ไทยแลนด์...สู้ๆ!!!


เพิ่มเพื่อน    

 

                ต้องถือว่า ไม่เลว ทีเดียว...สำหรับมาตรฐานความเป็นไทยแลนด์ แดนสยาม ในมหกรรมซีเกมส์ครั้งที่ 30 ซึ่งประเทศฟิลิปปินส์เป็นเจ้าภาพคราวนี้ แม้ว่าช่วงแรกๆ จะใจหาย ใจแป้ว หัวใจหล่นลงไปอยู่แถวๆ ตาตุ่มอยู่วัน-สองวัน ด้วยเหตุเพราะต้องวิ่งไล่หลัง ตามกวดอินโดนีเซีย มาเลเซีย สิงคโปร์ หล่นไปอยู่อันดับ 5 อันดับ 6 โน่นเลย...

                                                               -----------------------------------------------

                แต่พอเริ่มเข้าโค้งวัดเบญจะ...หรือหลังจากที่กีฬาหลักๆ ค่อยๆ ทยอยแข่งขันกันไปเป็นระยะๆ  มาตรฐานความเป็นไทยแลนด์ แดนสยาม ก็เด้งขึ้นมาอยู่เป็นอันดับ 2 แม้จะถูกเวียดนามที่หายใจรดต้นคอมาโดยตลอด แซงไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด แต่ในแง่จำนวนเหรียญทอง และเหรียญต่างๆ ที่กองทัพนักกีฬาไทยโกยมาได้ในคราวนี้ ก็ต้องถือว่าจัดอยู่ในระดับมาตรฐานเท่าที่เคยเป็นมา ไม่ได้ถึงกับทรุดโทรม เสื่อมโทรม หัวทิ่ม-หัวตำอะไรมากมาย...

                                                              -----------------------------------------------

                คือช่วงซีเกมส์ครั้งที่ 28 ที่สิงคโปร์เป็นเจ้าภาพ...แม้ประเทศไทยจะกวาดเหรียญทองมาเป็นอันดับหนึ่ง แต่ก็อยู่ในระดับ 95 เหรียญทอง พอๆ กับคราวนี้นั่นแหละ โดยมีเจ้าภาพสิงคโปร์ตามมาเป็นอันดับ 2 ที่ 84 เหรียญทอง และเวียดนามเป็นอันดับ 3 ที่ 73 เหรียญทอง ส่วนช่วงซีเกมส์ครั้งที่ 29 หรือครั้งที่  เสือเหลือง มาเลย์เป็นเจ้าภาพ และถูกเรียกขานกันในนาม ซีโกง อะไรทำนองนั้น แม้กองทัพนักกีฬาไทยจะโกยเหรียญทองมาได้แค่ 72 เหรียญ แพ้เจ้าภาพมาเลเซียที่หอบเข่ง หอบกระสอบ หอบปุ้งกี๋ ขนเหรียญทองไปได้ถึง 145 เหรียญ แต่ไทยก็ยังมาเป็นอันดับ 2 โดยมีเวียดนามตามมาห่างๆ เป็นอันดับ 3  คว้ามาได้ 58 เหรียญทอง...

                                                               ----------------------------------------------

                สำหรับคราวนี้...อันดับ 1 อย่างเจ้าภาพฟิลิปปินส์นั้นคงแทบไม่ต้องพูดถึง หรือถ้าพูดกันแบบอาเซียนๆ คงต้องสรุปว่า...ไม่ว่าประเทศใดก็ตามที่รับอาสาเป็นเจ้าภาพ หนีไม่พ้นต้องเปิดช่อง เปิดทาง อนุญาตให้พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง เขาใช้เข่ง ใช้กระสอบ ใช้ปุ้งกี๋ ขนเหรียญทองตามความปรารถนา ความต้องการ ไปตามระเบียบ ไม่ต้องเสียเวลาคิดมาก หรือคิดเล็ก-คิดน้อย เพราะโดยสไตล์ของอาเซียน ของซีเกมส์ มันคงต้องเป็นไปในแนวนี้นั่นแหละทั่น การขนเหรียญทองของกองทัพนักกีฬาฟิลิปปินส์ที่ได้ถึง 149 เหรียญ จึงไม่อาจถือเป็นมาตรฐานในการสะท้อนศักยภาพใดๆ ได้มากมายซักเท่าไหร่นัก...

                                                                 ---------------------------------------------

                แต่รายของเวียดนาม...ที่ตามหายใจรดต้นคอประเทศไทยมาโดยตลอด อันนี้นี่แหละ...ที่คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้ ว่านับวัน เขายิ่งมาแรง แซงโค้ง ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ หลายต่อหลายประเภทการกีฬา เป็นไปแบบ ก้าวกระโดด โดยเฉพาะกีฬายอดนิยมอย่าง ฟุตบอล นั้น ต้องเรียกว่า...ประมาทไม่ได้โดยเด็ดขาด!!! เผลอเมื่อไหร่...เล่นเอาบอลไทย แทบเลิกฝันไปบอลโลกได้แบบฉับพลัน-ทันที หรือต้องตื่นขึ้นมายอมรับความจริง ว่าโอกาสที่จะไปวัดฝีเท้ากับทีมฟุตบอลอันดับต้นๆ ในเอเชีย อย่างญี่ปุ่น  เกาหลีใต้ อิรัก อิหร่าน หรือซาอุดีอาระเบีย ฯลฯ ย่อมหนีไม่พ้นต้องผ่านด่านเวียดนามซะก่อนเป็นอันดับแรก...

                                                                   -----------------------------------------------

                แต่ถึงกระนั้น...มาตรฐานความเป็นไทยแลนด์ แดนสยาม ในระดับ อาเซียน ก็ยังเป็นสิ่งที่ใครต่อใครคง กินไม่ลง ได้ง่ายๆ ยิ่งถ้าหากเป็น วอลเลย์บอลหญิง หรือ เซปักตะกร้อ ด้วยแล้ว ยังไงๆ...ไทยแลนด์ก็ยังคงแบเบอร์ ยังคงไทยแลนด์สู้ๆ ไทยแลนด์สู้ตาย ได้โดยตลอด ยิ่งถ้าหาก ยกน้ำหนัก ไม่ถูก WADA เล่นงาน ในข้อหาโด๊ปสารต้องห้ามไปซะก่อน โอกาสที่เวียดนามจะแซงไทยไปเพียงแค่ขนจมูก อาจเป็นไปไม่ได้เอาเลยก็ไม่แน่ เพราะฉะนั้น...การหอบเหรียญทองกลับบ้านได้ถึง 90 กว่าเหรียญคราวนี้ ต้องถือว่ายังคงระดับมาตรฐาน ที่น่าปลื้ม น่ายินดี ไม่ได้มีอะไรน่าห่อเหี่ยวเอาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่ว่า...สิ่งที่คงต้องเก็บเอามาคิด สะกิดใจ เอามาเป็นอุทาหรณ์ สอนใจ ก็คือว่า...ถ้าหากยังอยู่นิ่งๆ ยังไม่คิดจะ เดินหน้าประเทศไทย ให้เต็มสูบ เต็มด้าม โอกาสที่ประเทศอื่นๆ จะมาแรง แซงโค้ง  เบียดหลัง เบียดไหล่ จนแซงหน้าประเทศไทย ย่อมมีความเป็นไปได้เสมอๆ...

                                                                   -----------------------------------------------

                และคงไม่ใช่แต่แค่เฉพาะ การกีฬา เท่านั้น...ไม่ว่าเป็นการเศรษฐกิจ การเมือง หรือการใดๆ ก็แล้วแต่ การ หยุดนิ่ง ย่อมนำไปสู่การ ล้าหลัง ได้เสมอ ดังนั้น...ไม่ว่าใครก็เถอะ ที่นั่งลุ้น นอนลุ้น  กีฬาในแต่ละประเภทชนิดเกร็งไป-เกร็งมา ต้องเปล่งเสียงไทยแลนด์สู้ๆ ชนิดคอแหบ คอแห้ง ก็อย่าลืมนำเอาความสนุกสนาน ตื่นเต้ลล์ล์ล์ ความเมามันซ์ซ์ซ์ทั้งหลาย มาแปรสภาพให้กลายเป็น พลัง ในการขับเคลื่อน บรรดาการต่างๆ ในแต่ละชนิด อย่ามัวแต่หันมาสู้กันเอง ไล่ฟัด ไล่งับ กันเอง ชนิดต้องเดินมั่งถอยมั่ง หรือต้องกลายเป็นการ หยุดนิ่ง จนวันใด-วันหนึ่ง อาจถูก ติมอร์-เลสเต เบียดชิงฐานะ ตำแหน่ง เอาดื้อๆ!!!

                                                                   --------------------------------------------------

                ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Dave Weinbaum...If you can’t excel with talent, triumph with  effort. - ถ้าหากคุณไม่สามารถเด่นดังด้วยพรสวรรค์ ก็จงเอาชนะด้วยความมานะพยายาม...”

                                                                   ----------------------------------------------------

 

 

 


เมื่อวานคุยเล่น  เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ  วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด

อนาคต 'คนนินทาเมีย'
'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ'
ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ
วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง"
"การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา.
เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?"