ไม่รู้ว่าไปถึงไหนต่อถึงไหนกันมั่งแล้ว!!!...สำหรับเรื่อง รัฐธรรมนูญ ที่จะแก้-ไม่แก้ แก้ยังไง แบบไหน และอย่างไร ถึงจะไปได้-ไปไม่ได้ ตลอดรอดฝั่ง-หรือไม่ตลอดรอดฝั่ง ฯลฯ ที่ยังคงเถียงกันไป-เถียงกันมา หามุมจบ หาข้อยุติแทบไม่เจอ จนทำให้ใครต่อใครต้องหันไปจับตาการประชุมสภาฯ ในวันนี้ (17 มี.ค.) ว่าจะออกหัว-ออกก้อย ในรูปไหนกันแน่...
------------------------------------------
แต่สำหรับคนแก่-คนชรา ที่พอจะผ่านร้อน-ผ่านหนาว รวมทั้ง ผ่านรัฐธรรมนูญ มาแล้ว ไม่รู้กี่ฉบับต่อกี่ฉบับ อย่างเช่น ท่านขุนน้อย ก็เลยคงต้องขออนุญาต แก่แล้ว-แก่เลย หรือขอ แก่เพราะกินข้าว-เฒ่าเพราะอยู่นาน กันไปตามสภาพ เพราะไม่งั้น...มันออกจะหนักไปทางปวดหัวฉิบหาย ยุ่งตายโหง ตายห่า ไม่ไหวจะฮา และไม่ไหวจะอตัมมยตา หรือกูไม่อยากจะยุ่ง ไม่อยากจะเอากับมึงแล้วโว้ย!!! อะไรประมาณนั้น...
-------------------------------------------
คือตั้งแต่ หะ-มอย ยังไม่ทันได้ รอมแรม หรือยังไม่ได้มีอะไรติดตัว ติดร่างกาย แม้แต่เส้น-สองเส้น ก็มีอันต้องได้สดับตรับฟังเรื่องราวของ รัฐธรรมนูญ มาโดยตลอด แม้ว่าเกิดไม่ทันยุคที่ชาวบ้าน-ชาวช่องจำนวนมิใช่น้อย ให้คำอรรถาธิบายถึงเรื่องราวของ รัฐธรรมนูญ ว่าหมายถึง ลูกชายคนโต ของพันเอกพระยาพหลพลพยุหเสนาก็ตาม แต่สุดท้าย...ก็ยังคงหนีไม่พ้นที่จะต้องรับรู้ รับฟัง เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับ รัฐธรรมนูญ ทั้งหลาย มาอีกไม่รู้กี่ฉบับต่อกี่ฉบับ รวมทั้งหนีไม่พ้นต้องได้ยินชื่อเสียง เรียงนาม ของ อาจารย์มีชัย ตั้งแต่ยังคงผมดำดกปกศีรษะ จนหลังๆ นี้...น่าจะหายๆ ไปเยอะแล้ว แต่ก็ยังคงเป็นอะไรที่ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เพื่อนทรยศ ซะยิ่งกว่านวนิยายสืบสวนสอบสวน ของ อกาธา คริสตี หรือ เซอร์ อาร์เธอร์ โคนัน ดอยล์ เอาเลยด้วยซ้ำ...
----------------------------------------------
ด้วยเหตุนี้นี่เอง...เลยทำให้เมื่อย่างเข้าสู่วัยแก่ วัยชรา วัยไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกที เลยไม่อยากจะไปให้ความสนใจกับเรื่องราวของ รัฐธรรมนูญ ต่อไปอีกแล้ว แม้ว่ากับ อาจารย์มีชัย นั้น ยังพอคบหาสมาคมกันได้สบายๆ อีกทั้งยังออกจะเป็นอะไรที่ พบเห็นสบายตา-คบหาสบายใจ อยู่ตามสมควร โดยเฉพาะถ้าหากไม่คิดจะหยิบเอาเรื่องรัฐธรรมนง รัฐธรรมนูญ มาพูดจาว่ากล่าวให้ต้องเสียเวลา เสียรังวัด หรือเสียอารมณ์โดยใช่เหตุ หันไปพูดเรื่องช่างม้ง ช่างไม้ เรื่องการไสกบ ไสกระดาน เอามาทำเป็นเฟอร์นิเจอร์ ฯลฯ อะไรประมาณนั้น ยิ่งเป็นอะไรที่ซู้ดๆ ซ้าดๆ ยิ่งขึ้นไปใหญ่...
------------------------------------------------
แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ...ด้วยเหตุที่ภายในโลกใบนี้ มันอาจหาใครมาเทียบเคียงกับ อาจารย์มีชัย ในเรื่อง รัฐธรรมนูญ ไม่ค่อยจะได้ มือรองๆ ลงมาอย่าง อาจารย์บวรศักดิ์ ก็อาจ ทื่อ หรือ ซื่อ หรือ บื้อ เกินไปก็แล้วแต่จะคิด ไม่ได้ลื่นไหล ซับซ้อนและซ่อนเงื่อน อย่างเท่าที่ควรจะเป็น ทุกสิ่งทุกอย่างมันเลยต้องเข้าทางเท้า เข้าทางตีน ของ อาจารย์มีชัย แม้ว่าไม่ได้อยากยุ่ง อยากเกี่ยว อยากจะไสกบ ไสกระดาน ต่อไปเรื่อยๆ แต่ทำไงได้...ในเมื่อผู้ที่มีปืนผา หน้าไม้ มีอาวุธอยู่ในมือ อย่างบรรดาพวก ตะหาน ทั้งหลาย เขาปรารถนาและต้องการที่จะข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า การออกแบบและดีไซน์ รัฐธรรมนูญ ในแบบที่แก้ไขแทบไม่ได้ แก้อันโน้น-ติดอันนี้ แก้อันนี้-ติดอันโน้น เต็มไปด้วย กับดัก อันสุดแสนจะสลับซับซ้อน จึงย่อมต้องกลายเป็นหน้าที่อันมิอาจปฏิเสธได้ ของสุดยอดช่างไม้ อย่าง อาจารย์มีชัย ไปโดยปริยาย...
-----------------------------------------------
ซึ่งเมื่อมาถึงตอนนี้ และ ณ ขณะนี้...คงหนีไม่พ้นต้องหันไปถาม ปวงชนชาวไทย หรือบรรดาทวยไทย ระดับนับเป็นสิบๆ ล้านคน อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ โดยจะต้องถามกันถึงสองครั้ง หรือสามครั้ง เอาเลยก็ไม่แน่ และกว่าจะได้คำตอบในแต่ละที ย่อมหนีไม่พ้นต้องหมดเงินภาษีอากรราษฎรกันอีกนับเป็นพันๆ ล้านเอาเลยโน่นแหละ เผลอๆ...อาจขึ้นไปถึงหมื่นล้านเอาเลยก็ยังได้ ถ้าหากต้องถามแล้ว-ถามเล่า ไปตามตัวบทกฎหมาย หรือตามตัวอักษรในแต่ละตัวของสิ่งที่เรียกขานกันในนาม รัฐธรรมนูญ และนั่นไม่เพียงแต่ทำให้ต้องปวดหัวฉิบหาย ยุ่งตายโหง ตายห่า แต่เพียงเท่านั้น แต่ยังทำให้เงินๆ-ทองๆ อันเป็นของหายากยิ่งเข้าไปทุกที โดยเฉพาะในยุคโควิด หรือยุคที่รัฐบาลต้องยอมเป็นหนี้ ต้องกู้แล้ว กู้เล่า ชนิดน่าตกตะลึง พรึงเพริด ซะยิ่งกว่า อาจารย์กู้ หัวหน้าเปรตคำชะโนด ไม่รู้กี่สิบเท่า ยิ่งเป็นอะไรที่น่าห่วง น่ากังวล น่าเสียดายยิ่งขึ้นไปเท่านั้น...
---------------------------------------------------
ดังนั้น...ไม่ว่าสภาฯ ท่านจะโหวต-ไม่โหวต ในการผ่านวาระ 3 ก็คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องที่ต้องไปว่ากันเอาเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคนแก่ คนชรา หรือคนที่ กูไม่เอากับมึง...แล้วโว้ย มานานแล้ว โดยเฉพาะในเรื่องของ รัฐธรรมนูญ คือเพราะไม่ว่ามันจะเขียนยังไง เขียนแบบไหน สั้นแบบหางเต่า หรือแบบยาวอีเหลนเป๋น สุดท้าย...มันก็เป็นอะไรที่ ฉีกง่าย ด้วยกันทั้งสิ้น โดยเฉพาะถ้ามี อาวุธ อยู่ในมือซะอย่าง!!! ถึงจะไป ประชามติ กันอีกซักกี่ครั้ง กี่รอบ แต่ถ้าหากลองสวมวิญญาณของ ทหารพม่า เอาไว้แบบเต็มสูบ เต็มด้าม ยังไงๆ...ก็คงฉีกไม่ยากส์ส์ส์อีกเช่นเดิมนั่นแหละ แม้ต้องไล่ยิง ไล่ฆ่า บรรดาปวงชนชาวพม่าชนิดตายโหง ตายห่า ไปแล้วนับเป็นร้อยๆ...
-----------------------------------------------
ด้วยเหตุนี้...ก็ยังถือว่า โชคดี ที่ทหารไทย ไม่ถึงกับยาว กับใหญ่ หรือถึงกับ เหี้ย...ย์ย์ย์มม์ม์ม์ เหมือนทหารพม่าเขา ทุกสิ่งทุกอย่างเลยยังพอ อยู่ๆ กันไปได้ แม้จะไม่ถึงกับสบายเนื้อ-สบายตัวมากมายซักเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละ...ด้วยเหตุเพราะสิ่งที่พวกชาวคริสต์เขาเรียกว่า วาระ มันยังมาไม่ถึง วาระที่ได้รับการอธิบายขยายความเอาไว้ว่า...มีฤดูกาลสำหรับทุกสิ่ง และมีวาระสำหรับเรื่องราวทุกอย่างภายใต้ฟ้าสวรรค์ ดังนั้นสู้หันมารอให้ ธรรมชาติ ท่านดำเนินไปตามจังหวะและโอกาสน่าจะสบายตัว สบายใจกว่ากันเยอะเลย อย่าเสียเวลาดิ้นรน ทุรนทุราย ให้ต้องทุกข์ทรมานเกินไปกว่านี้น่าจะเหมาะกว่า...
-----------------------------------------
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Douglas Jerrold (อีกครั้ง)...“In this world truth can wait; she is used to it. - ในโลกนี้...ความจริงรอคอยได้ เพราะความจริงเป็นฝ่ายรอคอยจนชินซะแล้ว...”
----------------------------------------
|
เมื่อวานคุยเล่น เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด |
| อนาคต 'คนนินทาเมีย' |
| 'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ' |
| ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ |
| วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง" |
| "การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา. |
| เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?" |
