เอาไงดี???


เพิ่มเพื่อน    

 

           ชักทำท่าว่าเริ่ม โหดๆ ขึ้นมามั่งแล้ว!!! สำหรับการก่อม็อบ บริหารม็อบ ของบรรดาพวกหนูเล็กๆ และเด็กๆ ทั้งหลาย เรียกว่าไม่ใช่แค่ หยาบ แค่ ถ่อย ลูกเดียวเท่านั้น ยังเริ่มไล่ทุบ ไล่กระทืบ ใครก็ตามที่คิดจะมายั่วยวน กวนส้นตีน ของตัวเอง โดยจะถือเป็นการเข้าทางเท้า หรือเข้าทางตีน ใครต่อใคร หรืออะไรต่อมิอะไรก็มิอาจรับรู้ได้...

                        --------------------------------------------------

            แล้วเห็นว่าวันนี้ (18 พ.ย.) จะโหมฟืน โหมไฟ กันอย่างเป็นระบบและกิจการ ชนิดถือเป็นการ ยื่นคำขาดครั้งสุดท้าย ให้กับบรรดานักการเมืองในรัฐสภาทั้งหลาย ให้ต้องยอมรับ รัฐธรรมนูญฉบับไอลอว์ อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธได้ หรือตามแนวทางประชาธิปไตยในแบบฉบับ กู...คือความถูกต้อง อะไรประมาณนั้น คือถ้าไม่คิดจะรับ...อาจถึงขั้น ไฟนรกสุดขอบฟ้า ลุกพรึ่บบ์บ์บ์เอาง่ายๆ ส่วนจะพรึ่บบ์บ์บ์กันในแบบไหน อย่างไร แบบเตร๊งเตรง-เตร่งต๋อย-ไฟไหม้มูลฝอยดังพรึ่บบ์บ์บ์ หรือไม่ ประการใด ก็ยากจะจินตนาการออกมาได้ชัดๆ แต่ที่แน่ๆ ก็คือ...อาจไม่ใช่แค่ หยาบ แค่ ถ่อย อีกต่อไปแล้ว โอกาสที่จะตามมาด้วยลูกโหด แบบ ฮ่องกงโมเดล อะไรทำนองนั้น ก็ใช่ว่าจะไม่มีเอาซะเลย...

                    ----------------------------------------------------

            เฮ้ออ์อ์อ์...แล้วคราวนี้จะเอาไงดี??? สำหรับบรรดาคนแก่และคนชราทั้งหลาย ที่ต่างเผลอไป เลือกความสงบ...ต้องจบที่ลุงตู่ ด้วยเหตุผล กลใด ก็แล้วแต่จะว่ากันไป เพราะมาถึง ณ ขณะนี้ ณ วินาทีนี้ อะไรต่อมิอะไรมันชักจะไม่สงบ แถมไม่เรียบโร้ยย์ย์ย์ยิ่งเข้าไปทุกที เฉพาะตัว ลุงตู่ นั้น...อาจพอสงบๆ อยู่มั่ง หรืออาจยัง ลั้ลลา เอาเลยก็ไม่แน่ แต่สำหรับบรรดาผู้ที่เลือก ลุงตู่ ทั้งหลายนี่สิ!!! แต่ละรายๆ ชักทำท่าว่าเส้นเลือด เส้นเอ็น บริเวณลำคอ หัวขมับ ปูดๆ โป่งๆ เต้นตุบตับๆ ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ แม้แต่เนื้อเยื่อบริเวณบานพับ แถวๆ หัวเข่า ไล่มาถึงหน้าขาและส้นเท้า ชักกระตุกถี่ๆ ขึ้นไปตามลำดับ...

                     ------------------------------------------------------

            คือแนวโน้มที่ ขันติ มันทำท่าว่าจะกลายเป็น ขันแตก ออกจะค่อนข้างสูงเอามากๆ ทั้งๆ ที่เป็นสิ่งที่พึงต้องการอย่างเป็นที่สุดในยามที่สิ่งที่ว่านี้ มันกำลังขาดหาย หรือใกล้จะขาดผึง เข้าไปทุกที ไม่ว่าจะฝ่ายเด็ก หรือฝ่ายผู้ใหญ่ก็เถอะ เพราะอย่างที่ว่าเอาไว้แล้วนั่นแหละว่า แรงกิริยา...ย่อมมีค่าเท่ากับ...แรงปฏิกิริยา ตามกฎฟิสิกส์ และกฎธรรมชาติ อย่างมิอาจปฏิเสธได้โดยเด็ดขาด ในเมื่อฝ่ายเด็ก หรือ ฝ่ายกะปอม เขาออกอาการขี้โกรธ ขี้ยัวะ แถมยังขยันเอามากๆ ในการยั่วยวน กวนส้นตีน ได้อย่างเป็นระบบและกิจการ ฝ่ายผู้ใหญ่ หรือฝ่ายคนแก่ คนชรา โดยเฉพาะประเภท ไดโนเสาร์-เต่าพันปี ทั้งหลาย ย่อมต้องเริ่มเกิดอาการขาดหาย ขาดแคลน สิ่งที่เรียกว่า ขันติ อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้...

                ------------------------------------------------------

            บรรดาความสงบเรียบโร้ยย์ย์ย์ สงบนิ่ง สงบเย็น ฯลฯ....จึงแทบไม่เหลือติดปลายนวมไว้บ้างเลย แม้ ลุงตู่ ท่านยังดำรง คงอยู่ ควบคู่ไปกับ ลุงป้อม และ ลุงป๊อก อย่างไม่ได้มีไผขาดหายไปเลยแม้แต่คนเดียว หรือพูดง่ายๆ ว่า...อะไรต่อมิอะไรมันยังดัน ไม่จบ ตามแผนโฆษณา หาเสียง หรือตามคำขวัญ คำสัญญาขอเวลาอีกไม่นาน อะไรทำนองนั้น เผลอๆ...แม้แต่ ลุงตู่ คิดจะจบ ตามข้อเสนอ ข้อเรียกร้องและข่มขู่ ของพวกเด็กๆ มันก็อาจยังไม่จบอีกนั่นแหละ เพราะการลากยาว์ว์ว์ไปสู่ความปรารถนาและต้องการ ในอันที่จะ พลิกฟ้า-คว่ำดิน ให้จงได้ มันออกจะเร่าร้อน รุนแรง ชนิดแทบไม่เหลือสะพานถอยหลังไว้เลยแม้แต่น้อย

                      ------------------------------------------------------

            อันนี้นี่แหละ...ที่มันไม่เลยไม่รู้ว่า สุดท้ายแล้ว...จะเข้าทางเท้า เข้าทางตีน ของฝ่ายไหนกันแน่!!! เพราะต่างฝ่ายต่างก็มี ฮิดเดน อะเจนดา ซุกซ่อนเอาไว้ด้วยกันทั้งสิ้น แต่ที่แน่ๆ ก็คือ...ประเทศชาติ ชาติบ้านเมือง นั่นแหละ ที่คงต้องตกเป็น ฝ่ายแพ้ ไปเป็นอันดับแรก รวมไปถึงบรรดาผู้ที่ต้องบาดเจ็บและล้มตาย พวกที่ต้องติดคุก ติดตะราง ไปจนผู้ที่ต้องอาศัยช่องทางธรรมชาติ ฯลฯ หรือไม่ อย่างไร ก็แล้วแต่ ที่ต่างต้องถือเป็น บาดแผล ของสังคม ไปด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะแผลเล็ก แผลน้อย หรือจะบานเบอะบานทะโรคไปในระดับใดก็ตาม...

                               ----------------------------------------------------

            สรุปรวมความแล้ว...มันคงหนีไม่พ้นต้องเจ็บปวด รวดร้าว ทรมาน กันไปตามสมควร เพียงแต่ว่า...ถ้าหากเจ็บแล้ว ปวดแล้ว ยังพอรักษาให้หายขาดได้บ้าง ก็ยังถือเป็น โชคดี อยู่มั่งไม่มากก็น้อย แต่ถ้าหากเจ็บแล้ว ปวดแล้ว ก็ยังคงปล่อยให้บวมเป่งต่อไปเรื่อยๆ เจ็บเมื่อไหร่ ปวดเมื่อไหร่ ก็คว้ายา พาราเซตามอล หรือยา บวดหาย มายัดปากคราวละกำ-สองกำ อย่างที่ยัดๆ กันมาแล้ว ประมาณ 4 ปี 5 ปี มาจนตราบเท่าทุกวันนี้ อันนี้...อาจถึงขั้นเด๊ดสะมอเร่ย์ อิน เดอะ เท่งทึง กันในวาระสุดท้ายเอาเลยก็ไม่แน่ เพราะในโลกสมัยใหม่ สังคมสมัยใหม่ อะไรต่อมิอะไรมันออกจะ ดื้อยา ยิ่งเข้าไปทุกที ดังนั้น...ก็เอาเถอะ!!! ใครที่มีวิธีรักษา เยียวยา ให้พอหายขาดได้บ้าง ไม่ว่าจะโดยการกินยา การประคบประหงม หรือไปจนถึงการผ่าตัดก็ตาม ก็คงได้เวลา เขี่ยลูกบอล ที่อยู่บริเวณฝ่าเท้า หรือฝ่าตีน ตัวเอง ได้มั่งแล้ว...

                         ----------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก Josh Billing”... Life consists not in holding good cards, but in playing those you hold well.- ชีวิตไม่ใช่แค่การถือไพ่ดีๆ เอาไว้ในมือ แต่คือการเล่นไพ่ใบที่ถือเอาไว้ให้ดี...”.

                      -----------------------------------------------------

                                                                 

 


เมื่อวานคุยเล่น  เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ  วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด

อนาคต 'คนนินทาเมีย'
'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ'
ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ
วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง"
"การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา.
เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?"