ภาพจาก palungjit.org

13 มิ.ย.62 - ขณะนี้มีการนำเรื่องเล่า "ค่าของ เมียเช่า" ที่ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนไว้ในหนังสือพิมพ์สยามรัฐ เมื่อปี 2514  หลังประทับใจจากการได้ไปดูภาพยนต์เรื่องหนึ่ง  มาเผยแพร่ต่อจนได้รับความสนใจและมีการแชร์ต่ออย่างแพร่หลายในสังคมออนไลน์  โดยเรื่องเล่าดังกล่าวมีเนื้อหาดังนี้ 

...ความประทับใจนั้นไม่ได้เกิดจาก เนื้อหา หรือ ดาราใน ภาพยนต์ เรื่องนั้น ... หากแต่เกิดจากคนที่มาดูหนังคนหนึ่ง

ผู้หญิงไทยตัวเล็กเล็ก ซึ่งมากับฟารั้งตัวอ้วนอ้วนพอเห็นก็รู้ว่า

เธอมีอาชีพอย่างไหน ... จะต้องกราบขอโทษผู้หญิงคนนั้นไว้เสียก่อนว่า พอมองปราดเดียวก็รู้ว่าก็รู้ว่าเธอมีอาชีพที่จะต้องเรียกสุภาพที่สุดว่า“เมียเช่า”

แต่ไม่ได้เช่านานนาน เช่าเพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

เหตุการณ์สำคัญมาเกิดขึ้นตอนหนังจบ เมื่อหนังจบฟารั้งก็ลุกขึ้นยืนจะรีบกลับไม่ยืนรอเคารพพระบรมรูป และ เพลงสรรเสริญพระบารมี

แต่ผู้หญิงไทยคนนั้นไม่ยอมลุกขึ้นด้วยนั่งเฉยเสีย ฟารั้งจึงลงนั่งใหม่

พูดออกไม้ออกมือว่าจะนั่งรอไปทำไม ผู้หญิงไทยส่ายหัวดิก
แล้วตอบเป็นภาษาฟารั้งกระท่อนกระแท่นว่าจะรอเคารพพระบรมรูป

ฟารั้ง ไม่เข้าใจเลยออกเสียงดังเอะอะบอกว่า เสียเวลา

ผู้หญิงไทยตอบกลับอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “My King” ในหลวงของฉัน

ฟารั้งนิ่งเหมือนถูกทุบ อึดใจเดียวทางโรงภาพยนต์ก็ฉายพระบรมรูป

และ เสียงเพลงสรรเสริญพระบารมีก็ดังขึ้น ผู้หญิงคนนั้นยืนตรงอย่างภาคภูมิ ตาจ้องไปที่พระบรมรูปจนเสียงเพลงสรรเสริญหยุดลง

ความเป็นไทย เอกราชของชาติไทย เกียรติภูมิของคนไทย

ความจงรักภักดี ทุกอย่างปรากฏต่อหน้าต่อตาผมขณะนั้น

คนเรานั้นเกิดมาชาติหนึ่งจะใช้มือ ใช้เท้า หรือ อวัยวะอื่นใด
ทำมาหากินก็เป็นเรื่องของแต่ละคน แล้วแต่โชควาสนา
ผม เห็นมาหลายคนแล้วควรค่าแก่การเคารพก็มากมาย

แต่ความเคารพในเกียรติของผู้หญิงที่ถูกสังคมดูหมิ่นคนนั้น
เกิดขึ้นเพราะเกียรติของเธอคือความเป็นไทย ...

ความเป็นไทยที่ปู่ยาตายายของเธอและของผมได้ช่วยกันรักษาร่วมกันมา

จนถึงทุกวันนี้ ... ความเป็นไทยที่ทำให้ชนชาติอื่นต้องยำเกรง

และ ความเป็นคนไทยที่ทำให้คนไทยคนที่เป็นคนไทยด้วยกัน
ต้องเคารพอย่างสูงสุดต้องตื้นตันใจเมื่อได้ประสพพบเห็น.