'ชูวิทย์' โวย เปิดประเทศ ให้เคี้ยว แต่ไม่ให้กลืน เอาใจนายทุน แต่ไม่เห็นหัวชาวบ้าน

'ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์'โวย เปิดประเทศ ไม่ได้เอื้อประโยชน์ให้กับบรรดาผู้ประกอบการ เปรียบ ให้เคี้ยว แต่ไม่ให้กลืน เข้มงวดด้วยกฎระเบียบยิบย่อยมากมาย เอาใจนายทุน แต่ไม่เห็นหัวชาวบ้าน

05 พ.ย.2564 - นายชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ อดีตหัวหน้าพรรครักประเทศไทย โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก
เรื่อง เปิดประเทศ ให้เคี้ยว แต่ไม่ให้กลืน มีเนื้อหาดังนี้

เปิดประเทศมาตั้งแต่วันที่ 1 รัฐบาลประกาศปาวๆ เชิญชวนต่างชาติมาท่องเที่ยว แต่หามีความพร้อมไม่?
.
เอาแค่ร้านอาหารที่ว่าให้ขายแอลกอฮอล์ หรือโรงแรมที่จะเปิดรับการเปิดประเทศต้องมี SHA Plus ไว้ควบคุม
.
ดูเหมือนจะปล่อยให้ดื่ม แต่ก็กั๊กไว้ด้วยระเบียบควบคุมหยุมหยิม จะว่าดีมันก็ดีที่ป้องกันไว้ก่อน
.
แต่การสมัคร SHA Plus มีขั้นตอนมากมายซับซ้อนยุ่งยาก เหมือนแทนที่จะสนับสนุน กลับซ้ำเติมให้ปิดต่อไป
.
แม้ว่าต้องมีการควบคุม แต่หน่วยงานรัฐควรจะช่วยธุรกิจต่างๆ ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ให้พร้อมรับการเปิดประเทศ ฟื้นฟูธุรกิจ ลืมตาอ้าปากได้โดยเร็ว
.
เพราะถึงจะเปิดประเทศแล้ว แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะกลับไปได้ทันใจเหมือนก่อนโควิด
.
ภาระหน้าที่ของรัฐ คือ “สนับสนุน” ไม่ใช่ “ซ้ำเติม” แล้วเอาไปโฆษณา อ้างบุญคุณ เวลาแถลงข่าวอวดผลงาน
.
แถมระบบ SHA Plus ที่บังคับให้ทุกธุรกิจเปิดรับนักท่องเที่ยวต้องลงทะเบียน ยังล่มเอาเสียดื้อๆ เจ้าหน้าที่สารพัดก็เกิดขยัน ตรวจเช้าสายบ่ายเย็น ไม่มี SHA Plus เปิดไม่ได้
.
เมื่อก่อนตอนระบาดหนัก ติดต่อหน่วยงานราชการก็อ้างว่า “ช่วงโควิด ไม่มีใครมาทำงาน work from home กันหมด รอไปก่อน”
.
แต่ตอนนี้กลับฟิตจัด work from heart ตรวจแล้วตรวจอีกตอนคนเขาจะรีบทำมาหากิน หายาไส้ลูกเมีย เลี้ยงพนักงาน แค่เอาธุรกิจให้รอดยังลำบาก อย่าไปคิดหากำรี้กำไรเป็นกอบเป็นกำ เพราะมองเห็นอยู่แล้วว่าเป็นยังไง
.
ไม่ได้เอื้อประโยชน์ให้กับบรรดาผู้ประกอบการแต่อย่างใดเลย
.
ต้องสไตล์ “ตัวใครตัวมัน” เหมือนเช่นเคย
.
เพราะรัฐบาลไทยมักจะใช้นโยบาย “ให้เคี้ยว แต่ไม่ให้กิน ให้กิน แต่ไม่ให้กลืน”
.
ทำอะไรกั๊กๆ กล้าๆ กลัวๆ ทำตัวเป็นคุณพ่อรู้ดี สั่งอย่างเดียว ส่วนลูกน้องก็ได้แต่ทำตามระเบียบไม่ให้ตกหล่น ไม่มีวิจารณญาณตัดสินอะไรได้ แล้วแต่นโยบายเบื้องบน
.
หาได้รู้ว่า ธุรกิจต่างๆ ที่ผ่านมา 2 ปีในช่วงโควิดต้องล่มสลาย ปิดตัว เจ๊ง ไปเท่าไหร่แล้ว?
.
ตอนนี้ยังจะมาสร้างบรรยากาศอึมครึม เข้มงวดด้วยการประเคนกฎระเบียบยิบย่อยมากมายหลากหลายหน่วยงานที่ขยันออกตรวจตรา
.
สงสารบรรดาธุรกิจที่หวังจะลืมตาอ้าปากในช่วงรัฐบาลประกาศเปิดประเทศ
.
แต่กลับต้องเจอมาตรการโหดสารพัด “ความไม่พร้อมแต่เสือกอยากเปิด”
.
เมื่อให้เปิด ก็ควรให้การสนับสนุน แนะนำ ไม่ใช่ควบคุม บีบคั้น ทำไม่ได้ก็เปิดไม่ได้ ในเมื่อรัฐบาลเป็นเจ้าภาพออกนโยบาย หากต้องการให้สำเร็จต้องมีคนที่เข้าใจทำงานครับท่าน
.
ไม่ใช่เอาคนมาหากินบนความเดือดร้อนของประชาชนคนหาเช้ากินค่ำ
.
คนทำธุรกิจร้อยล้านพันล้าน บริษัทอยู่ในตลาดหลักทรัพย์จะใช้มาตรฐานเดียวกันกับร้านค้าหรือ โรงแรมขนาดเล็กได้ไง?
.
เอาใจนายทุน แต่ไม่เห็นหัวชาวบ้าน
.
ทำงานกันสะเปะสะปะ หน่วยงานนั้นว่าอย่าง อีกหน่วยงานไปอีกอย่าง
.
บางทีหน่วยงานหนึ่งบอกสั่งไปแล้ว แต่อีกหน่วยงานบอกไม่รู้เรื่อง
.
การเปิดประเทศเพื่อฟื้นฟูธุรกิจให้ลืมตาอ้าปากได้ มันน่าจะพร้อมกว่านี้ไหม?
.
ไม่ใช่เปิดไป ช่วยตัวเองไป ทั้งๆ ที่ผ่านมาเจ็บตัวอยู่แล้ว ก็เข้าใจได้
.
แต่พอให้เปิดกลับขาดการสนับสนุน มีแต่การควบคุม
.
รายใหญ่รอด แต่รายกลางรายเล็กยังตายสนิทรับเปิดประเทศ
.
ส่วนรัฐทำได้แค่ประคองเอาตัวรอด รอจังหวะจัดทัพแข่งขัน เอาหน้าม้ามาสับคนเห็นต่าง แล้วรีบแก้ไขรัฐธรรมนูญ ยุบสภา จ้องกลับมาบริหารประเทศรอบต่อไป
.
ใครคิดล้มเป็นถูกไล่ล่า ไม่ให้ทำซ้ำสอง
.
แหม เรื่องแบบนี้คิดได้เป็นตุเป็นตะ แต่เรื่องบริหารประเทศ ไม่เห็นเด็ดขาดแบบนี้เลย