กี่ปีๆก็เหมือนเดิม

อะไรก็เป็นไปได้..

วันก่อน..ผลการสำรวจคะแนนนิยมทางการเมืองรายไตรมาสของนิด้าโพลยังพบว่า คุณแพทองธาร ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ได้รับความนิยมมาเป็นอันดับ 1 ให้ดีใจกันทั้งพรรค

และวานซืน ภาพยนตร์ไทยเรื่อง “สัปเหร่อ” ก็กวาดรางวัลสุพรรณหงส์ครั้งที่ 32 ไปได้ถึง 7 รางวัล..

ทั้งรางวัลเพลงนำภาพยนตร์ยอดเยี่ยม รางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม รางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม รางวัลผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม รางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม

รางวัลภาพยนตร์ส่งเสริมวัฒนธรรมไทยยอดเยี่ยม และภาพยนตร์ไทยรายได้สูงสุดประจำปี 2566

ซึ่งทีมงาน ผู้สร้าง ผู้กำกับ นักแสดงก็คงจะดีใจจนเนื้อเต้น รวมถึงผมก็พลอยอดไม่ได้ที่จะยินดีและดีใจไปกับพวกเขาด้วย

แม้ลึกๆ ผมก็ให้สงสัยอยู่ว่า “สัปเหร่อ” นี่นะ ได้รับการคัดเลือกให้เป็น “ภาพยนตร์ยอดเยี่ยมแห่งปี” ที่หมายถึงเป็นหนังที่ดีพร้อมในทุกมิติ!

คือ..ถ้าเอากันตามรสนิยม ความรู้สึกส่วนตัวจากที่ได้ดูหนังสัปเหร่อมา พูดแบบไม่อ้อมค้อม หนังเห็นจะไม่ถึงขั้นคว้าทั้งรางวัล..

“บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม”-“ผู้กำกับยอดเยี่ยม” และ “ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม” ได้เลย!

แต่เมื่อคณะกรรมการตัดสินที่มีความรู้ ความเชี่ยวชาญและประสบการณ์เพียบพร้อม มีสายตา-ความเห็นตรงกันว่าสัปเหร่อเป็นหนังดี ยอดเยี่ยมแห่งปี

ผม..แค่คนดูหนัง ก็ไม่อยากไปวิจารณ์ให้เสียความรู้สึกต่อกัน ได้แต่หวังว่าอนาคตข้างหน้าผู้สร้าง-ผู้กำกับจะไม่ทำ (โปรดักชั่น) หนัง ถ่ายหนังกันอย่างสัปเหร่อเท่านั้นแหละ!

ไม่ใช่ เห็นสัปเหร่อ เป็นหนังยอดเยี่ยมในสายตาคนในแวดวงเดียวกันอย่างนี้เข้า ก็พากันเอาตามอย่าง ยิ่งสัปเหร่อเก็บเงินรายได้ถึง 700-800 ล้าน..

แล้วพากันคิด-เข้าใจว่าเป็นเพราะหนังดี มีคุณภาพ คนดูถึงได้แห่กันไปซื้อตั๋วเข้าโรงดู!

หากเป็นเช่นนั้น ก็อดที่จะเป็นห่วงอนาคตหนังไทยไม่ได้ เพราะแม้เวลานี้ผู้กำกับต่างพยายามพัฒนา ยกระดับทั้งพล็อตเรื่อง ทั้งบท ทั้งงานโปรดักชั่นกันอย่างเต็มที่-เต็มกำลัง

กระนั้น หนังไทยก็ยังลุ่มๆ ดอนๆ ขึ้นอยู่กับ “รสนิยม” ของคนดูที่เอาแน่-เอานอนไม่ได้อยู่เลย และยิ่งถ้าหันไปทำหนังตามอย่างสัปเหร่อ (หนังยอดเยี่ยม) เข้าอีก..

เกรงว่าที่พร่ำเรียกร้องให้รัฐบาลหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ส่งเสริม ช่วยเหลือ แก้ไข ผลักดัน และซัพพอร์ตพวกคนทำหนังอย่างจริงๆ นั้น จะเมื่อยปากเปล่า!

ครับ..จะว่าไปแล้วปัญหาเรื่องรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมเนี่ย หลังเสร็จงานก็มักมีประเด็นดรามาต่อเสมอ ไม่ว่าครั้งไหนหรือที่ไหนๆ ในโลกใบนี้

และโดยทั่วไปปัญหาที่เกิดจะกระทบกับรางวัลหลักๆ เช่น นักแสดงนำยอดเยี่ยม การถ่ายภาพยอดเยี่ยม บทยอดเยี่ยม เรียบเรียงภาพยอดเยี่ยม

กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และรางวัลบิ๊กสุดคือ “ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม” ส่วนรางวัลอื่นๆ ไม่ค่อยมีปัญหา เพราะคนดูหนังให้ความสนใจน้อย 

แล้วดรามาพวกนี้จะแก้กันยังไง? ก็เห็นจะทำอะไรไม่ได้มาก เพราะเป็นสิทธิเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นตามสังคมที่สมาทานประชาธิปไตยเป็นสรณะ

ถ้าจะแก้ไขดรามา ก็คงแก้มายด์เซตของคนดูหนังนั่นล่ะครับ น่าจะง่ายกว่า คือเลิกเชื่อถือรางวัลนี้เสียก็จบ!

อย่าไปว่าหนังเขาเลย คนทำเขาไม่ได้รู้เช่นเห็นชาติอะไรด้วย ตัดสินให้เขาได้รางวัลเขาก็รับ หรือไม่ได้เลยสักรางวัลก็ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว

เอ๊ะ..หรือว่าปีนี้ หนังที่เข้าชิงทั้ง 5 เรื่อง ไม่มีเรื่องไหนที่โดดเด่น เห็นชัดว่า “ยอดเยี่ยมที่สุด” เมื่อสัปเหร่อเด่นสุด ก็เลยต้อง (จำใจ) เลือก เหมือนกับการเลือกนางงาม ที่ในบางปี..

ไม่สวยที่สุด แต่ก็พอกล้อมแกล้มได้..

เอาไว้ก่อน (วะ)!.

 

สันต์ สะตอแมน

เพิ่มเพื่อน

ข่าวที่เกี่ยวข้อง

แก้รัฐธรรมนูญ?

ไม่ถึงกับหมาตาย..เห็บกระโดดหนี! แต่เห็นบรรดาคนดัง ดารา อินฟลูเอนเซอร์ที่เคยร่วมทำมาหากิน-นั่งไลฟ์อยู่กับคนโกงที่ถูกจับเข้าซังเตอยู่ในเวลานี้แล้ว..

ก็แค่..ม็อบกระจอก?

ถ้าไม่ใช่ก็ต้องกราบขออภัย! แต่ถ้าใช่ ว่าเป็น “ฝีปากกลอน” โดยคุณเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ก็ใคร่ขออนุญาตที่จะลอกมาให้ท่านผู้อ่านที่ไม่เคยผ่านตาได้ทัศนากัน ตามนี้ครับ..

ความจำเป็นของทักษิณ?

บรรพบุรุษคงสืบทอดสอนกันมา ยามใดที่ประเทศไทยแตกความสามัคคี ผู้นำอ่อนแอ สังคมเห็นแก่ตัว ต่างคนต่างอยู่ ธุระไม่ใช่..

ปัญญาอ่อนไหม?

สงสัยคนหมดตังค์ทำบุญ! เปิดตัว “หลวงพี่เท่ง” วันแรกฉายจึงเก็บเงินไปได้แค่หลักแสน รวม 4-5 วันมานี้ไม่รู้ว่าจะได้ถึง 3 ล้าน พอจ่ายค่า “ใบปิด” รึยัง?

มึงได้หน้า..กูแบกหนี้!

อ้าว..แล้วกัน! วานนี้ ผมฝากคุณกัน จอมพลัง ช่วยไปหยุดพวก (ปากหมา) ที่พูดให้ร้ายมูลนิธิองค์กรทำดี ที่คุณบุ๋ม ปนัดดา เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงอยู่ให้ที

มือไม่พาย เอาตีนราน้ำ?

ว้า..เซ็งเป็ด! อุตส่าห์เตรียมรองเท้า ค้นหานกหวีด-มือตบมาเช็ดถูไว้เสร็จสรรพ แต่แล้วพรรคเพื่อไทยก็ใจปลาซิว ยอมถอย ไม่เอา-ไม่แก้รัฐธรรมนูญ ปมมาตรฐานจริยธรรมซะดื้อๆ