พี่น้องผองเพื่อนแชร์และส่งต่อกันในห้องไลน์ทุกห้อง ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา จนถึงวันนี้ก็ยังเห็นอยู่ ก็คือเรื่้องนี้..ที่ขึ้นต้นว่า ..ชีวิตลำบาก สถาบันกษัตริย์ทำรถติด..
พี่คนนึงโทร.มาหาผม เล่าเรื่องลูกให้ฟัง ปรึกษาว่าจะอธิบายยังไงให้ลูกเข้าใจ ต้องการจะให้ช่วยคุยและอธิบายกับลูกเขาทางโทรศัพท์ เอาเป็นว่าขอโพสต์ลงในนี้ พี่ก็เอาไปให้ลูกพี่อ่านแล้วกัน...
น้าไม่รู้ว่า ปีๆ นึงหนูเจอขบวนเสด็จกี่ครั้ง แต่น้าเดาได้เลยว่า หนูไม่น่าจะเจอขบวนเสด็จทุกวัน
ที่ทำงานเก่าน้า อยู่ติดกับวังสวนจิตรลดา ตลอดระยะเวลา 9 ปี น้าเจอขบวนเสด็จปีๆ นึงไม่เกิน 5 ครั้ง ปัจจุบันน้าก็ยังทำงานใจกลางกรุงเทพฯ อยู่ห่างวังสระปทุม 4 กม. ตลอดระยะเวลา 10 ปีที่ผ่านมา น้าเจอขบวนเสด็จไม่เกิน 3 ครั้ง
ปีๆ นึงหนูเจอบวนเสด็จกี่ครั้ง หนูลำบากกี่วัน?
แต่ที่น้าต้องเจอทุกวัน ต้องทนลำบากทุกวัน กลับเป็นรถติดหน้าโรงเรียนของหนู น้าต้องเจอรถของพ่อแม่หนู ที่มาคอยรับส่งหนูหน้าโรงเรียนทุกวัน แบบนี้น้าได้รับความเดือดร้อนจากใคร แถมเป็นความเดือดร้อนที่น้าต้องเจอทุกวัน
หนูบอกขบวนเสด็จลิดรอนสิทธิเสรีภาพของหนู แล้วโรงเรียนของหนู ลิดรอนเสรีภาพของน้าและคนอื่นๆ ทุกวัน หนูคิดว่ายังไง
น้าๆ ป้าๆ ลุงๆ อาๆ ที่ได้รับความเดือดร้อนรถติดหน้าโรงเรียนหนู พวกเขาไม่เคยมีใครออกมาไล่หนู ไม่เคยมีใครไปยืนด่าพ่อแม่หนู หรือไปยืนด่าหนูที่หน้าโรงเรียน เพราะทุกคนเสียสละเสรีภาพของตน เพื่ออนาคตของหนู
แต่ถ้าหนูจะถามว่า แล้วทำไมต้องเสียสละให้สถาบันกษัตริย์ น้าก็ตอบได้เลยว่า ขนาดหนูไปเรียนหนังสือ เรียนเพื่อตัวเอง จบมาหนูก็ไม่ได้ให้อะไรพวกน้า น้ายังเสียสละให้ได้เลย แล้วสถาบันกษัตริย์ท่านออกไปทรงงานเพื่อผู้อื่น ทำไมพวกเราจะเสียสละให้ท่านบ้างไม่ได้
ถ้าหนูอ้างสิทธิความเท่าเทียมของเสรีภาพ หนูเคยสงสัยไหมว่า ทำไมถึงมีผู้ใหญ่ลุกขึ้นยืนให้หนูนั่ง ทั้งๆ ที่ผู้ใหญ่เหล่านั้นเขาก็เสียเงินค่าโดยสารเท่ากับหนู
หากมนุษย์ทุกคนอ้างสิทธิ์ เสรีภาพความเท่าเทียมกันทุกเรื่อง และทุกคน มันจะเป็นประชาธิปไตยแบบเห็นแก่ตัว ไร้ซึ่งวัฒนธรรมความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับเพื่อนมนุษย์
น้ามั่นใจว่า วันๆ นึง พวกเราออกจากบ้าน ไปโน่นมานี่กันแทบทุกวัน พวกเราบางคนเข้าออกวันละหลายรอบด้วยซ้ำ มากกว่าเจ้าที่ออกจากวัง ที่หนูบ่นว่าท่านทำหนูรถติด
ทุกวันนี้ช่วงบ่าย 3 โมง น้าต้องผ่านโรงเรียนของหนูๆ ถึง 3 โรงเรียน โรงเรียนแรก อยู่คู่กับสัญลักษณ์ประชาธิปไตยอันเป็นเสรีภาพที่หนูถวิลหา แต่รถติดตั้งแต่กลางสะพานปิ่นเกล้า ถนนราชดำเนินช่องทางจราจรหายไป 4 ช่องทาง โรงเรียนที่สอง อยู่ติดวัดเทพศิรินทร์ หน้าโรงเรียนนี้ หายไป 1-2 ช่องจราจร (แล้วแต่วัน) ส่วนโรงเรียนสุดท้ายโรงเรียนนี้อยู่ติดกับโรงเรียนที่ 2 แต่โรงเรียนนี้หน้าโรงเรียนกลับไร้ซึ่งรถผู้ปกครอง มีแต่ รปภ.คอยโบกรถให้น้องๆ ข้ามถนน
ขอปรบมือดังๆ ให้กับโรงเรียนสายปัญญาในพระบรมราชูปถัมภ์ น้องๆ เดินเรียบคลองไปขึ้นรถกลับบ้าน
อย่าเรียกร้องแต่ในสิทธิ์ของตน หนูจะเป็นคนที่โตมาที่ไม่รู้จักคุณค่าของคำว่า เสียสละ ในเมื่อขณะเดียวกัน ยังมีผู้อื่นที่เขาเสียสละเพื่อหนู!!!.
'ป้าเอง'
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
ไม่ใช่เวลา..จับผิด!!
ความทุกข์ของคนที่จังหวัดสงขลา ไม่ว่าจะมากจะน้อยแล้วแต่เขตอำเภอ และพื้นที่แต่ละแห่ง ล้วนไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไร เพราะชีวิตประจำวันที่เคยเดินทางสัญจร ไปไหนมาไหนตามอำเภอใจนั้น ถูกจำกัดโดยปริยาย ซึ่งหมายความว่า ต่างได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า
“น้ำใจของคนไทย" ความงดงามที่ทำให้สังคมน่าอยู่
ประโยคนี้ใครไม่เห็นด้วย..ยกมือขึ้น!! ถ้าใครยังมองไม่เห็น แค่หรี่ตาข้างเดียวก็ได้ แล้วมองเหตุการณ์น้ำท่วมภาคใต้ในช่วงนี้ รับรองว่าจะเห็นแจ่มแจ้งถึงพลังแห่งความช่วยเหลือจากทุกทิศทางหลั่งไหลไปไม่ขาดสาย
ความเป็น..จีน..ที่เปลี่ยนไป
เวลาที่คิดจะไปเที่ยวเมืองจีน สิ่งแรกที่คิดถึงจนเป็นความกังวลของมนุษย์ป้าเอง เห็นจะไม่พ้นเรื่องของ "ห้องสุขา" ที่เรียกขานตามภาษาถิ่นของเขาว่า "สีโส่วเจียน" เพราะเอกลักษณ์อันไม่อาจลืมเลือนของที่นั่นคือ ความสะอาดที่ยากจะหาเจอ
60อัป..ใครทำได้ก็ทำไป
ประเด็นขยายอายุเกษียณจาก 60 เป็น 65 ปี กำลังเป็นเรื่องฮอตในสังคมไทยอยู่ตอนนี้
เรื่องของ..มิวเซียม
เมื่อเดือนที่แล้วมีโอกาสไปเที่ยวมิวเซียม ที่กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรียค่ะ ได้ความรู้และอรรถรสของการชมสถานที่สำคัญและน่าจดจำ ไม่ว่าจะเป็น Kunsthistorisches Museum Wien (พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ศิลปะเวียนนา) ที่ได้ชื่อว่าสะสมสมบัติของชาติไว้มากที่สุดแห่งหนึ่ง หรือจะเป็นร้านกาแฟที่้ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในโลกแห่งหนึ่ง
เรื่องตลกเรื่องนี้ได้ที่หนึ่งของโลก
ในงานปาร์ตี้รวมดารา มีคุณลุงแก่ๆ ท่านหนึ่งขึ้นเวทีมาด้วยไม้เท้า แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้ พิธีกรถามว่า "คุณลุงยังไปหาหมอบ่อยๆ อยู่ไหมครับ?"