เรื่องของวันนี้ เป็นเรื่องส่งต่อๆ กันในสังคมมนุษย์ป้า ราวกับว่ามานั่งปลอบใจกันและกัน เหมือนโบราณท่านว่า ..กินองุ่นเปรี้ยวก็ไม่ปาน

      แต่อย่างไรก็ตาม อ่านแล้วก็เออ..จริงนะ และสงสัยก็เพียงแต่ว่า ลูกหลานยุคดิจิตอลนี่จะเชื่อหรือเปล่าเท่านั้น ลองมาอ่านกันค่ะ

      หลานชายถามปู่ว่า ในสมัยปู่นั้น คนใช้ชีวิตกันอย่างไรโดยที่

      - ไม่มีเทคโนโลยี        - ไม่มีเครื่องบินพาณิชย์

      - ไม่มีอินเทอร์เน็ต      - ไม่มีคอมพิวเตอร์

      - ไม่มีโรงหนัง            - ไม่มีโทรทัศน์

      - ไม่มีเครื่องปรับอากาศ  - ไม่มีรถหรู

      - ไม่มีโทรศัพท์มือถือ

      คุณปู่ตอบหลานว่า “เราไม่ใช้ชีวิตอย่างคนรุ่นหลานที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้” นั่นคือ

      - ไม่มีการสวดมนต์       - ไม่มีน้ำใจให้กัน

      - ไม่มีการให้เกียรติกัน    - ไม่มีมารยาท

      - ไม่รู้จักละอาย            - ไม่นอบน้อมถ่อมตน

      คนรุ่นปู่ที่เกิดระหว่างปี 2490 ถึง 2510 นั้นช่างโชคดี เพราะการใช้ชีวิตของพวกเราคือของจริงที่พิสูจน์ได้

      - เราขี่จักรยานกันโดยไม่สวมหมวกกันน็อก

      - หลังเลิกเรียนเราเล่นกันจนค่ำมืดโดยไม่เคยดูโทรทัศน์

      - เราเล่นกับเพื่อนตัวเป็นๆ ไม่ใช่เพื่อนทางอินเทอร์เน็ต

      - เรากระหายน้ำ เราก็ดื่มน้ำจากก๊อก ไม่ใช่น้ำบรรจุขวด

      - เราไม่เคยป่วย แม้เราจะดื่มน้ำร่วมแก้วเดียวกับเพื่อนถึงสี่คน

      - เรากินข้าวเป็นจานๆ ทุกวันโดยไม่มีปัญหาเรื่องอ้วน

      - เท้าเราไม่มีปัญหาอะไร แม้จะเดินด้วยเท้าเปล่า

      - เราไม่เคยกินอาหารเสริมเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง

      - เราประดิษฐ์ของเล่นเอามาเล่นเอง

      - พ่อแม่เราไม่ร่ำรวย ท่านจึงให้เราได้แต่ความรัก ไม่ใช่วัตถุ

      - เราไม่เคยมีมือถือเครื่องเล่น DVD วิดีโอเกม คอมพิวเตอร์ อินเทอร์เน็ต เรามีแต่เพื่อนที่มีตัวตน

      - เราไปเยี่ยมเพื่อนที่บ้านโดยไม่ต้องนัดหมาย แล้วเราก็หาอะไรกินกันอย่างสนุกสนาน

      - ญาติพี่น้องอยู่ใกล้ชิดกัน เราจึงมีเวลาให้กันมาก

      - ภาพถ่ายเราอาจเป็นขาวดำ แต่ความทรงจำของมันช่างหลากสีสัน

      - คนรุ่นเรามีเอกลักษณ์ และเข้าใจกัน เพราะเราเป็นคนรุ่นสุดท้ายที่เชื่อฟังพ่อแม่ และเป็นคนรุ่นแรกที่รับฟังลูกหลาน

        พวกเราคือ คนรุ่น Limited Edition.

                                                              "ป้าเอง"