เรียบร้อยโรงเรียน "อู๊ดด้า"

                ความเป็นพรรคประชาธิปัตย์ ไม่เหมือนพรรคการเมืองอื่นจริงๆ

                ถูกด่า ถูกค่อนแคะเยอะ

                เหยียดหยามว่า เป็นพรรคอนุรักษนิยม ล้าหลัง

                เป็นพรรคหนุนเผด็จการ สมุนอำมาตย์

                หนุน คสช.สืบทอดอำนาจ

                ไม่ใช่ฝ่ายประชาธิปไตย

                แต่....เลือกหัวหน้าพรรควานนี้ (๑๕ พฤษภาคม) เป็นไงครับ 

                บรรยากาศประชาธิปไตยจ๋า

                มีการเลือกเป็นระบบ เป็นเรื่องเป็นราว

                ย้อนกลับดูวันเลือกหัวหน้าพรรคเพื่อไทย ฝ่ายประชาธิปไตยเขาซิครับ

                มีแต่ข่าวนายใหญ่จิ้ม นายใหญ่สั่ง

                จนถึงวันนี้ทิศทางการเมืองของพรรคเพื่อไทย ยังอิมพอร์ตจากดูไบ 

                กลับมาที่ พรรคประชาธิปัตย์

                มีผู้เสนอตัวชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรค ๔ คน

                ๑.จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์

                ๒.พีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค

                ๓.กรณ์ จาติกวณิช

                ๔.อภิรักษ์ โกษะโยธิน

                การนับคะแนนจากโหวตเตอร์ ๓๐๙ คน

                กลุ่มแรกสัดส่วน ส.ส.จำนวน ๕๒ คน คิดเป็นคะแนน ๗๐% 

                คือให้น้ำหนักโหวตเตอร์จาก ส.ส. มากกว่าสมาชิกพรรค

                ผล จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ ได้คะแนนนำเป็นอันดับ ๑ ได้ ๒๕ คะแนน

                ตามด้วย พีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค ๒๐ คะแนน กรณ์ จาติกวณิช ๕ คะแนน และอภิรักษ์ โกษะโยธิน  ๒ คะแนน

                ส่วนกลุ่มที่สอง ๓๐% จากสมาชิกพรรค ๒๕๗ คน มาจากรักษาการกรรมการบริหารพรรค อดีตหัวหน้าพรรคและเลขาธิการพรรค อดีต ส.ส. อดีตรัฐมนตรี นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ.) สมาชิก อบจ. สมาชิกเทศบาล หัวหน้าสาขาพรรค ตัวแทนพรรคประจำจังหวัด ตัวแทนสมาชิกสภากรุงเทพมหานคร ตัวแทนสมาชิกสภาเขต และอดีตผู้สมัคร ส.ส.

                ผล...เทคะแนนให้ จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ เช่นกัน

                ครับ...นี่คือการเลือกหัวหน้าพรรคที่ฝ่ายประชาธิปไตยตะโกนว่าเป็นพวกเผด็จการ

                ที่น่าสนใจนับจากนี้คือ ประชาธิปัตย์จะเดินไปทางไหน

                ร่วมรัฐบาล?

                หรือจะเป็นฝ่ายค้านลอยไปลอยมา ไม่ร่วมขบวนการสืบทอดอำนาจ คสช. ตามแรงยุของพวกเสพติดมวลชน

                บทเรียนจากการเลือกตั้งที่ผ่านมาน่าจะสอนให้ประชาธิปัตย์รู้ว่าควรไปทางไหน

                จะกอบกู้พรรคด้วยการปิดพรรคไม่เข้ากับใคร

                เพื่อไทยก็ไม่เอา พลังประชารัฐก็ไม่ไป

                หรือจะเข้าถ้ำเสือ ไปดึงฐานเสียงจากพลังประชารัฐกลับ

                ทางเลือกน่าจะมีอยู่แค่นี้

                หรือคิดว่ารัฐบาลหน้าเสียงปริ่มน้ำอยู่ได้ไม่กี่เดือน ต้องเลือกตั้งใหม่ การอยู่กับเผด็จการจะทำให้ประชาธิปัตย์เสียรังวัดหนักเข้าไปอีก

                ก่อนอื่นประชาธิปัตย์คงจะรู้ดีว่า คนที่เลือกพรรคเพื่อไทย ไม่มีทางที่จะเลือกพรรคประชาธิปัตย์

                ส่วนคนที่เลือกพรรคพลังประชารัฐ เกือบครึ่งคือคนที่เคยเลือกพรรคประชาธิปัตย์

                ถ้ามองโจทย์นี้ออก การฟื้นฟูพรรคประชาธิปัตย์ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

                ไม่ใช่ดูถูก พรรคพลังประชารัฐ มีแนวโน้มเป็นพรรคเฉพาะกิจสูงมาก เพราะโครงสร้างพรรคอ่อนแอ  รวมกลุ่มร้อยพ่อพันแม่มากเกินไป

                แต่ละมุ้งมีประวัติที่ไม่โสภานัก

                สุริยะ จึงรุ่งเรืองกิจ

                สุชาติ ตันเจริญ

                วิรัช รัตนเศรษฐ

                สมศักดิ์ เทพสุทิน

                ฯลฯ

                เห็นชื่อชั้นนักการเมือง ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ ประชาธิปัตย์จะกอบกู้พรรคคืนมา

                ถ้ายังเห็นอะไรไม่ชัด ลองไปศึกษาความเป็นประชาธิปัตย์ในรัฐบาลหม่อมน้อง-หม่อมพี่ ช่วงปี  ๒๕๑๘-๒๕๑๙ แล้วจะเห็นว่า พรรคประชาธิปัตย์ควรเดินไปข้างหน้าอย่างไร

                ๑๘ เสียงพรรคกิจสังคม ส่งให้ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เป็นนายกรัฐมนตรี รัฐบาลสหพรรคได้อย่างเหลือเชื่อ

                หากพลังประชารัฐตั้งรัฐบาลได้สำเร็จ เป็นรัฐบาลที่ ๒๐ พรรค ก็ไม่น่าวิตกเกินเหตุ เพราะรัฐบาลสหพรรคของหม่อมน้องมีถึง ๑๖ พรรค

                ไม่มากไม่น้อยกว่ากันเท่าไหร่

                แต่ที่ต้องเรียนรู้คือการบริหารจัดการ

                ถ้ามองแค่เผินๆ รัฐบาลสหพรรค แถมพรรคนายกฯ มีแค่ ๑๘ เสียง จะไปอยู่ยืดได้อย่างไร

                เมื่อลงไปดูในรายละเอียด จะพบว่าอยู่มาได้อย่างไรตั้ง ๙ เดือนเศษ

                เลือกตั้งปี ๒๕๑๘ ไม่ใช่ปีวิกฤติของประชาธิปัตย์ เพราะได้รับเลือกเป็นลำดับที่ ๑ มี ๗๒ เสียง แต่เลือกตั้งปีถัดไป มาเป็นกอบเป็นกำถึง ๑๑๔ เสียง

                จะบอกว่าหม่อมพี่ ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช กอบกู้พรรคคงไม่ได้ แต่เป็นเกมที่ต้องเดินบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยอิทธิพลของกองทัพ

                บทบาทของประชาธิปัตย์ในอดีต น้อยคนที่จะพูดถึง

                แม้แต่คนในประชาธิปัตย์คงลืมไปแล้วว่า การฟาดฟันกับพรรคร่วมรัฐบาลที่เป็นพรรคคนละสายพันธุ์ โดยเฉพาะพรรคธรรมสังคม ของ ทวิช กลิ่นประทุม และ พรรคชาติไทย โดยพลตรีประมาณ อดิเรกสาร นั้น สาหัสแค่ไหน

                 ๙ เดือนเศษของรัฐบาลคึกฤทธิ์ บนวิกฤตการณ์การเมืองทั้งในและนอกประเทศ นักการเมืองรุ่นหลังควรดูเป็นแบบอย่าง

                ไม่ว่าจะเป็นวิกฤติจากสงความเวียดนาม

                การเผชิญกับลัทธิคอมมิวนิสต์

                ความขัดแย้งกันเองในพรรคร่วมรัฐบาล

                เรื่อยมาจนถึงรัฐบาลหม่อมพี่         

                ยกมาชัดๆ ก็กรณีจอมพลประภาส จารุเสถียร และจอมพลถนอม กิตติขจร เดินทางกลับเข้าประเทศไทย

                กรณีของจอมพลประภาส ลักลอบเดินทางเข้าประเทศเดือนสิงหาคม ๒๕๑๙ ก่อให้เกิดความขัดแย้งในหมู่ประชาชน ส่วนรัฐบาลก็แตกเป็นสองฝ่าย

                ประชาธิปัตย์ยืนยันให้ส่งตัวกลับออกไป

                แต่ชาติไทยกับธรรมสังคมยืนกราน จอมพลประภาสมีสิทธิตามรัฐธรรมนูญที่จะเดินทางเข้า-ออก ประเทศไทยในฐานะคนไทยคนหนึ่ง

                การกลับมาของจอมพลถนอมหลังจากนั้นกลายเป็นว่า รัฐมนตรีของประชาธิปัตย์ ไม่ได้คัดค้านมากนัก เพราะมองเห็นว่า พลังของนักศึกษา ประชาชน ได้อ่อนแอลง

                แต่ ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ไม่ได้คิดแบบนั้น

                มีการบีบให้ทวิช เสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ของพรรคประชาธิปัตย์ลาออก เพื่อรับผิดชอบ

                เพราะเห็นว่าไม่มีความจริงใจ

                และไม่มีประสิทธิภาพพอที่จะผลักดันจอมพลประภาสกลับออกไปได้

                ทั้งๆ ที่มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรง

                เกมนี้พรรคประชาธิปัตย์รู้ดีว่า พรรคชาติไทยกับพรรคธรรมสังคม ไม่ให้ความร่วมมือ

                แถมคนในประชาธิปัตย์ยุคนั้นตั้งข้อสังเกตว่า การเดินทางเข้ามาของจอมพลประภาสนั้น เป็นแผนของพรรคชาติไทย ร่วมมือกับกลุ่มทหารลูกน้องเก่าจอมพลประภาส เพื่อทำการปราบฝ่ายซ้าย

                และทำรัฐประหาร โดยใช้จอมพลประภาสเป็นเครื่องมือ

                ๑๘ กันยายน ๒๕๑๙ จอมพลถนอม เดินทางเข้ามาอีกคน

                เป็นผลจากการหยั่งเชิงผ่านทางพรรคชาติไทย

                และรัฐมนตรีจากพรรคชาติไทยแสดงความเห็นอกเห็นใจจอมพลถนอมในที่ประชุมคณะรัฐมนตรีอยู่บ่อยครั้ง

                เมื่อจอมพลถนอมบวชเณรเข้ามา พรรคชาติไทยและพรรคธรรมสังคม โดยการสนับสนุนของกองทัพแสดงท่าทีเปิดเผยว่า จอมพลถนอมมีสิทธิตามรัฐธรรมนูญที่จะอยู่ในประเทศไทย

                สุดท้าย "วีระ มุสิกพงศ์" ขณะนั้นเป็น ส.ส.กรุงเทพฯ พรรคประชาธิปัตย์ ลุกขึ้นอภิปรายในสภาวิจารณ์รัฐบาลของตัวเองอย่างรุนแรง ว่าขาดความจริงใจในการผลักดันจอมพลถนอมออกนอกประเทศ

                ม.ร.ว.เสนีย์ ตัดสินใจลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี เพราะเห็นแล้วไร้ทางออกในการแก้ปัญหา

                แต่อย่างน้อยก็ประกาศให้เห็นว่า ไม่ได้ไหลไปตามเกมของจอมพล

                และทำในสิ่งที่ถูกที่ควร

                นั่นคือบทบาทของพรรคประชาธิปัตย์ในดงทหาร และรัฐประหาร

                แม้จะไม่เหมือนกันเสียทีเดียว แต่วันนี้ ถึงเวลาที่ประชาธิปัตย์ต้องตัดสินใจเข้าไปอยู่ในดงทหาร และพรรคร่วมรัฐบาลคนละสายพันธุ์อีกครั้ง

                หรือจะยืนอยู่คนละข้างอย่างชัดเจน

                แต่โจทย์ที่เพิ่มขึ้นมาคือ ทหารยุคนี้กับปี ๒๕๑๘-๒๕๑๙ ไม่เหมือนกัน

                เช่นกัน...ยุคนี้มีระบอบการเมืองโคตรโกง ที่คนยุคปี ๒๕๑๘-๒๕๑๙ ไม่เคยเห็น

                ฉะนั้นจึงเหลือเพียง ๒ ทางเลือก

                เข้าไปร่วมรัฐบาล ที่ถูกสมุนคนโกงบอกว่า เป็นเผด็จการสืบทอดอำนาจ

                ซึ่งประชาธิปัตย์ยังมีโอกาสทำในสิ่งที่ถูกต้อง อย่างเช่นคนของพรรคเคยทำในอดีต

                หรือจะไปร่วมรัฐบาลกับสมุนคนโกง ที่ประชาธิปัตย์ไม่มีทางทำอะไรได้เลยนับแต่ย่างเท้าเข้าไปร่วมกับคนโกงบริหารประเทศ.

 ผักกาดหอม