อ่านไปเจอเรื่องราว สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.) ร่วมกับ มูลนิธิสโกลารส์ ออฟ ซัสทีแนนซ์ (SOS) จัดเวทีประชุมรับฟังความเห็น (Public Hearing) ต่อแนวทางการบริหารจัดการอาหารส่วนเกิน หรือ Food surplus ของประเทศไทย เพื่อนำไปสู่การจัดตั้งธนาคารอาหารแห่งชาติของประเทศไทย (Thailand’s Food Bank) ประมาณว่า เอาภาครัฐ ภาคเอกชนผู้บริจาคอาหาร ภาคการศึกษา และชุมชนหรือผู้แทนชุมชนผู้รับบริจาคอาหาร มาระดมความคิดเห็นกัน เพราะในแต่ละวันแต่ละเดือนนั้น อาหารส่วนเกิน ประมาณ 1 ใน 3 ของผลิตภัณฑ์อาหารที่ผลิตขึ้นมา จะถูกทิ้ง ซึ่งเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรที่ใช้ในการผลิต รวมถึงยังปล่อยก๊าซเรือนกระจกออกสู่ชั้นบรรยากาศด้วย
ดูเหมือนเป็นการทำงานร่วมกันที่เป็นสเกลใหญ่ระดับชาติ เพราะเล็งเห็นถึงปัญหาของการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ไม่ใช่หยุดแค่การช่วยเหลือให้คนบางกลุ่มได้อิ่มท้องเท่านั้น
มนุษย์ป้าก็เห็นด้วยสุดๆ นะ เพราะเมื่อเร็วๆ นี้ ก็ได้ตั้งคำถามกับบุฟเฟต์ในโรงแรมแห่งหนึ่ง ว่า ทำไม?!? อาหารที่เหลือจากการขายบุฟเฟต์แต่ละมื้อ จึงได้เททิ้งหมด เหตุใด?!? จึงไม่คัดแยก เลือกเฟ้นถาดที่มีอาหารเหลืออยู่มากกว่าครึ่งหนึ่งไว้ จะแจกจ่ายพนักงาน หรือนำไปให้กับสถานสงเคราะห์ต่างๆ ก็น่าจะดีกว่า
เห็นแล้วเสียดาย และตกใจมากๆ กับภาพที่พนักงานนำทุกถาดทุกจานเทในถุงดำถุงเดียวกัน ทั้งๆ ที่บางถาดนั้นอาหารเหลือบานเบอะ
ถ้ามีใครเป็น "คนกลาง" เข้าไปบริหารจัดการตรงจุดนี้ อาหารที่ยังดีมีคุณภาพ เพราะเป็นอาหารระดับบุฟเฟต์ในโรงแรม น่าจะเป็นอาหารอันโอชะช่วยให้คนขาดแคลนได้อิ่้มอร่อยและมีสุขภาวะที่ดีอย่างแน่นอน
พอจะเข้าใจแหละว่า แต่ละโรงแรมหรือห้องอาหารไม่มีเวลามาจัดแจงแยกแยะของดีของเหลือ อันไหนกินได้อันไหนไม่ควรกิน แต่ถ้าใส่ใจ หรือมีการประสานกับกลุ่มจิตอาสาบางกลุ่มให้ช่วยมาจัดการตรงจุดนี้ ก็จะดีไม่น้อยทีเดียว ..จริงไหม???
จากจุดเล็กที่เราช่วยกัน ไม่ทิ้งขว้างอาหาร มันก็จะกลายเป็นก้อนใหญ่ที่จะช่วยสร้างสังคมน่าอยู่ และอิ่มท้อง ..เพราะอาหารส่วนเกินของคนกลุ่มหนึ่ง จะมีค่าขึ้นทันทีค่ะ.
"ป้าเอง"
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
ไม่ใช่เวลา..จับผิด!!
ความทุกข์ของคนที่จังหวัดสงขลา ไม่ว่าจะมากจะน้อยแล้วแต่เขตอำเภอ และพื้นที่แต่ละแห่ง ล้วนไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไร เพราะชีวิตประจำวันที่เคยเดินทางสัญจร ไปไหนมาไหนตามอำเภอใจนั้น ถูกจำกัดโดยปริยาย ซึ่งหมายความว่า ต่างได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า
“น้ำใจของคนไทย" ความงดงามที่ทำให้สังคมน่าอยู่
ประโยคนี้ใครไม่เห็นด้วย..ยกมือขึ้น!! ถ้าใครยังมองไม่เห็น แค่หรี่ตาข้างเดียวก็ได้ แล้วมองเหตุการณ์น้ำท่วมภาคใต้ในช่วงนี้ รับรองว่าจะเห็นแจ่มแจ้งถึงพลังแห่งความช่วยเหลือจากทุกทิศทางหลั่งไหลไปไม่ขาดสาย
ความเป็น..จีน..ที่เปลี่ยนไป
เวลาที่คิดจะไปเที่ยวเมืองจีน สิ่งแรกที่คิดถึงจนเป็นความกังวลของมนุษย์ป้าเอง เห็นจะไม่พ้นเรื่องของ "ห้องสุขา" ที่เรียกขานตามภาษาถิ่นของเขาว่า "สีโส่วเจียน" เพราะเอกลักษณ์อันไม่อาจลืมเลือนของที่นั่นคือ ความสะอาดที่ยากจะหาเจอ
60อัป..ใครทำได้ก็ทำไป
ประเด็นขยายอายุเกษียณจาก 60 เป็น 65 ปี กำลังเป็นเรื่องฮอตในสังคมไทยอยู่ตอนนี้
เรื่องของ..มิวเซียม
เมื่อเดือนที่แล้วมีโอกาสไปเที่ยวมิวเซียม ที่กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรียค่ะ ได้ความรู้และอรรถรสของการชมสถานที่สำคัญและน่าจดจำ ไม่ว่าจะเป็น Kunsthistorisches Museum Wien (พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ศิลปะเวียนนา) ที่ได้ชื่อว่าสะสมสมบัติของชาติไว้มากที่สุดแห่งหนึ่ง หรือจะเป็นร้านกาแฟที่้ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในโลกแห่งหนึ่ง
เรื่องตลกเรื่องนี้ได้ที่หนึ่งของโลก
ในงานปาร์ตี้รวมดารา มีคุณลุงแก่ๆ ท่านหนึ่งขึ้นเวทีมาด้วยไม้เท้า แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้ พิธีกรถามว่า "คุณลุงยังไปหาหมอบ่อยๆ อยู่ไหมครับ?"
