ่ายไหน น่าจะ พอรับได้ หรือ มิอาจปฏิเสธได้ ไปด้วยกันทั้งสิ้น ดังนั้น...เมื่อเกิดรายการ ประดาบก็เลือดเดือด ในแนวรบโซเชียลมีเดีย ขึ้นมาเมื่อไหร่ ถ้าหาก คุณพี่ดี้ ท่านยังไม่เป็นอะไรไปซะก่อน ก็น่าจะพอไว้ใจ วางใจได้ ว่าบรรดาพวก สุดโต่ง ทั้งหลาย คงต้องโดนถ่วง โดนรั้ง ไม่ให้ไปโลด ไปไกล เกินไปกว่านี้ หรือทำให้ ประชาธิปไตยทางตรง อันมีโซเชียลมีเดียนี่แหละเป็นเครื่องมือ ยังพอเป็นประชาธิปไตยที่มีทั้งคุณภาพ คุณธรรม กำกับเอาไว้ได้บ้าง ไม่ว่ามาก หรือน้อย ไปตามสภาพ...

                                                               -----------------------------------------------------

      เหมือนอย่างยุคก่อนๆ...ที่แนวรบด้านนี้ เคยมีผู้ซึ่งถูกเรียกขานกันในนาม เสธ.น้ำเงิน ถือดาบ ถือทวน ประจำการ จนใครต่อใคร เสพติด ชนิดงอมๆ แงมๆ มาก่อนหน้านั้น แต่หลังจาก ยุคทศวรรษแห่งความมืดมน ผ่านพ้นไปแล้ว ด้วยเงื่อนไข เหตุปัจจัยใดๆ ก็มิอาจทราบได้ เสธ.น้ำเงิน ท่านเลยหายจ้อย เหลือแต่ เสธ.ไพศาล โผล่เข้ามาแทนที่ แต่อาจด้วยเหตุเพราะ เสธ.ไพศาล ท่านอยู่ใกล้กับ บิ๊กป้อม ไปซักหน่อย หรืออาจเพราะท่านออกอาการเอาจริง-เอาจัง เคร่งเครียด ซับซ้อน จนเกินไป หรือไม่ อย่างไร ก็มิอาจสรุปได้ อะไรต่อมิอะไรมันจึงไม่ถึงกับ ลื่นไหล เมื่อเทียบกับสไตล์และลีลาของ เสธ.น้ำเงิน ที่ยากซ์ซ์ซ์จะหาใครเติมเต็ม หรือทดแทน ได้ง่ายๆ...

                                                                ---------------------------------------------------

      ส่วนอาจารย์ สมเกียรติ โอสถสภา ที่ถือตำรับ ตำรา แบกข้อมูลและงานวิจัย มาประจำการอยู่ในแนวรบด้านนี้มานานแล้ว ก็ถือเป็นอีกรายที่พอได้ แต่อาจด้วยเหตุเพราะ หนักข้อมูล ไปนิด ความตื่นเต้น เร้าใจ จาก ข้อมูล ในบางครั้ง บางครา ทำให้อาจต้องหันไปรับประทาน โอสถ ประเภทยา บวดหาย เพื่อแก้ บวดหัว อะไรทำนองนั้น แม้ในแง่มุมมอง ความคิด ต้องถือว่าจัดอยู่ในประเภทมือวางอันดับหนึ่ง หรืออันดับต้นๆ ก็แล้วแต่ แต่ในแง่การนำเสนอ หรือพรีเซนเตชั่น คงต้องยกให้คุณพี่ ดี้-นิติพงษ์ เค้านั่นแหละ ถือเป็น โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ ในแนวรบโซเชียลมีเดีย อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้...

                                                                   --------------------------------------------------------

      แต่ก็แน่ล่ะว่า...ในแนวรบด้านนี้ คงต้องประกอบไปด้วยความหลากหลาย หลากสไตล์ และหลากมุมมองด้วยกัน บางมุมมอง บางสไตล์ ที่กระเดียดไปทาง ฝ่ายตรงข้าม กับรายอย่าง พี่ดี้, เสธ.ไพศาล หรือ อาจารย์สมเกียรติ ฯลฯ ก็เป็นสิ่งที่ไม่พึงละเลย คงต้องติดตามและรับฟังกันไปตามสภาพ โดยเฉพาะถ้าหากมันไม่ถึงกับเป็นอะไรที่ สุดโต่ง จนเกินไป การนำเอาความหลากหลายเหล่านี้มาใช้ประโยชน์ในทางสร้างสรรค์ ก็ไม่น่าจะถึงกับเสียหายอะไรมาก ชนิดต้องไปไล่บด ไล่บี้ รุมกระทืบในแต่ละครั้ง หรือทุกๆ ครั้ง ที่แนวคิด มุมมอง ของกลุ่มคนเหล่านี้ เกิดเป็นอะไรที่ ตรงกันข้าม กับสิ่งซึ่งเราอยากเห็น อยากฟัง แต่เพียงเท่านั้น...

                                                                      ----------------------------------------------------

      อย่างเช่น...คุณพี่ สุซาร์ต สวัสดิ์ศรี ศิลปินแห่งชาติ ที่เอาเข้าจริงๆ แล้ว ท่านก็ไม่ได้ถึงกับเป็นพิษ เป็นภัย อะไรกับใครต่อใครมากมายซักเท่าไหร่ (ยกเว้นแต่กับศิลปินแห่งชาติด้วยกันเอง อย่าง น้าเนาว์ เท่านั้น ที่อาจทำกรรมร่วมกัน ไว้แต่ชาติปางก่อน แบบไหน อย่างไร ก็มิอาจทราบได้) เพราะถ้าย้อนไปคำนึงถึงบทบาท ไม่ว่าในแง่ความคิด ความอ่าน ความมุ่งมั่น ความเสียสละเท่าที่ผ่านมาในอดีตของท่าน อะไรที่ท่านคิด ท่านแสดงออก ในช่วง ณ ขณะนี้ ก็น่าจะ ฟังๆ เอาไว้ ไม่ถึงกับต้องไปรุมเหยียบ รุมกระทืบ ให้ต้องน่าอเนจอนาถโดยใช่เหตุ คือท่านอาจ เหงาๆ ของท่านบ้าง หรืออาจหงุดๆ หงิดๆ เล็กๆ น้อยๆ แต่ถ้ามองถึงคุณค่า ราคา ของสิ่งซึ่งท่านได้เคยกระทำมา น่าจะถือซะว่า ขอกันกินยังมากกว่านี้  อะไรที่เฉยได้ ปล่อยวางได้ ก็น่าจะปล่อยๆ มองให้เป็น ความหลากหลาย ดีกว่าถือเป็นเรื่องระดับคอขาด บาดตาย จนทำให้บรรยากาศในแนวรบด้านนี้ มันออกไปทาง โหดเหี้ยม อำมหิต โดยใช่เหตุ...

                                                                        -----------------------------------------------------

      สรุปเอาเป็นว่า...ในขณะที่นับวัน โซเชียลมีเดีย มันชักจะแปรสภาพเป็น ประชาธิปไตยทางตรง เข้าไปทุกที การนำเอาประชาธิปไตยในแนวนี้ไปใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง ผู้อื่น หรือต่อสังคมประเทศชาติ คงหนีไม่พ้นที่ต้องอาศัย นักรบแห่งธรรมะ ที่ประกอบไปด้วยคุณธรรม มโนธรรม ขันติธรรม หรืออะไรที่ออกไปทางธรรมๆ ทั้งหลาย ไปจนถึงสิ่งที่เรียกว่าวุฒิภาวะ นั่นแหละเป็นหลัก มันถึงจะช่วยให้ประชาธิปไตยในแนวนี้ เกิดศักยภาพ ประสิทธิภาพ และพลานุภาพ พอที่จะช่วยถ่วง ช่วยรั้ง ประชาธิปไตยในแนวอื่นๆ ได้บ้าง ไม่ว่าจะเป็นครึ่งใบ เสี้ยวใบ เต็มใบ เป็นไฮบริด ไฮไม่บริด ใดๆ ก็ตามที...

                                                                          -----------------------------------------------------

      ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Ellery Sedgwick... Democracy’s real test lies in its respect for minority opinion.-ข้อพิสูจน์ที่แท้จริงของประชาธิปไตย อยู่ที่การให้ความเคารพแก่เสียงของคนส่วนน้อย...

                                                                              ----------------------------------------------------