‘ณัฐวุฒิ’ เปิดใจหลังชีวิตขยับเข้าใกล้คุกอีกครั้ง มิตรภาพ-นปช.แตกเป็น 3 กลุ่ม

7 ตุลาคม 2568 - นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ โพสต์เฟซบุ๊กว่า อีกครั้งที่ชีวิตขยับเข้าใกล้คุก

ศาลตัดสิน 4 ปี 4 เดือน ต้องรอประกันตัวใต้ถุนศาล

เกิดมาไม่เคยกลัวคน ติดคุกมาแล้ว 3 หนก็เลยไม่กลัวคุกไปด้วย ไม่ไหวหวั่นกับการสิ้นอิสรภาพ แต่รู้สึกถึงรสชาติบางประการของมิตรภาพ

นี่เป็นครั้งแรกที่แกนนำนปช.ถูกพามาอยู่ด้วยกันในพื้นที่จำกัด หลังผ่านเวลาและความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง จนหลายคนยืนกันคนละฟาก มองกันคนละมุม แยกได้ 3 กลุ่มเป็นอย่างน้อย

ไม่มีการติดต่อพบปะเป็นการส่วนตัว ไม่มีวงข้าววงเหล้า ไม่มีเสียงสรวลเสเฮเมา ไม่มีการถกเถียงเคร่งเครียด ไม่มีการหยอกเย้าแบบอำกันขาด บ้ากันจริง เหมือนที่เคยเป็นมาสิบกว่าปี

หลายชั่วโมงในห้องรอประกันตัว เริ่มด้วยการนั่งรวมกันกลุ่มหนึ่ง อีกส่วนแยกกันนั่งคนละมุม แต่ไม่นานนักบทสนทนาก็เชื่อมถึงกัน บางคู่มีเพียงคำถามคำตอบสั้นๆ แต่บางคู่ไม่คุยกันจนหมายปล่อยมาถึงและแยกย้ายกันกลับบ้าน

ผมทำอย่างที่เคยทำและคิดว่าต้องทำ คือประสานงานเรื่องประกันตัว และดูแลข้าวปลาอาหารให้พรรคพวก

วันเวลาฉกชิงความแข็งแรงไปจากร่างกายพี่ๆหลายคน พี่ใหญ่มีหลายโรครุมเร้า พี่ 2 คนกำลังต่อสู้กับเนื้อร้ายในร่างกาย ที่เหลือก็ร่วงโรยไปตามวัย

มองภาพทุกคนใจก็นึกว่าถ้าวันนี้ติดคุก ผมต้องดูแลพี่น้องให้ทั้งสะดวกและปลอดภัยที่สุดเท่าที่ทำได้ คิดเลยไปถึงว่าหากได้ประกันชั้นต้นแล้วอีก 2 ปีศาลฎีกาสั่งจำคุก บางคนคงงอมกว่านี้ หรือบางคนอาจป่วยหนักกว่าที่เห็น

ผ่านวันนี้ไปผมยิ่งแน่ใจว่าคิดไม่ผิด ที่ไม่ออกไปโต้ไปสวนเวลาเพื่อนๆที่เคยร่วมรบกระแทกใส่ แม้บางทีรู้สึกว่าพูดถึงกันเหมือนคนไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรู้ใจว่ากับเพื่อน พี่ น้อง ผมเดินมาแบบไหน เพราะในที่สุดสิ่งที่เราสู้ร่วมเป็นร่วมตายกันมา ยังผูกเส้นทางชีวิตพวกเราไว้ด้วยกัน

วันนี้ไม่เจอกันข้างนอก วันหนึ่งอาจเจอกันในกรงขัง

วันนี้ไม่คุยกัน วันหนึ่งอาจไปนอนข้างกันในเรือนจำ

เมื่อต่างคนเลือกเดินวิถีทางต่างกัน ผมไม่ตัดสินว่าเพื่อนคนไหนผิดหรือถูก และคิดว่าเพื่อนก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินผมเช่นกัน ผมสู้จึงเป็นจำเลยในศาล แต่สิ่งที่ผมสู้มาไม่ใช่จำเลยให้เพื่อนๆพิพากษา และเพื่อนก็ไม่ใช่จำเลยของผม

บางเรื่องคำตอบอยู่ในกาลเวลา เมื่อยังหาจุดร่วมกันไม่ได้ ก็ให้เวลาทำหน้าที่ของมัน

ผมเป็นของผมแบบนี้ ใครจะเดินทางไหนเอาที่สบายใจ

การเมืองอย่างที่กำลังเป็น ถ้าแยกมิตรแยกศัตรูไม่ได้ แค่เราแตกกันให้เขาเห็น อีกฝ่ายก็ฟินแล้ว