ยอมเปิดตัวลูกชายเป็นครั้งแรก สำหรับตลกหนุ่ม โก๊ะตี๋-เจริญพร อ่อนละม้าย ที่น้อยคนจะรู้ว่าเจ้าตัวมีลูก นอกจากนี้ตลกชื่อดังยังเผยถึงปมที่ตนเป็นสาเหตุทำให้เพื่อนเสียชีวิต กลางรายการ "เรื่องลับมาก (NO CENSOR)"
          "ประเด็นที่ว่าเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเคยรักเรา แล้วเขาฆ่าตัวตาย จริงๆเขาไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่คิดว่าการตายของเขาก็มีส่วนหนึ่งมาจากคำปฏิเสธของหนูเหมือนกัน เกิดขึ้นตั้งแต่จำความได้ เรื่องนี้ไม่เคยพูดให้ใครฟัง ตั้งใจจะเก็บไปจนกว่าหนูจะไม่มีลมหายใจ เพราะเราพูดไป หนูกลัวพ่อกับแม่เขาเสียใจ แต่เพื่อนหนูเสียไปแล้ว มีเด็กคนหนึ่งชื่อ ไพศาล แก้วประไพ รั้วบ้านติดกัน ลูกลุงเสริฐ กับป้าเติม ตั้งแต่จำความได้ สมัยก่อนคนต่างจังหวัดทำกับข้าวจะแลกกันกิน มีลูกชายก็สนิทกัน ไอ้ศาลนี่เล่นกันตั้งแต่เด็ก ไปยิงนกตกปลา ไปตั้งแต่เช้ากลับเย็น สนิทกันมาก ถึงขนาดขาเป็นแผลตกสะพาน ไอ้ศาลก็แบกเราไปเล่น จับคู่ไปต่อยกันกับเพื่อนอีกสองคนก็เคย
          เราไม่รู้เขารู้สึกกับเราตอนไหน แต่เขามาพูดกับเรา ซึ่งตอนนี้ผ่านไปน่าจะสิบกว่าปีแล้ว ที่เขาเสียไป ตอนนั้นเรามาถ่ายรายการ พอเราเข้าวงการก็เฮ้ย ศาลเป็นไงบ้าง มาเที่ยวกรุงเทพฯไหม ศาลชอบทำกับข้าวให้แม่กับหนูกิน ก็ใช้ชีวิตเหมือนเพื่อนปกติ จนวันนึงไปถ่ายรายการที่อิมพีเรียลลาดพร้าว ถ่ายรายการสงครามข้างเตา  นึกยังไงไม่รู้เขาบอกว่ามีเรื่องจะบอกอย่างนึง เป็นเรื่องซีเรียส เราไม่มีเรื่องนี้ในหัวเลย มึงคิดอะไรมีปัญหาอะไร ก็บอกตรงๆ เขามองหน้าแล้วบอกว่ารักหมูนะ ซึ่งคือชื่อเราที่เขาเรียก คือเพื่อนกันไม่บอกรักกันอยู่แล้ว ทุกอย่างแสดงอยู่แล้ว

 

 

          เรื่องหอมเรื่องกอดไม่มี แต่เวลานอนด้วยกันบนห้อง หนูติดหมอนข้าง ถ้าไม่มีหมอนข้างก็นอนกอดเพื่อน เราก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ พอบอกว่าเรารักหมู มันก็สตั๊นไปสามวิ เราก็บอกว่ากูก็รักมึง เขาบอกว่าเราไม่ได้รักแบบเพื่อนนะ เอาแล้ว หน้าชา ขนลุก ตัวสั่น เยอะแยะมากมายที่อยู่ในสมอง ไม่รู้จะพูดคำไหน ก็บอกว่าเอาแบบนี้ เรารู้กันแค่สองคน แต่กูคิดกับมึงแบบนี้ไม่ได้ เราไม่ใช่แนวนี้ กูชอบผู้หญิง รักผู้หญิง เต็มที่ได้แค่เพื่อนกูว่ะ มันมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆศาล มันก็ช็อต แต่เขารู้อยู่แล้วว่าเราต้องตอบแบบนี้
          หลังจากนั้นเราเริ่มมีกำแพง พอพูดแบบนี้ นอนก็แยกกันนอน มึงนอนห้องนี้ กูนอนห้องแม่ เริ่มไม่ไว้ใจแล้ว เริ่มอึดอัด ใช้ชีวิตไม่เป็นตัวของตัวเอง ก็เลยบอก ศาล ไม่ลองหางานทำ ไปหาพี่สาวที่อยู่อยุธยา ไม่ลองทำงานบ้าง มันก็รู้แหละ ก็บอกว่าเราเข้าใจหมูไล่เราทางอ้อมถูกไหม เราก็บอกว่ากูไม่สบายใจกับการเป็นอยู่อย่างนี้ กูอึดอัด กูเกร็ง มึงน่าจะไปหางานทำเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น  เขาก็ไป เขาไปอยู่กับพี่สาว เขาไปเหมือนคนอกหัก ไปดื่มเหล้าดื่มเบียร์ เมาเกือบทุกวัน ส่งข้อความมาในโทรศัพท์ เมื่อก่อนไม่มีไลน์ไม่มีไฮไฟว์ ก็ส่งข้อความมาว่าเรารักหมูนะ ความรักที่เรามีไม่สามารถหายไปไหนได้ แต่อยากให้รู้ว่าเรารักหมู

 

 

          เราก็บอกว่ายังยืนยันคำเดิม ต่อให้บอกสักพันครั้งก็ไม่สามารถไปรักตอบแบบนั้นได้จริงๆ นะ ขอเก็บความรักที่มอบให้ไว้กับกูแล้วกัน ขอบคุณมากเพื่อน หนูไม่ได้รุนแรงอะไรเพราะเป็นเพื่อนรักกัน เรื่องราวดีๆในชีวิตมีมากกว่าที่จะทำอะไรแบบนั้น สุดท้ายเขาโทรมาก่อน บอกว่าจะไปหาแม่ที่อ่างทอง เราก็บอกว่ามึงเมานี่ นอนก่อนเลยแล้วค่อยไป จะขับรถไปทำไมค่ำแล้ว อันตราย นอนเถอะ เขาก็ร้องไห้บอกว่ารักหมูนะ เราก็ตอบว่าเออ กูก็รักมึงแต่ยืนยันคำเดิมว่ารักแบบชู้สาวไม่ได้ เมาก็นอน พักผ่อนซะ เชื่อกู เขาก็ไม่นอน ก็เมาขับรถไปชนกับรถสิบล้อ เสียชีวิตคาที่
          ความรู้สึกเลยค้างอยู่ที่หนู แว๊บแรกที่ลุงเสริฐโทรบอก ช็อกมาก เขาบอกโก๊ะ ศาลเสียแล้วนะ หนูก็ถามว่าเสียเมื่อไหร่ เมื่อวานยังคุยกับหนูอยู่เลย เขาบอกสามสี่ทุ่ม เราไม่กล้าบอกกับพ่อกับแม่เขา ถ้าถามว่าอยากบอกอะไรกับเขาเหรอ ถ้ารับรู้ ก็อยากบอกว่ายังรักเหมือนเดิม เป็นความรู้สึกดีๆ หลับตาแล้วเห็นภาพที่เราไปยิงนกตกปลา ทำอะไรด้วยกันตลอดเวลา แต่ก็ยืนยันคำเดิมว่าความรักที่เราให้ศาลเป็นความรักแบบเพื่อน เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ป่านนี้น่าจะไปเกิดแล้วล่ะ เพราะพูดจากใจทุกครั้งที่ทำบุญ ไม่ว่าตักบาตร กฐิน ผ้าป่า บุญเล็กบุญน้อย หนูคิดถึงเขาก่อนพ่อแม่ด้วยซ้ำนะ อุทิศผลบุญให้เขาทุกครั้ง

 

 

          มีอีกหนึ่งความลับที่ถูกปิดมานาน คือลูกชาย น้องโอม คือมันมีลูกเองไม่ได้ไง ก็เลยมีอันนี้โผล่มา คุณพ่อเขาคือผู้จัดการคนเก่าหนู พี่หมี่ ไปไหนมาไหนกับหนูตลอดเวลา เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นสองครั้งแล้ว หนูมีลูกสองคนแล้วนะ คนแรก 16-17ปีแล้ว หนูไม่ได้เป็นคนกระทำ กระทำได้แต่กระทำแล้วมันไม่เกิด พ่อเขาเป็นผู้จัดการหนู ไปรู้จักกับผู้หญิงคนนึงชื่อเปิ้ล เป็นน้องที่รู้จักนี่แหละ ตอนนั้นเปิ้ลก็เป็นสาวที่ไม่เคยมีลูก มามีซัมติงกัน แล้วเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา ทางฝั่งผู้หญิงก็บอกว่าไม่พร้อม เราก็ยังเครียดอยู่ ไม่พร้อมแล้วปล่อยให้มีได้ยังไง พี่หมี่ก็บอกว่าไม่อยากมีลูก เราก็บอกว่าไม่ได้ เด็กคนนี้เกิดมาอาจเป็นอภิชาติบุตร เป็นคนที่ดีก็ได้ หนูบอกว่าหนูขอเป็นลูก วันแรกที่แม่เขาคลอด หนูไปเซ็นรับรองบุตร พยาบาลงง หนูเป็นคนตั้งชื่อให้ด้วย ชื่อ ด.ช.อวยพร อ่อนละม้าย เหมือนพระเจ้าอวยพรมาให้ ส่งเขามาให้
          พอวันเวลาผ่านไป โอมเริ่มโต เพิ่งมาแก้ทีหลังว่าการเซ็นรับรองบุตร ถ้าหนูเป็นอะไรไป ตามกฎหมายทุกอย่างจะเป็นของโอมหมด เราก็รู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับแม่เรา ถ้าเราเป็นอะไรไป แม่เรากับญาติพี่น้องเรา ลูกหลานต้องได้ ก็เลยไปแก้เรียบร้อยหมดแล้ว ว่าหนูไม่ได้เป็นพ่อผู้ให้กำเนิด แต่ยังให้ใช้นามสกุลเหมือนเดิม

 

 

          น้องโอมเขารู้ว่าพ่อแม่จริงๆเป็นใคร เขาก็เรียกพ่อแม่เขาปกติ แต่กับเราเขาเรียกว่าป๊าโจ๊ะ  จะให้เรียกป๊าโก๊ะนั่นแหละ แต่พูดไม่ชัด เขาก็เรียกป๊าโจ๊ะ จนอายุ 13 แล้วก็ยังเรียกป๊าโจ๊ะอยู่ เราก็ดูแลทุกอย่าง อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนที่ดี ด้วยความที่เราอยากมีลูก บางครั้งพ่อแม่เขาทะเลาะกัน ก็บอกว่าเป็นปัญหาพ่อแม่ ไม่ใช่ปัญหาของเรา การแก้ปัญหาได้ดีที่สุดคือช่วยแบ่งเบาที่บ้าน หนูผูกพันกับโอมมากกว่าอันอัน (น้องของโอม) หนูทะนุถนอมโอมตั้งแต่เด็ก ทุกวันที่ 5 โอมจะเอาพวงมาลัยมาไหว้หนู หนูเลยรูสึกว่าถึงหนูไม่ได้ทำให้เขาเกิดมา  ไม่ได้เป็นคนกระทำ แต่หนูเป็นคนทำให้เด็กคนนี้มีชีวิตอย่จนถึงวันนี้ หนูก็เลยผูกพันกับเขา หนูจะบอกตลอดว่าครอบครัวมีปัญหา ไม่ใช่ตัวโอมมีปัญหา และหนูรักตัวโอมเพราะโอมเป็นเด็กดี โอมฟังหนู
          ป๊ารักเหมือนเดิมนะ เป็นความผูกพันที่อธิบายไม่ได้ อยากจะบอกว่าเราเฝ้าดูพัฒนาการของเขา และคอยถามเขาตลอด สมมติในอนาคตโอมมีธงชาติไทยติดที่อก ในฐานะนักบาสเก็ตบอล หนูจะภูมิใจที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราบอกไปกับเด็กคนนี้มันส่งผล ป๊าโจ๊ะไม่ได้หวังอะไรกับโอมเลย หวังว่าวันนึงจะเติบโตเป็นบุคลากรที่ดีของแผ่นดิน ดูแลครอบครัว แม่และน้องได้ นั่นคือที่สุดในชีวิต"

 

 

 

 

ขอบคุณภาพประกอบบางส่วนจากอินสตาแกรม kootee