การสำรวจความคิดเห็นผู้สูงอายุ เมื่อปี 2559 โดยนิด้าโพล และศูนย์วิจัยสังคมสูงอายุ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (นิด้า) พบว่า...มีอยู่ 7 เรื่องใหญ่ๆ ที่ทำให้ผู้สูงอายุไทยเป็นทุกข์ นั่นคือ....

      1...การไม่มีเงินใช้/..ไม่มีเงินออม/..มีเงิน แต่...ไม่พอใช้

      2...อยากทำงาน แต่ไม่มีงานทำ ทำให้ขาดรายได้มาเลี้ยงตนเอง

      3...มีภาระหนี้สินที่ต้องจ่ายให้แก่เจ้าหนี้

      4...ไม่มีเพื่อนฝูง

      5...สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง/มีโรคประจำตัว/ต้องไปหาหมอ

      6...ไม่มีลูกหลาน ..อยู่คนเดียว หรือ..มีลูกหลานแต่เขาไม่สนใจดูแล

      7...จิตใจไม่เบิกบาน ไม่สดชื่นแจ่มใส หม่นหมอง ไม่มีคุณค่า

      ..... 

      ข้ามมาถึงปี 2562 เข้าแล้ว เชื่อว่าความกังวลหรือความทุกข์ทั้ง 7 ข้อนั้นยังคงวนเวียนเหมือนเดิม โดยเฉพาะกับผู้สูงอายุที่ไม่อยู่กับปัจจุบัน แต่มัวแต่มโนไปถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ทั้งๆ ที่บางคนอาจจะเดินไม่ถึงวันนั้นมในอนาคตก็ได้ ...จริงไหมจ๊ะ

      การเกิด แก่ เจ็บ และตายเป็นเรื่องธรรมชาติ  ที่ไม่ว่าจะยากดีมีจนล้วนหนีไม่พ้น

      องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงสอนให้เราอยู่กับปัจจุบัน และทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะไม่มีใครอาจจะรู้ล่วงหน้าได้เลยว่าจะมีวันพรุ่งนี้ไปอีกกี่ปีกี่เดือน

      เมื่อเราทำวันนี้ให้ดี มันย่อมเป็นสูตรหรือสัมมการตามมาว่า พรุ่งนี้ย่อมต้องดีไม่มากก็น้อย ฉะนั้นการกังวล กลัวนั่นกลัวนี่ นอกจากไม่มีประโยชน์ ยังเปิดโอกาสให้ความเครียดทำลายความสุขและความมั่นใจตัวเอง และสุดท้ายมันคือปัญหาที่พ่วงต่อทำให้สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง หรือไม่ก็มีโรคประจำตัวถึงขั้นต้องเอาเงินเก็บที่มีอยู่ไปให้กับหมอเป็นประจำ

      คนที่รู้จักวางแผนเพื่อพร้อมรับมือกับชีวิตหลังเกษียณอายุ แตกต่างจากคนที่เอาแต่กังวล พร่ำบ่นรายวัน กลัวจะเป็นอย่างนั้น กลัวจะเป็นหนี้ กลัวจะไม่มีลูกหลานดูแล เพราะคนที่รู้ตัวจะมีสติ สามารถพิเคราะห์ได้ว่าความพร้อมสำหรับวัยที่สูงขึ้นนั้น คือเราต้องมีความสุข เพื่อยอมรับว่าอายุมากขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งใดที่จะเป็นเหมือนเดิมได้ นอกจากตัวเราเองที่จะเป็นผู้กำหนด

      ถ้าเราอยากจะมีความสุขเป็นปกติเหมือนตอนเรายังลั้ลลาไปนั่นมานี่ได้ เราต้องสร้างเองค่ะ ไม่ต้องคิดไปยืมมือใคร และหวังพึ่งพาใคร

      ลองคิดตรองให้ดีนะคะ ความสุขมันอยู่ที่ใจของเราค่ะ.

 

                                                              "ป้าเอง"