ทหาร ‘เลี้ยงไข้เขมร’?

“อ๊ะ..อ๊ะ ข้าเห็นนะ ไอ้พวกลูกหมา มึงจะมาหาที่ตายกันอีกรึไง?”  

เท่านั้นแหละ ทหารเขมรตกใจแทบเยี่ยวราด ใช้ปืนเล็กยาวยิงใส่รั้วลวดหนามตูมตามสลับยิงขึ้นฟ้า

ทหารไทยจึงยิงเตือนไปด้วยความเอ็นดู

ทหารเขมรพากันวิ่งหนีป่าราบกลับเข้าแดนไป โดยฝ่ายไทยไม่ได้ถือเป็นเหตุที่จะรุกไล่ด้วยหวังขยายสถานการณ์เพื่อบดขยี้

นี่เป็นพื้นที่กองทัพภาคที่ ๒ ที่เขมรได้แต่จ้องขยับ แต่ไม่กล้าเข้ามาต่อกรจริงๆ จังๆ เพราะยังแหยงสรรพคุณ “แม่ทัพบุญสิน”

แหยงแล้วทำไมจะเข้ามากระตุกหนวดเสืออีกล่ะ?

เดี๋ยวค่อยตอบ คุยต่อให้จบก่อน

ไปดูทางด้านตะวันออกที่สระแก้ว พื้นที่ “บ้านหนองจาน-บ้านหนองหญ้าแก้ว” เขตรับผิดชอบของทัพภาคที่ ๑ บ้าง

ก็จะเห็นความแตกต่างรูปแบบการก่อกวนของทหารเขมร ในพื้นที่ “แดนชนแดน” ของกองทัพภาคที่ ๒ ซึ่งเป็นพื้นที่ลึกเข้าไปในป่าทึบ

มีแต่ทหาร ไม่มีชาวบ้านตั้งชุมชน

ฉะนั้น การเผชิญหน้าปะทะกัน จะเป็นระหว่างทหารกับทหาร ไม่มีชาวบ้านปะปน เรียกว่า “ลงมือ-ลงตีน” กันได้ถนัด!

แต่ที่ “บ้านหนองจาน-หนองหญ้าแก้ว” ของไทยที่ให้เขมรอาศัยซุกหัวตอนลี้ภัยแล้วมันยึดเลย นั้น

เป็นเขตเมือง พื้นที่ทุ่งนา-ป่าโล่ง เขมรตั้งเป็นชุมชนอยู่กันจำนวนมาก

ดังนั้น จะเห็นว่า ในการดื้อแพ่ง ไม่ยอมถอยกลับออกไปจากแผ่นดินไทย ตามที่ทางการยื่นคำขาด

ทหารเขมรไม่กล้าออกเผชิญสถานการณ์ด้วยทหารเอง ใช้ชาวบ้าน ลูกเล็กเด็กแดง คนแก่-คนเฒ่า เป็นโล่มนุษย์ออกหน้า โดยทหารบัญชาอยู่ข้างหลัง

เพราะถ้าทหารออกมาใช้กำลังต่อต้าน-ค้านคัดเจ้าหน้าที่ไทยที่เข้าไปทวงแผ่นดินคืน ก็เท่ากับเขมรเป็นฝ่ายใช้กำลังทหารบุกรุกไทย

เข้าข่าย “เขมรเปิดก่อน”!

เมื่อเปิดก่อน เขมรก็จะเหมือนลูกตะกร้อเข้าตีนไทย จะถูกทหารกองทัพภาคที่ ๑ ของแม่ทัพอมฤต บุญสุยา

“ตีรุกพรวดเดียว”.......

 กวาดทั้งทหาร-ทั้งชาวบ้านเขมร ที่ยึดอยู่ “บ้านหนองจาน-หนองหญ้าแก้ว” ให้กระเจิงกลับเขมรไปด้วยกันซะทีเดียวเลย!             

เขมรมันรู้แกว

ว่าทหารไทยเกียรติภูมิสูง “จะไม่ทำร้ายประชาชน”

ดังนั้น มันจึงใช้ชาวบ้านเป็นโล่มนุษย์ออกรับหน้ากับปฏิบัติการ “ทวงคืนแผ่นดินไทย” ของกองทัพภาคที่ ๑

นี่คือกลเกมของเขมรที่ถนัดในการสร้างภาพ “ฟ้องโลก”

ถ้าทหารไทยทำอะไรรุนแรงกับชาวบ้านที่ทหารเขมรจ้างให้ออกหน้าหวังให้ปะทะกับทหารไทย มันก็จะเอาภาพนั้นไป “ฟ้องโลก”

ว่าทหารไทยไม่รักสันติภาพ ทหารไทยทำลายสิทธิมนุษยชน ทหารไทยโหดร้าย ทำรุนแรงกับประชาชน

ท่านพอเห็นภาพเปรียบเทียบเหตุด้านอีสานใต้ เขตกองทัพภาคที่ ๒ กับเหตุด้านตะวันออก เขตกองทัพภาคที่ ๑ ตามที่ผมลำดับความมั้ย?

ในอีสานใต้ เป็นภูเขาและป่าลึก ไม่มีตาชาวบ้าน ไม่มีตาผู้สังเกตการณ์คอยจับจ้อง

ทหารเขมรจึงไม่ต่างโจร ฝืนข้อตกลงกับไทยทุกอย่าง ลอบกัดทุกวิถีทาง กระทั่งลอบวางกับระเบิด!

ในตะวันออก ซึ่งเป็นเขตเมือง พื้นที่โล่ง มีตาชาวบ้านคอยจับจ้อง เขมรจึงไม่กล้าใช้ทหารปฏิบัติการเยี่ยงโจรกับไทย เลี่ยงไปใช้ชาวบ้านเป็นโล่มนุษย์บังหน้า

ที่จ้างชาวบ้านมาก่อกวนหวังให้ปะทะกับไทยนั้น จุดมุ่งหมายของเขมรคือ

ต้องการภาพ “ทหารไทยใช้กำลังกับชาวบ้านเขมร” ไปฟ้องโลก

ขณะเดียวกัน เตี๊ยมกับคณะสังเกตการณ์ฝั่งเขมร จัดฉากให้เกิดการปะทะระหว่าง “ตำรวจ-ทหารไทย” กับ “ชาวบ้านเขมร” ปุ๊บ

คณะสังเกตการณ์ก็มาถึงปั๊บ เห็นต่อหน้า-ต่อตาว่า “ฝ่ายไทยทำรุนแรงกับชาวบ้านเขมร”!

ฉะนั้น เช้าขึ้นมาแต่ละวัน เราจึงเห็นข่าว เขมรจัดม็อบราวีไทยหน้ารั้วลวดหนามหรือรื้อรั้วลวดหนามไปชั่งกิโลขายทุกวัน

จนชาวบ้านรวมทั้งผมคันใจ.....

ว่า “พลโทอมฤต บุญสุยา” แม่ทัพภาคที่ ๑ ทำไมถึงไม่จัดการเรื่องนี้ให้เบ็ดเสร็จเด็ดขาด

ถึงขั้นประกาศใช้ “กฎอัยการศึก” แล้ว ยังปล่อยให้เขมรสัตว์เนรคุณกำแหงอยู่ได้?

แล้วทหารกองทัพภาคที่ ๑ ทำไมจึงไม่แอ็กชัน กลับให้ตำรวจระดมหน่วย “ปฏิบัติการควบคุมฝูงชน” มารับหน้าม็อบชาวบ้านเขมรแทน?

ผมปรารภไปเมื่อวาน เห็นหลายท่านคอมเมนต์กันรุนแรงถึงตัวท่านแม่ทัพภาคที่ ๑ “พลโทอมฤต บุญสุยา” ก็เกรงว่าด้วยความมุ่งมั่นเพื่อชาติและแผ่นดินด้วยกัน

แต่ในเรื่องเดียวกัน เกิดระแวง-แคลงใจกัน ก็จะไม่เป็นผลดีต่อบรรยากาศรวม

ผมก็อยากทำความเข้าใจว่า ชาวบ้านก็มองการแก้ปัญหาในวิถีชาวบ้าน แต่ความจริงแล้ว ทหารแม้ตัดสินใจได้ในระดับหนึ่ง

แต่ยังมีเหตุปัจจัยทางยุทธศาสตร์พื้นที่และกลไกในเวทีโลกที่เป็นข้อคำนึง ก่อนจะปฏิบัติการทางทหารให้เบ็ดเสร็จ-เด็ดขาดลงไปดังที่ใจอยากจะทำ

ผมเห็นข่าว “นายกฯ อนุทิน ชาญวีรกูล” ชั่งใจว่า จะไปร่วมประชุมสมัชชาใหญ่ประจำปีของสหประชาชาติ ที่นิวยอร์ก ระหว่างวันที่ ๒๓-๒๙ กันยา.นี้ ได้หรือไม่

เพราะรัฐบาลใหม่ ยังไม่ได้แถลงนโยบายต่อรัฐสภา

ก็ไปดูว่า หัวข้อที่ยูเอ็นกำหนดให้ผู้นำแต่ละประเทศขึ้นไปแสดงวิสัยทัศน์ ปีนี้มุ่งไปทางไหน?

เขาตั้งหัวข้อไว้ในประเด็น “สันติภาพและสิทธิมนุษยชน” ครับ

ผมถึงบางอ้อทันที!

เพราะอย่างนี้ เขมรฮุน เซน ๒ พ่อลูก จึงประจบสอพลอประธานาธิบดีทรัมป์ ให้ได้รับรางวัลโนเบล สาขาสันติภาพ

และในความเป็น “เขมรขี้ฟ้อง”

ทั้งที่ทั้งโลกเห็นคาตา ว่าเขมรเปิดสงครามยิงจรวดใส่บ้านเรือนฆ่าประชาชนคนไทยก่อน

แต่เขมรกลับทำหนังสือฟ้องยูเอ็นบ้าง ฟ้องผู้นำประเทศโน้น-นี้บ้างว่า “ไทยรุกรานเขมรผู้รักสันติภาพ”

ทำอย่าง สะบัดลิ้นสองแฉกไปอีกอย่าง แล้วอ้าง “เขมรรักสันติภาพ”

พอไทยปกป้องแผ่นดินจากการรุกรานจนทหารเขมรเป็นผีเฝ้าป่า มันกลับฟ้องว่า “ไทยทำลายสันติภาพ”

เขมรรุกล้ำแผ่นดินไทย พอไทยทวงคืน ก็จ้างชาวบ้านมาเป็นโล่มนุษย์ยั่วยุ พอฝ่ายไทยยิงแก๊สน้ำตา ยิงกระสุนยาง ก็แหกปากไปฟ้องโลกว่า “ไทยละเมิดสิทธิมนุษยชน”

มันก็รอเวทีสมัชชาใหญ่ยูเอ็น ๒๓-๒๙ ก.ย.ที่นิวยอร์ก นี้ หวังประมวลเรื่องจากฉากที่ถ่ายทำเตรียมไปฟ้องชาวโลกในเวทียูเอ็น

ว่า “ไทยรุกรานเขมร ละเมิดสิทธิมนุษยชน ในขณะที่เขมรรักและแสวงหาสันติภาพ” ประมาณนั้น

เพราะอย่างนี้ ทางกองทัพภาคที่ ๑ จึงมีแผนปฏิบัติการร่วมกับกระทรวงต่างประเทศ เตรียมรับมือเขมรขี้ฟ้องที่ยูเอ็น 

โดยหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดภาพ “ทหารไปตีกับชาวบ้าน” ซึ่งจะเข้าแผนเขมรที่ต้องการใช้เป็นภาพเหตุการณ์ไปฟ้องโลก

และจะไม่ทำอะไรให้เขมรนำไปอ้างได้ว่า “ไทยเป็นฝ่ายละเมิดข้อตกลง JBC, GBC, RBC

เมื่อวาน นายกฯ อนุทิน ก็ตัดสินใจแล้ว “ไม่ไปร่วมประชุมยูเอ็น เพราะยัง “คาบลูก-คาบดอก” ในเรื่องอำนาจเต็ม

เมื่อนายกฯ อนุทินไม่ไป....

คนที่ไปรับมือเขมรปั้นเรื่องเท็จฟ้องไทยในเวทีโลก คิดว่าน่าจะเป็น “นายสีหศักดิ์ พวงเกตุแก้ว” รัฐมนตรีต่างประเทศ ที่เชื่อมือได้!

เมื่อมองรอบด้านแล้ว และได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับนายทหารชั้นผู้ใหญ่ ก็ได้เข้าใจว่า ทำไม “พลโทอมฤต” จึงไม่ทำอย่างนั้น-อย่างนี้ ดังใจชาวบ้าน

ชาวบ้านอย่างเราๆ คิด นั่นคิดเบ็ดเสร็จด้านเดียว

แต่กองทัพเขาต้องคิดด้วยรับผิดชอบและแผนปฏิบัติการที่รอบคอบ

ส่วนความต้องการในการแก้ปัญหาเขมรนั้น ทหารกับชาวบ้าน “ต้องการตรงกัน”

แต่การทำ ต้องอยู่บนฐาน “ความรับผิดชอบ” และต้องไม่พลาดที่จะนำความเสียหายให้เกิดกับชาติบ้านเมือง เป็นหลักสำคัญ

กองทัพเขาจะไม่ทำอะไรที่ไม่มีแผนที่ตกผลึก

ผมจึงเข้าใจเหตุที่ “พลโทอมฤต” ไม่ใช้ทหารจัดการม็อบชาวบ้านเขมรที่ราวีไทยให้เกิดคำว่า “ไทยใช้ทหารปราบปรามประชาชน”

หลีกเลี่ยงไปใช้ตำรวจควบคุมฝูงชนรับมือแทน เพื่อไม่ให้เขมรนำไปกล่าวอ้างว่าไทยใช้ทหารทำร้ายชาวบ้านเขมร!

ผมก็ว่า ถึงกระนั้น ในฐานะแม่ทัพ “พลโทอมฤต” เรื่องที่จะทำ แต่นำมาพูดต่อสาธารณะให้ฝ่ายเขมรรู้ด้วยไม่ได้นั้น ก็จริง

แต่ “กองทัพของประชาชน” ในยามบ้านเมืองมีปัญหาถูกเขมรอันธพาลรุกรานบ้านเมืองและประชาชน

 ท่านแม่ทัพ น่าจะออกมาพูดจา-พบปะกับชาวบ้านบ้าง ในฐานะ “กองทัพของประชาชน-ประชาชนของกองทัพ” เพื่อความอบอุ่นใจว่า “ไม่ทิ้งกัน”

เอาละ อีกไม่กี่วัน ท่านแม่ทัพภาค ๑ ก็จะประชุม RBC กับฝ่ายเขมร ส่วนระดับ JBC ต้องรอรัฐบาลใหม่เคาะตัวคณะเจรจา

สรุปความว่า....

ปัญหาชายแดน “ไทย-เขมร” ทั้งอีสานใต้ ทั้งตะวันออก ที่สระแก้ว และที่ตราด-จันทบุรี แม้ไม่จบในเดือนนี้

แต่ “ต้องจบในรุ่นนี้”

กองทัพกล่าว “เปลว สีเงิน” ไม่ได้กล่าว!

-เปลว สีเงิน

๒๔ กันยายน ๒๕๖๘

คนปลายซอย