'คนชายแดน' โอด การสู้รบถูกกดดันให้แสดงออกรักชาติชิงชังเพื่อนบ้าน ปิดโอกาสพัฒนาร่วมกัน

'คนชายแดน' เผยการสู้รบถูกกดดันให้แสดงออกรักชาติชิงชังเพื่อนบ้านอย่างรุนแรง ถูกปลุกฝังให้เกลียด 'พระยาละแวก' แต่ไม่เคยถูกสอนทำอย่างไรให้เกิดการพัฒนาร่วมกัน โอดถูกปิดโอกาสการพัฒนาสร้างอนาคตในพื้นที่ไปอีกนาน ซัดรัฐกลับแอบทำธุรกิจสีเทาตามรอยตะเข็บเต็มไปหมด 

24ก.ย.2568- นายอัฎธิชัย ศิริเทศ เกษตรกร และผู้ประกอบการแปรรูปการเกษตร บ้านอำปึล ต.บักได อ.พนมดงรัก จ.สุรินทร์ ซึ่งอยู่ห่างจากปราสาทตาควายประมาณ 4 - 5 กิโลเมตร โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก เรื่อง ชีวิตคนชายแดน มีเนื้่อหาดังนี้
....
เมนหลักของคำถามเมื่อวาน ไม่ใช่เรื่อง ตะเปียงจู หรือ ไวน์ อย่างที่ตั้งใจ หรือเข้าใจ แต่คือ คำว่า เศรษฐกิจของคนชายแดน เป็นอย่างไร ในสถานการณ์สงคราม ?

ตอบโคตรยาก เลยครับ

เพราะว่า เราไม่ถูมองจาก รัฐ ว่า ชายแดน คือโอกาส ชายแดน คือ พื้นที่ทับซ้อนทางวัฒนธรรม มีความผสมกลมกลืน มีความปรับตัว เข้าหากันเป็นพี่เป็นน้อง เพื่อเสริมลู่ทางการทำมาหากิน ซึ่งก็คือ ค้าขาย เพราะ ชายแดนไม่ใช่แค่เรื่อง ชายขอบรัฐ กับ รัฐ แต่ชายแดน คือ จุดที่มีรอยเชื่อมต่อของคนสองเชื้อชาติ แต่มีต้นกำเนิดวัฒนธรรมเดียวกัน ทั้ง ภาษา ความเชื่อ และลักษณะทางชาติพันธุ์ พูดง่ายๆ ถ้าเอาคน อุดรมีชัย กับ คนสุรินทร์ ใส่เสื้อผ้าคล้ายกัน แล้วให้ฝรั่ง หรือ ชาติอื่น ที่ไม่ใช่ อาเซียน ชี้ว่าใคร คือ ไทย ใครคือ เขมร ฟังธงเลยว่า แยกไม่ออก

กระนั้น พื้นที่ชายแดน แถบนี้ ก็ถูก รัฐ ที่ครอบงำอำนาจโดยคนจากส่วนอื่น พยายาม แยก กีดกัน และ กดทับ ธรรมชาติที่ควรจะเติบโต ทั้ง สังคม เศรษฐกิจ วัฒนธรรม เอาไว้ พูดง่ายๆ คือ ไม่ยอมพัฒนา ให้เจริญ ไม่นับรวม พวกหวงก้าง ปลาเค็ม ( เท่าที่ทราบ ) แย่งชิงผลประโยชน์ การพัฒนา พื้นที่ชายแดน แล้วไม่ยอมเชื่อม กับพลังการผลิต ต่างๆ สู่คนชายแดน

พูดง่ายๆ ถ้าวันนี้ ตลาดช่องจอม เป็นเมืองท่าการค้า มีเมืองพยาบาล มีที่พัก มีระบบการรักษาพยาบาลที่ทันสมัย มีห้างสรรพสินค้า มีโกดัง มีโลจิสติค มีสนามบินนานาชาติ มีคิวรถทัวร์ ไปทุกเมืองหลัก ในกัมพูชา มีมหาลัยนานาชาติ มีนิคมอุตสาหกรรม หมายถึง มีโรงงานแปรรูป เนื่องจาก กัมพูชา ที่พื้นที่เกษตรกว้างมาก เป็นแหล่งเพาะปลูกขนาดใหญ่ ฯลฯ รู้ไหมเศรษฐกิจแถบนี้ จะก้าวหรือเติบโตขนาดไหน

เมื่อหลายวันก่อน มีเพจสุรินทร์ ปั่นกระแส ว่า คนชายแดนไม่ได้ประโยชน์ จากความสัมพันธ์กับกัมพูชา หมายถึงเรื่องปิดเปิดด่าน นั้นเป็นคำถามที่ "โคตรโง่" และ มีแต่อคติ ปลุกปั่นคนชายแดน เพราถ้าจะมอง คนไทยริมชายแดน มีแค่อาชีพทำนา กรีดยาง ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ก็โง่จนยากจะบรรยาย เพราะ ชายแดนบ้านเรา ตอนนี้ ยังเป็นแค่พื้นที่ของโอกาส ที่จะรุกไปสู่ตลาดอาเซียน ( กัมพูชา เวียดนาม ลาว ) เป็นโอกาส ที่ถูกปล้นไป เรื่อยๆ ไปดูช่องสะงำ ไปดูสายตะกู่ ช่องเม็ก นี่กันเองนะ ไปไกล กว่าช่องจอมมาก ไม่ต้องเทียบด่านที่เกิดพร้อมกัน อย่าง สามเหลี่ยมทองคำ หรือ ปะดังเบซา

เราถูกมองว่า ชายแดน คือ แค่รอยต่อของรัฐ ที่ ตลอดประวัติศาสตร์ เราถูกสอน ถูกปลุกฝังให้เกลียด "พระยาละแวก" ให้คลางแคลง ชิงชัง ไม่เคยไว้ใจ แต่เราไม่เคยถูกสอนว่า ทำอย่างไร ให้เกิดการพยายามพัฒนา ความสัมพันธ์ไปสู่แนวทางที่สร้างสรรค์ เพื่อประโยชน์ เพื่อความสงบสุข มั่งคั่งร่วมกัน

กลับกัน ในจากรัฐ เอง กลับแอบ ไปทำการค้า ธุรกิจสีเทา ตามรอยตะเข็บเต็มไปหมด ทั้ง คอลเซ้นเตอร์ และ กาสิโน คอมเพล้ก ตั้งแต่ จันทรบุรี ตราด สระแก้ว สายตะกู่ ( อ.บ้านกรวด) ช่องจอม ซึ่งผุดเยอะสุด ในยุคทหาร เป็นรัฐบาล อีกด้วย

ฉะนั้น ถ้าถาม ว่า การสู้รบ ส่งผลอะไรกับคนชายแดน คำตอบคือ ส่งผลมาก อย่างแรกเลย คือ เราถูกกดดันให้ แสดงออกซึ่งความรักชาติ หรือ ความชิงชังเพื่อนบ้าน อย่างรุนแรง แบบไม่เผาผี อย่างที่สอง เราถูกปิดหูปิดตา ปิดโอกาส ในการพัฒนาพื้นที่ชายแดน ที่มีความหมายทาง เศรษฐกิจ วัฒนธรรม ไปอีกนาน ถูกทำให้กลายเป็น แค่รอยตะเข็บรัฐ ที่น่ารำคาญ ถูกครอบงำว่า อีกฝ่าย มีแต่ความคิดระราน เกเร คุกคามชาติไทยและกำลังจะ ยึดประเทศ ไทย หรือ ที่เรียกว่า จะเอาแผ่นดินไทย

สำหรับผม ถ้าจะตอบเร็วๆ สั้นๆ แบบไม่มีเวลาไตร่ตรองมากนัก คือ เราไม่มีสิทธิ์ ไม่มีโอกาส อะไรเลย ที่จะแต่งเติม เสริมสร้าง อนาคตบนพื้นที่ชายแดน ทั้งๆ นี่คือ ประตูการค้า โอกาสสร้างความร่ำรวย สร้างชีวิตที่ดี