22 ก.ค.62- เพจ  Running Insider เผยงานอัลตร้ามาราธอนที่ต้องวิ่งในลู่วิ่ง 400 เมตร ให้ครบ 24 ชม. เป็นครั้งแรกที่จัดในไทย ใช้สนามกีฬา ม.เกษตร (บางเขน) ว่าเป็นการวิ่งที่ทดสอบความทนทรหด ความอดทนอดกลั้นของร่างกายและจิตใจนักวิ่ง ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งวน อาการง่วงนอน อากาศที่ร้อนแดดเผา รวมถึงเรื่องน้ำและอาหารให้มีเรี่ยวแรงวิ่งได้เป็นปรกติ ในสถานการณ์ที่ไม่ปรกติ 

งานนี้มีนักวิ่งลงวิ่งสู่โลกลึกลับ 38 คน มีชาวญี่ปุ่นหลายท่านรวมอยู่ในนั้นด้วย รวมถึงพี่ๆ นักวิ่งอัลตร้าในเมืองไทยที่บอกชื่อไปก็น้อยจะรู้จัก เป็นสายแปลกที่มีความกระตือรือล้นสนใจวิ่ง 100 กิโลเมตร

พี่เอก - ธนาธร นับเป็นนักวิ่งสายอัลตร้า แกมาลงวิ่งงานนี้ออกสตาร์ทตอน 4 โมงเย็นเมื่อวานนี้ ก็อยู่วิ่งทั้งคืน วิ่งวนในสนามไปเรื่อยๆ มีเพื่อนๆ นักวิ่งที่คุ้นเคยจาก true south แวะเวียนมาวิ่ง มาเป็นหัวลาก วิ่งไป ชวนคุยไป ให้บทสนทนาช่วยละลายความเบื่อของระยะ 400 เมตร เพซก็ไม่ได้เร็ว แต่ต้องยืนระยะวิ่งวนไป 1 รอบ 400 เมตร นึกง่ายๆ วิ่งไป 40 รอบ (เพิ่ง) จะได้ 16 กิโลเมตร 

พี่เอกวิ่งถึงเช้าอีกวัน จากนั้นแกขอตัวไปประชุมนัดสำคัญ ผมไม่ทราบรายละเอียดดีนัก น้องทีมงานในเรซเล่าให้ฟัง ว่าเดี๋ยวพี่เอก ประชุมเลิกเที่ยงๆ จะกลับมา จริงๆ ถ้าไม่กลับมา ก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร เพราะวิ่งจาก 4 โมงเย็น จนถึงตี 4 นั่นก็ 12 ชั่วโมงแล้ว วิ่งไปจนถึง 8 โมงเช้า นับดูก็มี 16 ชั่วโมง ก็ไม่น้อยแล้ว

ทว่า นักวิ่งร่างสูงผมสั้น ก็กลับมาจริงๆ แกมาวิ่งต่อ แหงล่ะ คงเสียดายระยะที่บดไว้มาทั้งคืน 

แต่ช่วงที่คุณเอก ธนาธร กลับมา บอกได้เลยว่า นี่คือ ฟินาเล่ ช่วงยากและทรมานไข้มากที่สุด เพราะผ่านการอดนอน แต่ต้องวิ่งออกแรง ส่วนใหญ่มักอ่อนเพลีย มีตัวรุมๆ แล้วต้องเจอพระอาทิตย์ตรงหัว แดดร้อนราวๆ 41- 45'C แค่ยืนในร่ม ยังร้อนอบอ้าวแดดวันนี้ฟ้าเปิดอีก คล้ายไปยืนริมทะเล รับลมอ้าวๆ 

ผมรายงานตอนนั้น แกกลับมาวิ่งครั้งที่ 2 ได้รวม 109Km ใน 22 ชม.เศษ ภาพที่เห็นนักกีฬาในสนาม ขอพักยุติกันไปเพราะแต่ละคนมีเป้าหมายส่วนตัว และรอยปริแตกของขีดความจำกัดร่างกาย คงเหลือ 19 คนในสนาม ที่จะขอวิ่งผ่าแดด เคลื่อนร่างกายให้ถึง 4 โมงเย็น เพื่อจบเรซ 

เป้าพี่เอก คือ 300 รอบสนาม หรือ 120Km พูดง่ายๆ ว่า มัน คือ วาระสำคัญของวันนี้ แต่การประชุมก็สำคัญ พอประชุมเสร็จ สัญญาว่ามาต้องมา กลับวิ่งต่อแบบที่ใส่ชุดนักกีฬาง่ายๆ ผ้าร่ม เสื้อทีมวิสกี้ไตรกีฬา ให้ราดน้ำบนตัวได้เพื่อลดความร้อน

แกจำเป็นต้องใส่รองเท้าแตะเพราะเท้ามันขยายจากการวิ่งจ้ำบนลู่วิ่งมาสิบกว่าชั่วโมง

จาก 109Km ก็ต้องเก็บอีก 11Km หรืออีก 27-28 รอบสนาม 

มีเพื่อนๆ น้องๆ ชวนกันลาก ผลัดกันคนละรอบสองรอบ ตอนนั้นมันสนุกและบ้าบอเป็นธรรมชาติดี พวกเราไม่มีหัวโขนอะไร มีแต่ความสุขจากการวิ่ง 
โลกอัลตร้ามาราธอนเป็นกิจกรรมที่อนุญาตให้ทำแบบนั้นได้ ไม่รู้ทำไม ...
หรืออาจเพราะพวกเรากำลังเป็นซอมบี้ ที่งัวเงียและอ่อนแรง 
ในขณะเดียวกัน ฉากชีวิตภายนอก ทั้งร้อนแบบเห็นแดดเป็นตัว 
เห็นเป็นเรือนกระจกวูบวาบ เหมือนตอนคุณเติมน้ำมันในแก๊สสเตชั่น 
เพราะก็วิ่งกันไป วิ่งๆ สลับเดิน ผ่านมา 1 รอบ เอาน้ำราดตัว 
มีทั้งอารมณ์ที่นิ่งๆ ไม่อยากรู้สึกอะไร และเฮฮา ขบขัน มันนิยามไม่ถูกจริงๆ เท่าที่อยู่ดูใน 2 ชม. สุดท้าย ที่เดือดแดดที่สุดของวัน 

10 นาทีสุดท้ายของเรซวันนี้ เป็นความลุ้นว่า พี่เอกจะปิดจ๊อบ ได้ครบ 300 รอบไหม ? 297 ,298 , 299 , เวลาเหลือน้อย แรงก็เหลือน้อย มันเหมือนยาสีฟันที่ถูกรีดจนหมดหลอด รีดจนบางเฉียบแล้ว กับแต่ละก้าวที่ก้าวออกไป ถึงวิ่งเร็วสักหน่อยก็รู้ว่า พอถึงอีก 50-70 เมตร ก็ต้องผ่อนลง เพราะร่างกายมันอาจไม่ใช่ของเราแล้วในตอนนั้น แต่ถ้าวิ่งได้ 298 , 299 รอบ แล้วเวลาดันหมด ทำไม่ได้ว่ะ มันคงคาใจไปอีกนาน 
นักวิ่งด้วยกันรู้ดี 

บทความนี้ ไม่เล่านาน เพราะมันถูกเฉลยจากผมไปแล้ว ว่าสุดท้ายก็ได้ 
พี่เอก ก็คือ พี่เอก มีคนพูดประโยคนี้ สักคนที่วิ่งไปด้วยกัน 

ที่อยากบอก คือ 
สมรภูมิอัลตร้ามาราธอน 100 % เป็นหนทางในการเอาชนะตัวเอง นักกีฬาทุกคนย่อมพบความสุขบนความเจ็บปวด พบโลกส่วนตัวใบใหม่ dig it deep ทั้งเดือดดาลและเงียบงันภายในตัวเอง

แต่ที่สุดแล้ว ระหว่างทาง คือ พาลพบกับมิตรภาพ มันบอกไม่ถูกหรอกคุณว่า
หลัง กม.100 ไปแล้ว เราจะเหลือเรื่องอะไรคุยกันอีกหรา แต่มันมี ! 

ภายในตัวนักวิ่งระยะไกล Long Distance Runner เป็นดินแดนที่น่าค้นหา

สุดท้ายเรื่องราวเหล่านี้ วันหนึ่งมันจะตกตะกอนเป็นประสบการณ์
เป็นความทรงจำ นานวันเข้ามันจะกลายเป็นเรื่องราวที่มีคุณค่า คุณไม่ต้องรักษา เพราะมันซึมลึก ไม่มีใครเอาออกจากตัวเราไปได้ มันไม่สูญหาย 
เจอได้แค่คิดถึงความร้อนของเปลวแดดวันและสายลมที่พัดมา

แต่ทั้งหมดมันก็ก้าวข้ามความคิด Insane บ้าๆ 
กรอกใบสมัครและเตรียมใจ เตรียมร่างกาย เพื่อมาจองจำวิ่งวน บนลู่วิ่ง 400 เมตร ตลอด 24 ชั่วโมงนี้ไปก่อนครับ เพื่อจะได้เจอกับอิสระภาพตอนทุกอย่างลุล่วงไปแล้ว
เช่น รอบที่ 300 ของคุณเอก ธนาธร

ตอนเขียนถึงบรรทัดนี้ที่ลุล่วง
ผมก็ใช้โควต้า ความอัลตร้าของร่างกายใน 24 ชั่วโมงของวันกับคืนนี้ไปล่ะ

ได้แต่บอกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปว่า  "สนุกนะ ลึกลับดีนะ "

เจอกันงานหน้านะทุกคน 
อัลตร้ามาราธอนโลกที่ไม่มีหัวโขน.