25 เม.ย.63 – นายแก้วสรร อติโพธิ เผยแพร่บทความเรื่อง “วันโน้น..วันนี้..วันหน้า” กับ โควิด-19 ผ่าน www.thaipost.net  โดยมีเนื้อหาดังนี้

วันโน้น..

ปลายมีนาคมที่แล้วยอดผู้ติดเชื้อโควิดในไทยพาเส้นกราฟเงยหัวพุ่งสูงชัน เราต้องทำทุกอย่างที่จะหยุดไม่ให้ผู้ป่วยทะลักเต็มโรงพยาบาล อิตาลีหรือนิวยอร์ก ที่หมอต้องเลือกรักษาเฉพาะคนที่ยังพอมีหวังเท่านั้น

การตัดสินใจประกาศภาวะฉุกเฉินพร้อมมาตรการควบคุมโรค โดยรัฐบาลลุงตู่ นับว่าถูกที่ถูกเวลา ดึงเส้นกราฟลงมาได้อย่างเห็นชัดทันตา  จนมาถึงวันนี้ยอดผู้ป่วยรายวันก็แตะที่ ๑๕ คนเท่านั้น   

แม้ผมจะไม่ชอบไม่ศรัทธานายกฯ ลุงๆ คนนี้สักเท่าใด ก็ต้องขอชมและขอบคุณในการตัดสินใจของท่านในวันโน้น

วันนี้..

การต่อสู้กับโควิดไม่ใช่มวยโบราณยุคโจหลุยส์ ที่ชกกันหลายสิบยกจนกว่าจะน็อก ต้องมีพี่เลี้ยงต้องคอยตะโกนเตือนอยู่ข้างเวทีว่าการ์ดอย่าตก  ที่ถูกแล้วนั้นวันนี้คือวันแห่งการทำมาหากินกลับสู่ชีวิตปรกติ เป็นมวยล้างตาที่พบกันอีกครั้งหนึ่ง ที่ชนะแพ้กันตรงที่ว่าเราจะสามารถสร้างกติกาให้ชีวิตนอกบ้านนั้นปลอดภัยและ ขณะเดียวกันก็พร้อมที่จะควบคุมโรคเสียแต่ต้นมือได้อย่างไร     อย่าให้พลาดท่าจนถูกกรรมการนับเหมือนสิงคโปร์เขา   ซึ่งก็น่าจะมีข้อพึงระแวดระวังกันดังนี้

๑) พื้นที่เฝ้าระวังถ้าไม่ใช่เขตพิเศษเช่นกรุงเทพปริมณฑลหรือภูเก็ตแล้ว ก็ควรหดตัวเหลือเท่าที่เป็นเมืองเป็นเขตเทศบาลเท่านั้น

๒) มาตรการควบคุมระยะห่างทางสังคมต้องคงไว้ในส่วนที่ไม่ใช่ความจำเป็นของชีวิตความเป็นอยู่และการทำงาน  เช่นผับ หรือศูนย์การค้า  หรือสถานศึกษาระดับที่ใช้การบรรยายทางออนไลน์ทดแทนได้

๓) รถไฟฟ้า, ลิฟท์ประจำอาคาร, ร้านอาหาร, ภัตตาคาร, ที่ทำงาน,โรงงาน,แคมป์คนงานก่อสร้าง ฯ  เหล่านี้ต้องมีกายภาพและระเบียบปฏิบัติที่ผ่านเกณฑ์มาตรฐานควบคุมโรคแล้ว  ทั้งระยะห่างระหว่างบุคคล และการถ่ายเทระบายอากาศ

๔) การเดินทางระหว่างจังหวัดทั้งทางบกและทางอากาศ ผู้โดยสารต้องมาก่อนเวลาและผ่านการตรวจ Covid พร้อมลงทะเบียนที่อยู่ – โทรศัพท์, และที่หมายปลายทางทุกครั้งไป

๕) เมื่อให้ผู้คนออกจากบ้านได้อย่างนี้ ทีมงานตรวจสอบ ติดตาม และกักกันโรค ต้องตาไม่กระพริบ พร้อมเต็มที่ทั้งประเทศ  เข้าถึงพื้นที่เสี่ยง หรือกลุ่มเสี่ยงได้ทุกเวลา อำนาจกักกันพร้อมบุคลากรและสถานที่รองรับ ต้อง ๑๐๐% 

๖) การกำหนดเขตเฝ้าระวัง การได้มาและการใช้บังคับซึ่งมาตรการควบคุมโรคเหล่านี้ ต้องกระจายอำนาจไปยังจังหวัดและเทศบาลเป็นสำคัญ ภายใต้กรอบและคำแนะนำจากส่วนกลาง รวมทั้งการปรึกษาหารือประชาชนผู้เกี่ยวข้องเพื่อสร้างความเข้าใจและความยินยอม  ให้เป็นเช่นวิถีชีวิตในชุมชนนั้นๆ ไปตลอดช่วงมวยล้างตาครั้งนี้

๗) ความช่วยเหลือทั้งชาวบ้านและธุรกิจในระดับช่วยให้พอผ่านวิกฤตไปได้ ต้องครบถ้วนทั่วถึงให้ได้ในระยะนี้ เพราะแน่ชัดว่าการทำมาหากินช่วงที่เริ่มออกจากบ้านนี้ จะยังไม่ฟื้นตัวแน่นอน
วันหน้า..

การลงทุนเพื่อการทำมาหากินหลังโควิด   ต้องเริ่มคิดและลงมือตั้งแต่วันนี้แล้ว ในสองปีที่หัวรถจักรเศรษฐกิจโลกาภิวัฒน์ ทั้งอเมริกา,จีน,ยุโรป และญี่ปุ่น ต้องหมกมุ่นอยู่กับการฟื้นฟูเศรษฐกิจภายในของตนเช่นนี้  เราจะปรับตัวเพื่ออยู่กับเศรษฐกิจใหม่ของโลกนี้อย่างไร ทั้งเกษตร อุตสาหกรรม และบริการของไทย  จะมีโฉมหน้าใหม่อย่างไร   นี่คือวันหน้าที่จะต้องเริ่มจากวันนี้ทั้งสิ้น  

จริงหรือไม่ว่า..แนวทางเศรษฐกิจข้ามชาติแบบโลกาภิวัฒน์ ที่เที่ยวที่เอา Supply chain ไปฝากไว้ตามประเทศต่างๆที่มีต้นทุนแรงงานและสิ่งแวดล้อมราคาถูกนั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว  การทำตนเป็นเช่นนิคมอุตสาหกรรมของธุรกิจข้ามชาตินั้น จึงไม่อาจเป็นความหวังของเศรษฐกิจไทยอีกต่อไปแล้ว

จริงหรือไม่ว่า..ธุรกรรมในเศรษฐกิจใหม่ของโลก จะเป็นดิจิตอลเต็มตัวเหมือนกับที่เห็นกันในแพลทฟอร็มของ Amezon หรือ Atomy     แนวทางพัฒนาเศรษฐกิจใหม่ในอนาคตจึงต้องทำโดยการสร้างกลุ่มการผลิตที่เข้มแข็งครบวงจร ( Cluster) ขึ้นในภูมิศาสตร์เศรษฐกิจของตน   เพื่อเข้าแลกเปลี่ยนสินค้าในโลกใหม่อย่างแข็งขันไปตลอด   ถ้านี่คืออนาคตของโลก  ไทยเราจะเลือกและพัฒนากลุ่มการผลิตใดเพื่ออยู่ในโลกหน้านี้

จริงหรือไม่...ที่การท่องเที่ยวของโลกจากจะต้องขายกันเป็นแพลทฟอ์มดิจิตอล เป็นแพ็คเก็จของกลุ่มการผลิตต่างๆ ที่ผู้ซื้อจะต้องผ่านเข้าประเทศด้วยพาสปอร์ตสุขภาพ ระหว่างประเทศด้วย  ถ้านี่คืออนาคต ภูเก็ตควรจะถูกนำเสนอให้เป็นสินค้าเช่นใดในตลาดท่องเที่ยวแบบนี้

จริงหรือไม่.. ที่โลกได้เริ่มเปลี่ยนไปแล้วตั้งแต่ วันโน้น มาจนถึงวันนี้ และเปลี่ยนต่อไปอีกจนวันหน้า  นี่คือความเปลี่ยนแปลงอันเป็น Present perfect continuous tense ที่จะให้เราหลับตาหัวหดอยู่ในบ้าน ด้วยความหวาดกลัว Covid แล้วพอลืมตาขึ้นมา เราก็กลายเป็นประเทศที่หลงทางกระเซอะกระเซิง เช่นนั้นหรือ??