'จากสนามบอลบางรัก สู่นายกฯคนใหม่' ความทรงจำ 'พี่หนู' ในสายตารุ่นน้อง

ไม่ใช่เพราะการเมือง ไม่ใช่เพราะตำแหน่ง แต่เป็นเพราะความทรงจำวัยเรียน-เรื่องเล็ก ๆ อย่างการเตะบอลพลาสติก ทำให้ “พี่หนู” อนุทิน ชาญวีรกูล ไม่ได้เป็นแค่นายกรัฐมนตรีคนที่ 32 ของไทย หากยังเป็นรุ่นพี่ที่มีรอยช้ำตรงข้อเท้า และรอยยิ้มกวน ๆ ที่ไม่เคยหายไป6 กันยายน 2568 - บนเฟซบุ๊กของ David Boonthawee มีการเผยแพร่ภาพเก่าสมัยมัธยมของ อนุทิน ชาญวีรกูล นายกรัฐมนตรีคนล่าสุด แนบมากับข้อความเล่าความหลังที่ทั้งอบอุ่นและขี้เล่น เป็นเรื่องราวที่ไม่ได้เกี่ยวกับการเมืองโดยตรง หากแต่เป็นความทรงจำส่วนตัวที่ฟังแล้วชวนอมยิ้ม โดยเขาโพสต์ไว้ว่า พรรคพวกถามว่าคิดยังไงกับนายกคนล่าสุด

ผมก็ตอบให้ทราบไปตามประสาซื่อว่า แม้ผมจะเฉยๆ กับการเมือง แต่ก็อดดีใจกับนายกคนนี้ไม่ได้

ที่ดีใจนั้นไม่มีเหตุผลอื่นใด ไม่มีเรื่องการเมือง เป็นเรื่องส่วนตัวล้วนๆ ผมดีใจเพราะนายกคนใหม่เคยโดนผมเตะมาแล้ว

เรื่องราวต้องย้อนกลับไป 40 กว่าปีก่อน ตอนนั้นผมเรียนอยู่มอสาม ส่วนนายกที่ผมเรียกว่า “พี่หนู” เรียนอยู่มอหก เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องร่วมโรงเรียนแถวบางรัก

เพื่อนๆ รุ่นเดียวกันกับผมหลายคนมีพี่ชายเรียนอยู่รุ่นเดียวกับพี่หนู แล้วก็ชอบเตะบอลพลาสติกกันหลังเลิกเรียน ก็มักจะชวนกันไปเตะกับพวกรุ่นพี่บ่อยๆ จนสนิทสนมคุ้นเคยกัน

พี่หนูไม่ถึงกับชอบเล่นบอลขนาดนั้น แกเอาดีทางเป็นนักดนตรีวงดุริยางค์ของโรงเรียนมากกว่า แต่ก็เตะบอลสนุกๆ กับเพื่อนๆ น้องๆ บ้าง

แล้วก็อย่างที่ผมบอก เย็นวันหนึ่งก็เล่นบอลกันตามปกติ คือชุลมุนกันไม่รู้กี่ทีมต่อกี่ทีมมั่วไปหมดบนลานปูนกลางโรงเรียน พี่หนูก็มาเล่นด้วย

แล้วจังหวะติดพันยังไงไม่ทราบ ผมก็เตะเลาะข้อเท้าพี่หนูจนสะดุ้งโหยง แกตะโกนใส่ผมทันทีว่า “เฮ้ยมึงเบาๆ หน่อย” ผมก็ยกมือขึ้นเป็นทำนองขอโทษ แล้วพวกเราก็เล่นกันต่อ

ก่อนแยกย้ายกันวันนั้น พี่หนูเดินเข้ามาหาผมแล้วร่นถุงเท้าให้ดูข้อเท้าแกที่มีรอยแดงๆ แล้วเอ่ยกับผมว่า “แม่งช้ำเลย” ผมคงยิ้มเจื่ิอนๆ ให้แกเห็น แกเลยยิ้มให้แล้วตบไหล่ผมเบาๆ ผมรู้สึกว่าพี่หนูเป็นพี่ที่น่ารักดี แถมออกจะกวนๆ ฮาๆ

เจอกันหลังสุดน่าจะเป็นช่วงก่อนโควิด ตอนนั้นผมกับเพื่อนที่เรียนมอปลายห้องเดียวกันคือ “ห้องห้า” ไปเลี้ยงรุ่นกันที่ร้านอาหารของเพื่อนย่านสุขุมวิท เพื่อนคนนี้มีพี่ชายเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพี่หนู

พวกผมมากันยี่สิบกว่าคน คุยกันดังสนั่นลั่นร้าน แล้วไม่ใช่แค่ดัง แต่ยังเต็มไปด้วยคำตรงไปตรงมาทั้งเหี้ยห่าสารพัดสัตว์ปลิวว่อนไปทั้งร้าน เมื่ออดีตเด็กจากโรงเรียนชายล้วนมารวมตัวกัน ทุกอย่างจะย้อนกลับไปสู่วัยที่กำลังซ่าสุดขีดอย่างช่วยไม่ได้

และโดยไม่มีใครคาดคิด พี่หนูซึ่งนั่งกินอยู่ชั้นสองกับผู้หลักผู้ใหญ่บางคน พอกินเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่างแล้วปรี่เข้ามาที่โต๊ะของพวกผม พร้อมกับพูดว่า “พวกมึงคุยกันดังมาก”

พวกเราก็เฮกันทันที แล้วยกมือไหว้พี่หนูกันอย่างพร้อมเพรียง พี่หนูก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากแล้วเดินออกจากร้านไปด้วยมาดฮาๆ กวนๆ

ลืมบอกไปว่าพี่หนูเป็นเด็กมอปลาย “ห้องห้า” เหมือนผม จึงเป็นทั้งรุ่นพี่โรงเรียนและรุ่นพี่ห้อง

นึกดูแล้วก็เหลือเชื่อ พี่หนูมาจากห้อง 5 ชนะโหวตวันที่ 5 เป็นนายกคนที่ 5 ที่มาจากโรงเรียนผม คะแนนโหวต 311 เอา 3+1+1 เท่ากับ 5 และเป็นนายกคนที่ 32 ของไทย 3 กับ 2 บวกกันก็เท่ากับ 5 (55555)

พรรคพวกถามส่งท้ายว่าอยากจะฝากอะไรถึงนายกคนใหม่ ผมก็ตอบไปว่า “ถ้าพี่หนูว่างจากราชการงานเมือง ก็มาเตะบอลกันอีก ผมยังฟิต และยังเตะพี่ได้เหมือนเมื่อก่อนนะครับ”

ขอบคุณภาพจากน้องหนุ่มรัตนะพันทิป
นี่ก็เด็กบางรักเหมือนกัน

ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก David Boonthawee