ว่ากันตามตำราแล้ว บุคคลสาธารณะ (Public Figures) คือ บุคคลที่มีชื่อเสียงและอยู่ในความสนใจของสาธารณชนทั่วไป ซึ่งบุคคลประเภทนี้ถือว่าได้สละสิทธิ์ที่จะดำเนินชีวิตโดยปราศจากการสังเกตจับตามองของสื่อมวลชนและประชาชนทั่วไป ซึ่งบุคคลสาธารณะนั้นก็ได้แก่ ดารา นักร้อง นักแสดง นักการเมือง และนักกีฬา เป็นต้น

      ต้องยอมรับว่า เมื่อได้ชื่อว่าเป็นบุคคลสาธารณะหรือคนของประชาชนแล้ว ก็จะตามมาด้วยความคาดหวังต่างๆ นานา ว่าบุคคลของประชาชนทั้งหลายคือไอดอล หรือต้นแบบ ที่หนีไม่พ้นการยกย่องว่าเป็นคนดี คนเก่ง คนเท่ คนที่ใครๆ ก็อยากจะเป็น เรียกว่า ถูกมองว่าต้องดีเลิศประเสริญศรีมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปไม่ทางใดทางหนึ่ง

      ความเป็นบุคคลสาธารณะจึงเสมือนเป็นโล่เกียรติยศประจำตัว หรือไม่ก็ชนักแปะติดกลางหน้าผากไว้ว่า เวลาคุณจะทำหรืออ้าปากพูดอะไร จำเป็นต้องระมัดระวัง เพราะมีพลังและอิทธิพลต่างๆ ควบคู่ติดหนึบไปตลอด

      แม้ใครจะไม่ยอมรับความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัวในฐานะบุคคลสาธารณะ ก็ถือว่าสลัดไม่พ้น เพราะเมื่อคนเราที่มีสิทธิแล้ว ก็ต้องไม่ลืมหน้าที่และความรับผิดชอบด้วย

        ฉะนั้น จึงเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจเป็นอย่างยิ่งหากบุคคลสาธารณะบางคนจะบอกว่า ตนเองมีอิสระที่จะใช้ชีวิตโดยรักษาความเป็นส่วนตัว ทั้งๆ ที่การเฮฮาปาร์ตี้ของตัวเองนั้นสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้าน

      อีกทั้งเป็นเรื่องน่าประณามมากถึงมากที่สุด สำหรับบางคนที่ใช้ความเจิดจ้าในตำแหน่งการเป็นบุคคลสาธารณะทำมาหากิน สร้างความร่ำรวยด้วยการหลอกให้เชื่อ หรือทำให้หลงคารมว่า สินค้าที่ตัวเองรีวิวนั้นมีคุณภาพมีประโยชน์ แต่เมื่อถูกทวงถามหาความรับผิดชอบแล้วกลับบอกว่า ไม่รู้ไม่ชี้เรื่องกฎหมาย ระเบียบบ้านเมืองว่าด้วยการทำมาค้าขายเสียนั่น

      เห็นสังคมบุคคลสาธารณะในแวดวงบันเทิงวันนี้แล้ว คิดถึงยุคมิตร ชัยบัญชา และเพชรา เชาวราษฎร์ หรือจะเป็น ศิริพร วงศ์สวัสดิ์ กับ เทิ่ง สติเฟื่อง ...จริงๆ นะ.

 

                                                                         "ป้าเอง"