ไปอ่านเจอเด็กแช้ตกันในห้อง Pantip ว่ากันด้วยเรื่องของความฝัน..กับคำถามยอดฮิต

            "โตขึ้นอยากเป็นอะไร?"

            อ่านไปอ่านมาก็ต้องนึกย้อนถึงตัวเองเหมือนกันว่า ตอนเด็กๆ เคยฝันอยากเป็นอะไรกับเขาบ้าง?!? เหมือนเด็กๆ ยุคดิจิทัลนี้ไหม

            เด็กในห้องแช้ตเขาคุยกันว่า ครูถามบ่อยมากเรื่องนี้ ไม่รู้จะถามหาอะไร ในขณะที่ไม่เคยแนะนำเลยว่า ถ้าจะล่าฝันนั้นควรจะต้องทำอย่างไร นอกจากตอบแบบกว้างเป็นแม่น้ำว่า ถ้าอยากทำความฝันให้เป็นจริงก็ต้องขยันเรียน!!!

            โดยความเป็นจริงนั้น ครูแนะนำถูกทิศถูกทางและถูกต้องที่สุด ถือเป็นคำตอบสุดท้ายไขสู่เส้นทางแห่งความฝันเป็นจริงได้ แต่น่าจะเป็นเพราะเด็กแต่ละคนเลือก "ตีความ" แตกต่างกันไปมากกว่านะ

            เพราะการเล่าเรียนศึกษานั้น เหมือนเป็นการปูพื้นฐานให้เราสามารถออกไปเดินบนโลกกว้างแบบมีเป้าหมาย ไม่ใช่สะเปะสะปะไร้ทิศทาง

            ไม่น่าแปลกที่เราจะเห็นว่า บางคนรักที่จะฝัน แต่ไม่พยายามเดินตามล่าฝันของตัวเอง แล้วกับเถลไถลหรือหลงทางด้วยความเชื่อว่า ทำแบบเพื่อน เรียนแบบเพื่อน ..สนุกและปลอดภัยกว่า ..สุดท้ายก็ไม่ได้ดั่งฝัน แล้วก็หาเหตุหรือข้ออ้างต่างๆ นานา ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะสรุปเข้าข้างตัวเองว่า ฝันเฟื่อง เสียเวลา

            ใครจะบอกว่าระบบการศึกษาของไทยทำให้ความฝันของเด็กๆ เป็นไปไม่ได้ เพราะมัวแต่นั่งอยู่กับโต๊ะท่องหนังสือ หรือไม่ก็ติวในโรงเรียนกวดวิชา ก็ถือเป็นเหตุปัจจัยที่สามารถตีความได้เช่นนั้น...แต่ไม่จริงเสียหมดแน่นอน เพราะคนที่เขาฝันแล้วตั้งใจเดินไปให้ถึง มันก็มีอยู่เยอะแยะบานตะไท

            ฉะนั้น รักที่จะฝันล่ะก็ สมควรต้องประเมินตัวเองด้วยว่า จะมีความพยายามที่จะทำฝันให้เป็นจริงไหม หรือฝันสนุกๆ ตามกระแส ฝันเฟื่องตามเทรนด์ไปโดยไร้จุดหมาย เพราะไม่ว่าจะยุคไหนๆ ป้าเชื่อว่า ฝันจะเป็นจริงได้ เราต้องตั้งใจและใช้ความพยายามเป็นเครื่องมือในการฝ่าฟันไปให้ถึงค่ะ.

                                                                                                                       

"ป้าเอง"