ต.ช.ด.ขอร้อง?

ไม่ต้องตอบหรอก เพราะผมกำลังจะบอกต่อ..ก็ไม่เพราะ “รัฐบาลที่ไม่บอกความจริงให้ครบถ้วน” กระทั่งแอบลักหลับออกกฎหมายนิรโทษกรรมตอนใกล้รุ่งนั่นดอกรึ..

ประเทศชาติถึงได้ “ป่วย” คาราคาซัง จนต้องกู้หนี้-ยืมสินมารักษากันอยู่ในขณะนี้!

คนหนึ่งกู้มาโกง อีกคนกู้มาเพื่อแก้ปัญหา พัฒนาบ้านเมืองให้เจริญรุ่งเรือง..ไม่ต้องเรียนระดับดอกเตอร์ แค่เด็กประถมโรงเรียนวัดก็รู้ ควรจะเชิดชูยกย่องใคร?

ครับ..วันสองวันมานี้ได้ยินนักการเมืองหญิงท่านหนึ่งอภิปรายเรื่องงง-เรื่องงบ ต.ช.ด. หรือชื่อเต็ม “ตำรวจตระเวนชายแดน” ในสภา จนมีการวิพากษ์วิจารณ์กันไปหลายมุมมอง

ผมเองไม่อยากข้องแวะด้วย เพราะพูดก็พูด..เบื่อ-รำคาญ “เตี้ยหลังม็อบ” เต็มกลืนแล้ว บ่นไปพูดไปก็แค่นั้น คอยดูอยู่เพียงว่า..

เลือกตั้งคราวหน้า จะได้เป็น “ผู้แทน” ชาว จ.นครปฐมอีกหรือไม่เท่านั้น!

แต่..ที่นำมาคุยก็ด้วยฟังเสียงวิจารณ์แล้วทำให้นึกถึงเพลง “ต.ช.ด.ขอร้อง” ของคุณเพชร โพธาราม ขึ้นมาตามประสาคนชอบเพลงลูกทุ่งเป็นชีวิตจิตใจ..

“ต.ช.ด. ย่อมาจากตำรวจชายแดน น้องเอ๋ยลำบากเหลือแสน มาอยู่ชายแดนที่ไกลแสนไกล
มาป้องกันเขตรักษาประเทศแดนไทย นอนกับดินหนอกินกับทราย ลำบากเพียงไหนพี่จะทน”

แน่ะ..เอาเสียหน่อย เพลงนี้ครูไวพจน์ เพชรสุพรรณ ร่วมแต่งกับ “ครูทองใบ รุ่งเรือง” ในปี พ.ศ.2514 และก็เป็นหนึ่งเพลงลูกทุ่งที่ได้รับรางวัลเกียรติยศตามประกาศคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ..

จากงาน “กึ่งศตวรรษเพลงลูกทุ่งไทย” และยังได้รับเลือกให้ร่วมเป็นหนึ่ง “สุดยอดเพลงไทย ในแผ่นดินรัชกาลที่ 9” อีกด้วย!

ซึ่งไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไปอย่างไร สภาพ ต.ช.ด.ที่นอนกับดินกินกับทรายตามชายแดนที่ไกลแสนไกลก็ยังคงมีอยู่เหมือนเดิม..

และคนที่เคยเห็น-เคยสัมผัส ย่อมจะเข้าใจ-เห็นใจ และคอยเป็นกำลังใจให้ ต.ช.ด.ตลอดมา!

อย่างผม ยังจำได้ว่าเมื่อประมาณสัก 30 กว่าปีก่อน เคยได้ติดสอยห้อยตามครูสุเทพ วงศ์กำแหง และคณะนักร้องลูกกรุงร่วม 20 ท่าน ตระเวนไป “กล่อมขวัญ” ทหาร-ตำรวจชายแดนอยู่บ้าง

ต้องเรียนตามตรงล่ะว่า..พวกเขาทนนอนกับดินกินกับทราย ลำบากจริงๆ!

และคิดว่าน่าจะไม่มี ต.ช.ด.คนไหนหรอกที่จะเรียกร้อง วิงวอนเหมือนอย่างกับเพลงท่อน.... “หากทางการ ไม่เรียกตัวพี่กลับ มีเสียมสักหอบ มีจอบสักหาบ จะถางให้ราบ หมดดอย

แล้วปลูกถั่วงา อยู่กับขวัญตา เนื้อกลอย จะถางดง ป่าดอย สร้างวิมานน้อย ชายแดน”

ผมเชื่อ..ทุกคนอยากกลับบ้านกันทั้งนั้น หรือต่อให้พบรัก-หลงใหลสาวป่า-สาวดอยแค่ไหน ก็คงไม่มีใครคิดจะ “ถางดง ป่าดอย” สร้างวิมานน้อย..

ให้ถูกไล่ออกจากเครื่องแบบเป็นแน่!.

สันต์ สะตอแมน