พนักงานคุรุสภา หวั่นไม่ได้รับเงินเดือนตามกำหนด หลังเลขาฯไขก๊อก

26 ม.ค.65 – ผู้สื่อข่าวได้รับการร้องเรียนจากพนักงานเจ้าหน้าที่ของสำนักงานเลขาธิการคุรุสภา ว่า ตามที่ นางสาวตรีนุช เทียนทอง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ (รมว.ศธ.) ได้ลงนามเลิกจ้างนายดิศกุล เกษมสวัสดิ์ อดีตเลขาธิการคุรุสภา หลังจากไม่ผ่านการประเมินผลการปฏิบัติงาน และคณะกรรมการคุรุสภาได้มีมติให้เลิกจ้างนั้น หลัง รมว.ศธ. มีคำสั่งเลิกจ้างดังกล่าวออกไป ได้ส่งผลกระทบอย่างมากกับการบริหารงานของคุรุสภาเนื่องจากยังไม่มีคำสั่งตั้งผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนเลขาธิการคุรุสภา ทำให้การเบิกจ่ายเงินเดือนเดือนมกราคม 2565 ของพนักงานเจ้าหน้าที่กว่า 400 คน ทั้งที่อยู่ในส่วนกลางและส่วนภูมิภาคยังค้างไร้ผู้เซ็นเบิกจ่ายตามขั้นตอนการปฏิบัติของทางราชการ โดยคาดว่าพนักงานเจ้าหน้าที่ของสำนักงานเลขาธิการคุรุสภาดังกล่าวอาจจะไม่ได้รับเงินเดือนตามเวลาที่กำหนด ซึ่งปกติจะได้รับประมาณวันที่ 3 หลังสิ้นเดือนของทุกเดือน นอกจากนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่รอเลขาธิการคุรุสภาลงนาม เช่น การเซ็นรับรองใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครู ทั้งของครูไทย และครูต่างชาติในฐานะนายทะเบียน หรือแม้แต่การบริหารงานภายใน เป็นต้น ซึ่งขณะนี้ไม่สามารถดำเนินการใด ๆ ได้เลย

ผู้สื่อข่าวรายงานต่อว่า การขาดเลขาธิการคุรุสภา หรือผู้ปฏิบัติหน้าที่เลขาธิการคุรุสภาในครั้งนี้ได้สร้างความไม่พอใจให้กับพนักงานเจ้าหน้าที่ของคุรุสภาเป็นอย่างมาก เนื่องจากกังวลว่าเงินเดือนที่เคยได้รับทุกเดือน คือ หลังสิ้นเดือนมกราคม 2565 ประมาณ 3 วัน จะได้รับเงินเดือน คาดว่าเดือน มกราคมนี้ น่าจะไม่ได้รับตามกำหนดเวลาเดิม ทำให้พนักงานเจ้าหน้าที่บางคนได้รับผลกระทบถึงการชำระหนี้เงินกู้ต่าง ๆ ทั้งบ้าน ทั้งรถ รวมถึงหนี้สินอื่น ๆ ที่ต้องส่งตรงตามระยะเวลาที่กำหนด หากไม่ตรงย่อมกระทบต่อดอกเบี้ยเงินกู้ตามมา ดังนั้นจึงเรียกร้องให้ นางสาวตรีนุช รวมถึงผู้บริหารระดับสูงของ ศธ.ที่เกี่ยวข้องทุกคน ได้ช่วยคลี่คลายปัญหาดังกล่าวให้กับพนักงานเจ้าหน้าที่ของคุรุสภาโดยเร็ว ทั้งนี้ควรต้องเร่งหาผู้รักษาการ หรือผู้ปฎิบัติหน้าที่เลขาธิการคุรุสภาเพื่อตัดสินใจ และลงนามในเรื่องต่างๆ ที่ค้างอยู่โดยเร็วที่สุด ซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่บางคนระบุว่ารู้สึกอึดอัดกับปัญหาที่เกิดขึ้น เนื่องจากไม่ใช่ปัญหาของผู้ปฏิบัติงาน แต่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่ทำให้ผู้น้อยต้องเดือดร้อน ในขณะที่ผู้หลักผู้ใหญ่เองก็ไม่เคยเหลียวแลปัญหาของเด็กๆ ว่าได้รับผลกระทบมากน้อยแค่ไหน แล้วใครจะรับผิดชอบสิ่งที่พวกเขาไม่ได้กระทำนี้