บริบทประเทศไทยช่วงก่อนและหลังปี ๒๔๗๕ มีความแตกต่างกับปัจจุบันค่อนข้างมาก 
    การตีความอุดมการณ์คณะราษฎรจึงมีความต่างออกไป 
    กลุ่มนักการเมืองรุ่นใหม่ที่มีความสุดโต่งมองอย่างหนึ่ง 
    กลุ่มนักศึกษาที่ผ่านเหตุการณ์เดือนตุลาคมก็ตีความไปอีกทาง 
    ขณะที่ตัวคณะราษฎรเองยังมองการกระทำของตัวเองต่างออกไป เช่นคำให้สัมภาษณ์ของ "ปรีดี พนมยงค์" ที่เอ่ยถึงไปเมื่อวานนี้ 
    บทสัมภาษณ์ของ "ปรีดี" ชิ้นนี้ กลุ่มนิยมปรีดีบางส่วนอ้างว่าเป็นของปลอม 
    เป็นเฟกนิวส์ที่สร้างขึ้นเพื่อทำลาย "ปรีดี" และสร้างความชอบธรรมให้กับฝ่ายตรงข้าม 
    เปล่าเลย! ของจริงล้วนๆ
    เป็นบทสัมภาษณ์เมื่อปี ๒๕๒๓ โดยแอนโทนี พอล ผู้สื่อข่าวนิตยสารเอเชียวีกประจำกรุงปารีส โดยเฉพาะท่อนที่ระบุว่า
    ..."ในปี ค.ศ.๑๙๓๒ (พ.ศ.๒๔๗๕) ข้าพเจ้าอายุ ๓๒ ปี พวกเราได้ทำการอภิวัฒน์ แต่ข้าพเจ้าก็ขาดความจัดเจน... และครั้นข้าพเจ้ามีความจัดเจนมากขึ้น (พ.ศ.๒๔๘๙-๒๔๙๐) ข้าพเจ้าก็ไม่มีอำนาจ”....
    มาจากคำถามที่ว่า... ท่านคิดว่าอะไรที่น่าจะเป็นความผิดอันใหญ่หลวงของท่าน ถ้านท่านมีอำนาจกลับไปและแก้ไขเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตของท่าน การตกลงใจหรือการกระทำอันไหนที่ท่านอยากจะเปลี่ยนมากที่สุด
    จะเห็นว่าเป็นคำถามที่สำคัญ และสะท้อนความล้มเหลวของการอภิวัฒน์ที่ "ปรีดี" ยอมรับและอยากแก้ไข 
    แต่สำหรับนักการเมืองรุ่นหลังบางกลุ่มมองว่า "ปรีดี" ทำถูกต้องทุกอย่าง กระทั่งโยงไปถึงลัทธิคอมมิวนิสต์ 
    บังเอิญว่า "จรัล ดิษฐาอภิชัย" แสดงความเห็นผ่านเฟซบุ๊ก เนื่องในวันรำลึก ๒๔ มิถุนายน 
    ...วันนั้น ท่านปรีดีอายุ ๒๖  ปี ท่านอื่นๆ เป็นคนหนุ่มกันทั้งนั้น แต่มีความคิดความกล้าหาญที่จะปฏิวัติล้มระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ คณะราษฎรเป็นองค์การปฏิวัติ และปฏิวัติประชาธิปไตยสำเร็จเมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕  พรุ่งนี้จะครบ ๘๘ ปี
    ควรต้องชี้อีกว่า หลังจากคณะราษฎรแล้ว มีแต่พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยที่เป็นองค์การปฏิวัติ ยังไม่เคยมีการจัดตั้งองค์การปฏิวัติใดๆ ได้เลยจนถึงวันนี้....
    ความเข้าใจเรื่อง "ปรีดี" กับ "คอมมิวนิสต์" เป็นข้อถกเถียงมานาน 
    บ้างก็ว่าเป็นเรื่องเดียวกัน เพราะเค้าโครงการเศรษฐกิจของ "ปรีดี" คือแนวคิดแบบคอมมิวนิสต์
    บางส่วนปฏิเสธว่า ไม่ใช่ เป็นเพียงแนวคิดที่สร้างความเท่าเทียมของคนในชาติเท่านั้น 
    และการอภิวัฒน์ ก็คือการอภิวัฒน์ประชาธิปไตย
    ไม่ใช่อภิวัฒน์คอมมิวนิสต์!
    เพื่อความชัดเจน บทสัมภาษณ์อย่างละเอียดของ "แอนโทนี พอล" ซึ่งไม่แพร่หลายนัก ได้อธิบายประเด็นนี้เอาไว้ค่อนข้างชัดเจน
    คำถาม : ถ้างั้น ท่านก็สนับสนุนให้พวกคอมมิวนิสต์รวมอยู่ด้วยในกระบวนการทางรัฐสภานะซิ?
    คำตอบ : ข้าพเจ้าคิดว่ามันเป็นการดีกว่า สำหรับทุกคนที่จะอภิปรายเรื่องต่างๆ อย่างเปิดเผยและถูกต้องถามกฎหมายในสภา อย่างเช่นในอังกฤษ ฝรั่งเศส และยุโรปตะวันตก ซึ่งพวกคอมมิวนิสต์มีเสรี ข้าพเจ้าคิดว่ามันดีกว่า แน่ล่ะมีพวกคอมมิวนิสต์หลายชนิด และพวกเขาก็มีทรรศนะแตกต่างกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ 
    นั่นคือความคิดของ "ปรีดี พนมยงค์" ในปี พ.ศ.๒๕๒๓ 
    เป็นปีที่โลกเสรีนิยมนำโดยอเมริกายังหวาดผวาทฤษฎีโดมิโน ที่จะล้มเวียดนาม ลาว เป็นคอมมิวนิสต์ไปแล้ว โดยมีไทย มาเลเซีย เป็นเป้าหมายต่อไป
    และนี่คือประวัติศาสตร์ที่ไร้การเติมแต่ง.