เผด็จการ-ประชาธิปไตยกับ‘ทางรอด’ประเทศไทย

โดยเฉพาะในเมื่อความเป็นไปของโลก ณ ช่วงระหว่างนี้...มันออกจะเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าขนหัวลุก ขนคอตั้ง น่าหวาดหวั่น ขวัญสยอง ยิ่งเข้าไปในทุกขณะ ไม่ว่าในแง่เศรษฐกิจ การเมือง การทหาร ตลอดไปจนสังคม-วัฒนธรรม-ประเพณี ที่ออกไปทาง เละตุ้มเป๊ะ กันไปเป็นแถบๆ แม้แต่บรรดา ศาสนา ทั้งหลายก็เถอะ แทบจะ เอาไม่อยู่!!! ต่อแรงฉุด แรงเหวี่ยง แรงฉุดกระชากลากถู ให้สังคมแต่ละสังคมต้องดิ่งเหว ดิ่งนรก ลงไปในแต่ละนาที-วินาที โดยมีสิ่งที่เรียกว่า เทคโนโลยี เป็นตัวช่วยขับเคลื่อน แบบชนิดข้ามโลก ข้ามฟ้า ข้ามประเทศ จนยากที่จะสรรค์สร้าง เครือข่ายป้องกันทางสังคม ใดๆ มารับมือกันได้ง่ายๆ...

ยิ่งสังคมประเภท เสรีนิยม ทั้งหลาย...ที่ไม่เพียงแต่จะไม่ได้ให้ความสำคัญกับ การควบคุมตัวเอง กลับพร้อมที่จะสนับสนุน ส่งเสริม ให้ใครต่อใครเพรียกหา เสรีภาพ ตั้งแต่ตีนยังเท่าฝาหอยจุ๊บแจง จนกระทั่งกลายเป็นหอยมือเสือ ก็ยังคงท่องบ่น โหยหา ถึงเสรีภาพ ไม่ต่างไปจากนกแก้ว-นกขุนทอง ก่อให้เกิดความ สุดโต่ง ชนิดถึงขั้นแทบไม่รู้ว่าใครเป็นหญิง เป็นชาย ด้วยเหตุเพราะเสรีภาพมันได้ทำให้ เพศสภาพ เกิดความคลุมๆ เครือๆ จนกำหนดอะไรแทบไม่ได้ ไม่ต่างอะไรไปจาก ความดี และ ความชั่ว นั่นแหละ ที่ไม่ว่าใครก็ตาม...ต่างมีสิทธิ์ที่จะตีความ แปลความ ไปตามเสรีภาพของใคร-ของมัน ตามแบบฉบับพวก โพสต์ โมเดิร์น ทั้งหลายได้โดยเสรี...

ดังนั้น...เมื่อต้องเจอกับการลอดรัฐ ข้ามรัฐ ข้ามฟ้า ข้ามประเทศ โดยอาศัย เทคโนโลยี ที่ก้าวล้ำ นำสมัย จนยากที่จะหาอะไรมาสกัดกั้นกันได้ง่ายๆ บรรดา ขยะ ทั้งหลาย มันก็เลยไหลเข้ามาท่วมสังคมแต่ละสังคม จนหนีไม่พ้นต้องเละเป็นขี้-เละเป็นโจ๊ก กันไปเป็นแถบๆ ขณะที่สังคมประเภท เผด็จการ มันยังพอเอาตัวรอดได้มั่ง เพราะด้วย การควบคุมสังคม เอาไว้ในอำนาจใครคนใดคนหนึ่ง ถ้าหากคนผู้นั้น...ยังคงยึดมั่นในธรรม ตั้งมั่นในธรรม ไม่ได้เป็นประเภทขิงอ่อน ขิงแก่ หรือ เผด็จการเสียของ โอกาสที่จะฉุดกระชากลากถูสังคมให้เป็นไปในทางที่ถูกที่ต้อง เป็นไปตาม ครรลอง-คลองธรรม จนสามารถรอดพ้นไปจากปากเหยี่ยว ปากกา ก็ใช่ว่าจะไม่มีเอาเสียเลย...

แต่ก็นั่นแหละ...การแสวงหา เผด็จการโดยธรรม มันคงไม่ต่างไปจากการมองหา นักการเมืองที่สะอาดบริสุทธิ์ โดยแท้ คือเป็นอะไรที่ยากพอๆ กับการค้นหา แสวงหา หนวดเต่า-เขากระต่าย อะไรประมาณนั้น โดยเฉพาะสำหรับสังคมไทย หรือประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮาทั้งหลาย ที่เต็มไปด้วย ศรีธนญชัย เต็มไปด้วยบรรดาผู้ที่ถนัดเชี่ยวชาญชำนาญการ ในการ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี มาโดยตลอด เผด็จการบ้านเรามันเลยมักจะออกไปทาง เผด็จการเสียของ เสียเป็นหลักใหญ่ หรือสุดท้าย...ก็มัก เสร็จนายทุน ซะทุกทีไป!!! การเพรียกหา เผด็จการ ให้เข้ามาแทนที่ ประชาธิปไตย จึงอาจถือเป็นการ เสียของ ในอีกลักษณะหนึ่ง ที่อาจส่งผลให้ผู้เพรียกหา เสียคน เอาง่ายๆ...

ด้วยเหตุนี้...เลยคงเหลือแต่ ตัวตนของตน นั่นแหละเป็นหลัก ที่จะต้องหาทางปกป้อง คุ้มกัน หาทางสร้าง เครือข่ายป้องกันตัวเอง สร้างสรรค์สิ่งที่จะช่วยให้ตัวเอง สามารถยืนยง คงทน อยู่ภายใต้กระแสความเสื่อมโทรม ทรุดโทรม ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพราะไม่ว่าใครก็แล้วแต่...ที่ยังคงสามารถยึดมั่นในธรรม ตั้งมั่นในธรรมได้อย่างไม่สั่นคลอน อ่อนไหว ไปตามแรงฉุด แรงกระชาก แรงเหวี่ยงของสังคมไทยและสังคมโลกได้อย่างจริงๆ จังๆ ก็แทบไม่ต่างอะไรไปจากการช่วยบูรณาการให้เกิด เครือข่ายป้องกันทางสังคม ขึ้นมาได้ในท้ายที่สุดนั่นเอง.