คงเคยมีคนพูดถึงไปเยอะแล้วว่ายุคนี้เป็นยุคทองของกลุ่มผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม หรือเอสเอ็มอี ที่ทุกหน่วยงานตื่นตัวกระตือรือร้นออกแผนพัฒนา ส่งเสริม และสนับสนุนให้กลุ่มผู้ค้าตัวเล็กๆ พวกนี้ก้าวหน้าไปให้ได้ เพราะหลายฝ่ายเชื่อว่าเอสเอ็มอีเป็นกลุ่มที่จะช่วยดันเศรษฐกิจของประเทศไทยให้เติบโตอย่างยั่งยืน
           แต่ก็ต้องยอมรับว่าปัญหาที่เคยมีไม่ใช่จะแก้ในระยะเวลาอันสั้น เพราะเอสเอ็มอีในประเทศมีมากกว่าตึกอาคารในกรุงเทพฯ แน่นอน ไม่ว่าจะอยู่จุดไหนก็ค้าขายกันได้แล้ว ซึ่งบางรายก็ยังรู้จักที่จะพัฒนาตัวเองให้เกิดผลิตภัณฑ์ สร้างการรับรู้ ให้เกิดความนิยมขึ้นได้ แต่กับบางรายที่คิดเพียงจะขายให้หมดไปรายวัน ซึ่งแค่วิธีคิดก็ต่างกันมากแล้ว การเข้าไปช่วยพัฒนาก็จะให้ทั่วถึงคงทำได้ยาก
    รัฐบาลก็เลยเลือกที่จะนำร่องกับกลุ่มที่มีความพร้อมอยู่พอสมควรแล้ว เข้าไปสร้างความรู้ อัดนวัตกรรม หรือเสนอเงินกู้ดอกเบี้ยแสนถูกให้กับกลุ่มพวกนี้ จนหลายรายก้าวหน้าเข้าไปแข่งขันสู่ระดับโลกแล้วก็มี แต่ก็มีหลายรายที่ยังไม่ได้รับโอกาสดังกล่าวอยู่ และเชื่อว่ามีมากเกือบครึ่งหนึ่งของเอสเอ็มอีทั้งหมดด้วยซ้ำ นอกจากกลุ่มที่ไม่ได้รับโอกาสนั้นๆ แล้ว ก็ยังมีกลุ่มที่น่าสนใจคือ พวกที่โดนเบียดเบียนจากกลุ่มนายทุนใหญ่ ที่มีกำลัง มีเงิน มีแรง และรายย่อยๆ อย่างเอสเอ็มอีไม่สามารถเข้าไปต่อสู้ได้เลย ซึ่งประเทศไทยก็ยังแก้ปัญหาจุดนี้ไม่ได้อย่างเต็มที่
    แต่ทั้งนี้การช่วยเหลือของฝ่ายรัฐบาลกับเอสเอ็มอีพวกนี้ก็ไม่ใช่จะไม่มีเลย เพราะแสงยังคงส่องถึงที่ตรงนั้นอยู่บ้าง จากบางโครงการที่เข้ามาสนับสนุน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินทุน เทคโนโลยี นวัตกรรมที่ปัจจุบันฝ่ายรัฐบาลเข้าใจขึ้นเยอะแล้วว่าจะไปสนับสนุนแต่รายใหญ่ไม่ได้ ต้องดูแลรายจิ๋วๆ ที่เมื่อก่อนมองข้ามไป
        ขณะที่การดูแลเอสเอ็มอี ก็มีหลายหน่วยงานที่ต้องรับผิดชอบออกมาตรการมาเพื่อสนับสนุนให้เท่าเทียมกับรายใหญ่ หรือต้องมากกว่า ซึ่งหนึ่งในนั้นรวมกระทรวงอุตสาหกรรมไปด้วย ที่ต้องทำงานบูรณาการร่วมกับหน่วยงานอื่นๆ ให้เห็นได้ว่าไม่ใช่จะดูแลโรงงานใหญ่ๆ เพียงอย่างเดียว
           จึงเกิดแนวทางการจัดตั้งศูนย์ปฏิรูปอุตสาหกรรมสู่อนาคต หรือที่ได้ยินกันในนาม “ไอทีซี” ขึ้นมา เพื่อเป็นศูนย์รวบรวมหน่วยงานที่มีความชำนาญด้านการออกแบบและวิศวกรรมจากสถาบันเครือข่าย เครือข่ายผู้ประกอบการ จากสมาคมอุตสาหกรรมสนับสนุนต่างๆ มาคอยให้บริการแก่ภาคเอกชน และกลุ่มเอสเอ็มอี ไม่ว่าจะเป็นรายเล็ก รายใหญ่ หรือรายจิ๋วก็ตาม เพื่อให้เกิดการพัฒนาบุคลากรที่เกี่ยวข้อง สถานประกอบการ และผลิตภัณฑ์
    โดยจะมีทั้งกระจายไปยังจังหวัดต่างๆ ภายใต้การดูแลของกระทรวง และล่าสุดมีการตั้งในนิคมอุตสาหกรรม โดยได้รับการดูแลจากการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (กนอ.) ซึ่งนำร่องทำแล้วในพื้นที่นิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี และเตรียมขยายอีก 9 แห่ง ได้แก่ นิคมอุตสาหกรรมลาดกระบัง นิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือ (ลำพูน) นิคมอุตสาหกรรมภาคใต้ นิคมอุตสาหกรรมบางปะอิน นิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร นิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด นิคมอุตสาหกรรมบางปู นิคมอุตสาหกรรมสมุทรสาคร และนิคมอุตสาหกรรมบางพลี
     ซึ่งรูปแบบการให้บริการก็จะแบ่งเป็น 6 ส่วน ได้แก่ 1.Co-Working Space พื้นที่เพื่อการทำงานร่วมกันระหว่างผู้ประกอบการและสตาร์ทอัพ 2.Sand Box สนามทดลองและถ่ายทอดเทคโนโลยีและนวัตกรรมใหม่ๆ พร้อมด้วยบริการเครื่องมือทันสมัย เช่น เครื่องพิมพ์ 3D เครื่องสแกน 3D 3.Experts Pool บริการให้คำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญด้านธุรกิจ อุตสาหกรรม 
      4.Knowledge Center บริการห้องสมุดอิเล็กทรอนิกส์ และศูนย์ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่างๆ 5.Network Creation การเชื่อมโยงเครือข่ายระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน รวมทั้งสถาบันการศึกษา สถาบันการเงิน และบริษัทเอกชนที่มีศักยภาพในการเป็นบิ๊กบาร์เธอร์ รวมกว่า 50 บริษัท และ 6.SMEs Standard Factory โรงงานสำเร็จรูปเพื่อผู้ประกอบการเอสเอ็มอีหรือสตาร์ทอัพที่มีความพร้อมในการจัดตั้งกิจการพื้นที่ละประมาณ 500-1,000 ตารางเมตร
      หลังจากนี้ต้องติดตามกันว่ากลุ่มเอสเอ็มอีที่เคยถูกบดบังด้วยเงาของรายใหญ่มาตลอด หากมีโครงการที่สนับสนุนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จะช่วยพัฒนาได้มากน้อยขนาดไหน และสามารถต่อสู้กับกลุ่มรายใหญ่ๆ ได้หรือไม่ ไม่ใช่ว่าไม่มีโอกาสจะทำไม่ได้ เพราะที่ผ่านมาก็เห็นหลายรายเหมือนกันที่เริ่มต้นจากการเป็นเอสเอ็มอีรายจิ๋ว จนตอนนี้สามารถพัฒนาต่อยอดธุรกิจตัวเองจนก้าวขึ้นสู่ระดับโลกได้แล้ว.

ณัฐวัฒน์ หาญกล้า