ไทยนี่แหละ "ศัตรูไทย"

เขมรละเมิดกติกาโลก ลอบเข้ามาฝังกับระเบิดในเขตไทย ทำให้ทหารลาดตระเวนของไทยต้องขาขาดไป ๖ นาย และบาดเจ็บอีกหลายนาย

ผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้ายกลุ่มนั้นเงียบ

UN ก็เงียบ

เขมรหนีตายสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เข้ามาขออาศัยอยู่ที่บ้านหนองจาน-หนองหญ้าแก้ว บนความรู้เห็นของ UN

แผ่นดินไทยอยู่สบาย ว่าแล้วพวกเขมรก็ “อยู่แล้ว-อยู่เลย”

แถมทึกทักเอาแผ่นดินไทยที่ให้อยู่อาศัย ว่าเป็นแผ่นดินในดินแดนเขมรของมันไปหน้าด้านๆ ตามสันดานเขมร!

ผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้ายเงียบ

UN ก็เงียบ

แต่พอ “กัน จอมพลัง” เอาเสียงหนังผี เสียงเครื่องบิน เอฟ-๑๖ มาเปิดให้ฟังแก้ง่วงที่บ้านหนองจานเท่านั้นแหละ

ไม่ทำให้ชาวบ้านตาย ไม่ทำให้ทหารขาขาด ไม่ทำให้อาคาร-ร้านค้า-โรงพยาบาล-บ้านเรือน ไฟไหม้

ตรงกันข้าม การเล่นหลอกผี มันช่วยกระชับสามัคคี สนุกดีจะตาย เพราะการกลัวผีทำให้ทุกคนต้องมาจับกลุ่มหรือนอนสามัคคีคลุมโปงด้วยกัน

ที่ไหนๆ เขาก็เล่นกัน เพื่อความฮาและสนุกสนาน ซึ่งไม่มีใครเขาถือเป็นเรื่องจริงจัง ตอนผมเป็นเด็กวัด ตอนดึกๆ มึงหลอกกู-กูหลอกมึง บางครั้งนอนคลุมโปงจนเยี่ยวราด

มีแต่ไอ้-อี “พวกดัดจริต” นี่แหละ วี้ดว้ายกันยกใหญ่ ทำแบบนี้ ไทยแพ้เขมรแน่ เพราะผิดทั้งกฎหมาย ผิดทั้งกฎมนุษยธรรม

โธ่เอ้ย....ถามจริงๆ พวกสังคมดัดจริตนี่น่ะ

“ดึงขาไทย เพราะใจอยู่ข้างเขมร” อย่างนั้นหรือเปล่า?

ถ้า UN เอาเรื่องเสียงผีที่เขมรช่างฟ้องมาร้องและรับเป็นเรื่อง-เป็นราวละก็

แสดงว่า UN บ้อเท่าโล่ ไม่มีงานสำคัญที่จะทำ จึงเอาเรื่อง “ขี้หมูรา-ขี้หมาแห้ง” มาเป็นเรื่องในเวที “สหประชาชาติ”

เขมรยิงถล่มพลเรือนไทยตาย ยิงถล่มพยาบาล เขมรฝังทุ่นระเบิดทำให้ทหารไทยขาขาด ๖ นาย ซึ่งผิดกติกาโลกร้ายแรงเข้าขั้นก่อ “อาชญากรรมสงคราม”

แบบนี้ซี ที่UN ควรต้องเอาเรื่อง แต่กลับไม่เป็นเรื่อง!

แล้วดันจะมาเอาเรื่อง “เสียงผีที่บ้านหนองจาน” ขึ้นเป็นวาระโลก ถ้าอย่างนั้นละก็....

 ยุบไปเถอะ “สหประชาชาติ” น่ะ น้ำยาในทางพิทักษ์สังคมโลก มันจบสิ้นไปตั้งนานแล้ว

ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ก็คอยเป็น “ลูกมือ-ลูกตีน” ให้สหรัฐเท่านั้น ถ้าพิทักษ์โลกได้จริง ตอบได้มั้ย....ว่า

“ที่อิสราเอลฝืนมติยูเอ็นถล่มปาเลสไตน์ยึดเอากาซา” นั้น ถูกหรือผิด ฝืนมติแล้ว ยูเอ็นมีมาตรการอะไรบังคับได้?

 เพราะสหรัฐทั้งสนับสนุน ทั้งรู้เห็นเป็นใจ เห็นทนโท่ทั้งโลก!

โลกตอนนี้ หวังพึ่งพระเจ้า-พึ่งยูเอ็นไม่ได้แล้ว ต้อง “ตัวใคร-ตัวมัน” ไม่มีใครช่วยใครได้หรอก ที่บอกว่าจะช่วย ก็ล้วนแต่ถือมีดไขว้หลังทั้งนั้น

วันนี้ ไม่คุย เพราะมีเรื่องอยากให้ท่านอ่านความเป็นมาเขมรที่บ้านหนองจาน-หนองหญ้าแก้ว ที่ UN รู้เห็น

แต่วันนี้ ทำเป็น “ไม่รู้-ไม่เห็น” กันเลยนะ

............................................

ThaiTribune

ทำไม UNHCR ถึงเงียบ? โดย ปฏิพล อภิญญาณกุล

13 ตุลาคม 2568 #UNHCR คืออะไร .. คือ #สำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ

ซึ่งเกี่ยวข้องกับ "ประวัติศาสตร์ชายแดนไทยโดยตรง" มาดูเรื่องราวนี้กัน

มี 2 ชื่อหมู่บ้านในขณะนี้ ที่คนไทยส่วนใหญ่เพิ่งรู้จัก นั่นก็คือ

1.#หมู่บ้านหนองหญ้าแก้ว และ 2.#บ้านหนองจาน ซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบ "ทวงคืน" ของ #กองทัพภาคที่ 1

เริ่มต้นที่หมู่บ้านหนองหญ้าแก้วกันก่อน

เดิมในอดีตนั้น บริเวณบ้านหนองหญ้าแก้วเป็นป่ารกร้าง ที่ว่าง ในปี 2537 เมื่อเหตุการณ์ #สงครามเขมร 4 ฝ่ายสงบลง

ทางราชการไทยได้ #จัดสรรที่ดินให้ราษฎรเข้ามาอยู่อาศัย

โดยจัดสรรให้ครอบครัวละ 14 ไร่ 

และเป็น #หมู่บ้านป้องกันตนเอง ตามชายแดนไทย-กัมพูชา

 “นางสมพร เพชรจิตต์” ผู้ใหญ่บ้านบอกว่า ได้เห็นชาวเขมรเข้ามาในพื้นที่นี้ตั้งแต่ปี 2539

แสดงว่า พอรัฐจัดสรรให้ราษฎรไทยได้ 2 ปี ชาวเขมรก็เริ่มเข้ามาบ้าง

นับจากนั้นมา คนไทยกับคนกัมพูชาก็ค้าขายแลกเปลี่ยนกัน 

#คนกัมพูชาเมื่อค้าขายได้ จึงชวนกันเข้ามาอยู่เพิ่มขึ้น จนกลายเป็น #รุกล้ำ

“บ้านหนองหญ้าแก้ว” อยู่ระหว่างหลักเขตที่ 42-43 และไม่ใช่พื้นที่ทับซ้อนอย่างที่บางฝ่ายอ้าง

เพราะมีหลักฐานรับรองโดย #JBC (Joint Boundary Commission)..ว่าเป็นพื้นที่ของประเทศไทย

#รัฐบาลเขมรก็รู้อยู่เต็มอก แต่ไม่ยอมใช้กฎหมายเอาคนของตนกลับไป

มาดูอีกแห่งคือ “บ้านหนองจาน” หมู่บ้านนี้สำคัญมาก อดีตเคยเป็น "ค่ายน้ำใจ" ให้ที่ซุกหัวนอนแก่ชาวเขมร 

มีชื่อเรียกอีกชื่อว่า #แคมป์ 511

ช่วง #สงครามกลางเมืองเขมร ตั้งแต่ปี 2518-2536 #ไทยรับบท 3 ประเทศมนุษยธรรมมาโดยตลอด

#ผู้ลี้ภัยชาวเขมรระลอกแรก เข้ามาเมื่อปี 2518 ตอนนั้นคนเขมรถูกเขมรแดง #ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

พอปี 2522 เวียดนามก็บุกเข้าประเทศเขมร คนเขมรนับหมื่นๆ ก็หนีเข้ามาในไทยอีก

พ.ศ.2527-2527 ทหารเวียดนามเริ่มโจมตีตามแนวชายแดนไทย พวกเขาก็หนีมาพึ่งไทยอีก

ประเทศไทยมี #ค่ายอพยพ มากมายหลายสิบค่าย ตั้งอยู่รอบๆ ชายแดน เพื่อรองรับผู้ลี้ภัย

แต่เฉพาะ "ค่ายผู้อพยพบ้านหนองจาน" ในช่วงเวลานั้นมีคนประมาณ 13,000 คน..รัฐบาลไทยต้องสร้างที่พักชั่วคราวไว้ให้อาศัย

ในปี 2522 รัฐบาลไทยประเมินว่า ชาวเขมรอพยพคงต้องอาศัยอยู่ที่นี่อีกนาน ด้วยเหตุการณ์ในกัมพูชายังร้อนระอุ ยิงฆ่ากันทุกวัน

ไทยจึงร่วมกับ #องค์กรบรรเทาทุกข์ (UNRWA) และ 3 CARE จัดให้บ้านหนองจานเป็นแหล่งแจกอาหาร และแจกเมล็ดพันธุ์ข้าว

พร้อมให้อุปกรณ์ทำนา หาปลา เพื่อให้พวกเขาประกอบอาชีพเลี้ยงดูตัวเองได้

ตั้งแต่เริ่มต้นใช้พื้นที่บ้านหนองจาน ตั้งแต่ปี 2518 นั้น ไทยได้ร่วมมือกับ #ผู้แทนข้าหลวงใหญ่ของสหประชาชาติ หรือ UNHCR มาโดยตลอด

ทหารฝ่ายไทย และผู้แทน UNHCR ได้ตกลงเลือกพื้นที่ระหว่างหลักเขต 46-47 ในไทย สร้างเป็นที่พักพิงหรือแคมป์ 511 ขึ้นมา

นั่นก็แสดงว่า UNHCR รู้อยู่แล้วว่า หลักเขต 46-47 หรือบ้านหนองจาน เป็นดินแดนของไทย

ไม่มีใครที่ไหนหรอก จะไปสร้างค่ายผู้ลี้ภัยในดินแดนประเทศที่กำลัง "ฆ่าคนของตัวเอง"

ถ้าบ้านหนองจาน อยู่ในเขตกัมพูชา?

ทหารไทยจะเข้าไปสร้างค่ายให้ได้หรือ?

จะสร้างอาชีพทำนา จับปลา ให้พวกเขาได้หรือ?

ด้านหลังหมู่บ้านบ้านหนองจาน มีสระน้ำที่ถูกขุดขึ้นเพื่อให้คนเขมรได้ใช้ ก็เป็นสระน้ำที่ #UN ขุดให้

 เขาจึงเรียกสระน้ำนี้ว่า "สระน้ำ UN"

เวลานั้นชาวเขมรล้นทะลักเข้ามามาก ทางไทยต้องประกาศงดรับผู้อพยพ เพราะเราต้องทุ่มเทเงินทอง บุคลากรไปดูแลแต่เขมรไม่ได้

แต่ทาง UNHCR ไม่ยอม..

ไทยจึงต้องจัดงบประมาณของประเทศส่วนหนึ่ง รวมกับงบที่ได้จาก UNHCR ดูแลผู้อพยพ

ไม่ได้ดูแลแค่ 1-2 ปี แต่ดูแลตั้งแต่ 2518-2536 เป็นเวลา 18 ปี

ดังนั้นการช่วยเหลือให้ที่พักพิง เกิดขึ้นตลอดภายใต้สงครามกลางเมืองเขมร คนเขมรรู้อยู่ว่า พึ่งพาแผ่นดินไทย

แต่ "ผู้นำเขมร" กลับไม่รับน้ำใจนี้

กลับผลักภาระการดูแลชีวิตของเขมร ให้มาอยู่บนบ่าของรัฐบาลไทย ทั้งอาชีพ การศึกษา และรักษาพยาบาล

เมื่อผ่านมาถึงยุคสมัยรัฐบาล “พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ” เป็นนายกฯ (2531-2534) ได้มีนโยบายชายแดน

คือ "#เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า"

มองความมั่งคั่ง มากกว่าความมั่นคง

รัฐบาลพลเอกชาติชายจึงได้มีการเชิญ #ฮุน เซน ที่เคยอยู่กับ #เขมรเฮง สัมริน ภายใต้อำนาจของเวียดนาม มาคุยเรื่องการค้า

(*ฮุน เซน เป็นหนึ่งในคนที่ไปหาเวียดนาม ให้มาปราบเขมรแดงและเขมรอื่นๆ เท่ากับไปชักชวนให้คนอื่นมาฆ่าคนเขมร เพียงเพื่อตนได้ชัยชนะและได้ประโยชน์)

เมื่อนโยบาย “เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า” เกิดขึ้น เขมร 4 ฝ่ายที่สู้กัน ต่างก็หมดแรง พ่ายแพ้และตายไป

พอเหตุการณ์ภายในเขมรเบาบาง......

ค่ายอพยพเขมรในไทยจึงถูกผลักให้พวกเขากลับไปเขมร และทยอยปิดค่ายลง

แต่คนเขมรในบ้านหนองจาน มีอาชีพแล้ว มีที่ทำกินแล้ว จึงไม่ยอมกลับถิ่น

ฮุน เซน พลันกลอกตาเจ้าเล่ห์ คิดว่า "การยึดครองที่บ้านหนองจานแห่งนี้ถือเป็น "กำไร" ในความโงที่ใจดีของไทย"

และจาก “ความไม่เอาไหนของ UNHCR"

เพราะตั้งแต่เกิด #สงครามชายแดนไทย-กัมพูชา ผู้นำเขมรล้วนแต่เสแสร้งแกล้งเล่นละครว่า

“ไทยรังแกพวกเขา...รุกรานดินแดนพวกเขา”

ผู้เขียนพยายามนิ่ง สดับตรับฟังมาตั้งนาน ยังไม่เคยได้ยินเสียงของ "ตัวแทนสำนักข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ" UNHCR ออกมาพูดถึงเรื่องนี้สักแอะเดียว

“UNHCR” จำสระน้ำที่พวกคุณสร้างได้ไหม?

ลองเปิดย้อนบัญชีรายรับ+รายจ่าย ในปีที่เกิด #ค่ายลี้ภัยชายแดนไทยดู ว่ามีไหม?

“UNHCR” จำการไปขอความร่วมมือกับชาวบ้านที่บ้านหนองจานในการ "ขอใช้ที่ดินชาวบ้าน" เพื่อสร้างแคมป์ 511 ได้ไหม?

ตอนนี้ UNHCR ทำไมไม่ออกมาเป็นพยาน ในหลักเขต 46-47 ว่า “เป็นของไทย” อย่างแท้จริง

#TruthFromThailand

#Thaitribune

........................................

เอาละ..จบ

วันนี้เลยไม่ได้ตามไปดูว่า “กัน จอมพลัง” เขาฉายหนังกลางแปลงเรื่องอะไรให้ทหารไทยและเขมรทาสได้บันเทิงประจำคืน!.

-เปลว สีเงิน

๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๘

คนปลายซอย