28 มี.ค. 2564 นายบุญส่ง ชเลธร อดีตคนเดือนตุลาฯ เผยแพร่ความคิดเห็นทางกลุ่มไลน์ โดยมีรายละเอียดดังนี้

ผมสงสารเด็กจับใจ

ผมวางเนื้อหาที่เด็กพูดไว้ก่อน ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ว่า สิ่งที่เด็กพูด

ถูกหรือผิด

ไม่ใช่เรื่องมาถกเถียงในวันนี้

การกล่าวหา ฟ้องร้อง หมิ่นประมาทที่เด็กทำไปนั้นต่างหากที่น่าสนใจ

เด็กทำสิ่งที่ผิดกฎหมายชัดเจน ผิดทั้ง 112 ผิดทั้ง รธน. ที่บัญญัติห้ามกล่าวหา ฟ้องร้องใดๆต่อองค์พระมหากษัตริย์

เด็กเดินเข้าไปให้ตัวเองตายเอง

ที่ผมโกรธคือคนใดกลุ่มไหนที่เขียนบทให้เด็กพูด

สนับสนุนให้เด็กพูด

ปรบมือชื่นชมเด็ก

ล้วนอำมหิตทั้งสิ้น

ถ้ามั่นใจว่าเด็กทำถูก ทำดี

ทำไมไม่เอาบทพูดที่มีคนยัดใส่มือเด็กนั้นมาอ่านเอง หรือให้ลูกสาว น้องสาว เมีย จนถึงแม่ของตนเองอ่าน

อ่านออกสื่อ

อ่านใส่คลิปเผยแพร่

ไม่มีใครในหมู่ที่ออกมาเชียร์ๆกันหน้าคีย์บอร์ด กล้าทำ

ต่างซุกหัวซ่อนหาง เก็บตัวอยู่ในรู แล้วทำดราม่าฟูมฟายเรียกกระแส ว่าเด็กถูกกลั่นแกล้งรังแก

แทนที่จะตักเตือน แนะทางการต่อสู้ที่สูญเสียน้อยที่สุด แต่ได้ประโยชน์ที่สุด

กลับกลายเป็นว่าผลักให้เด็กไปตาย

เด็กถูกถีบให้ไปตายทีละคน แล้วคิดว่าคุ้มหรือ เหมือนการโยนฟืนใส่กองไฟ

ฟืนไหม้

แต่ได้ไฟไว้เผาบ้าน

อนาทนัก

อำมหิตนัก

หลังจากเด็กเดินเข้าคุกตามแรงยุยง และท่ามกลางการปรบมือชื่นชมกึกก้องของกองเชียร์

แต่ก็ไม่นาน

ไม่ช้าคนเหล่านี้จะหายหน้าไปจนสิ้น

เหลือก็แต่พ่อแม่แก่ๆ ที่จะแวะเวียนไปเยี่ยมที่หน้าประตูคุกทุกครั้งที่ได้เยี่ยมพร้อมห่อข้าวในมือ

น้ำตานองหน้า

เสียงร่ำไห้ในวันนั้น จะดังกว่าเสียงปรบมือในวันนี้หลายเท่าพันทวีนัก

ตายังจะมืดบอด

บนหนทางที่มืดมนอีกไหม

 

ดร.บุญส่ง ชเลธร