พรปีใหม่ 2566

แต่ก็ยังเต็มไปด้วย วรรคทอง ยังคง ไข่มุกร่วงบนจานหยก-วณิพกพ่ายสิ้นเมื่อยินเสียง อยู่อย่างสม่ำเสมอ แม้แต่คุณน้า หงา คาราวาน หรือ สุรชัย จันทิมาธร ก็เถอะ ไม่ว่าหนวดหงอก ผมหงอก ขนาดไหน แต่ดูเหมือน อารมณ์ศิลปิน ก็ยังคงฉายโชน ด้วยเหตุผลกลใดก็มิอาจสรุปได้...

          แต่ครั้นจะอวยพรกันแบบดื้อๆ ทื่อๆ...ไม่เพียงแต่ไม่ก่อให้เกิดความซาบซึ้ง ตรึงใจ มากมายซักเท่าไหร่ ยังไม่น่าจะเกิดผลให้ต้องเป็นไปตามคำพูด คำจา คำอนุโมทนา ได้อย่างเป็นเรื่อง-เป็นราว เป็นจริง-เป็นจัง ด้วยเหตุเพราะการอำนวย-อวยพรใดๆ ก็แล้วแต่ มันคงต้องขึ้นอยู่กับ ผู้รับ นั่นแหละ มากกว่า ผู้ให้ หรือเป็นสิ่งที่ตัวตนของแต่ละคนคงต้องหาทางสรรค์สร้างมันขึ้นมาเอง ไม่ว่าจะเป็นความสุข-ความสำเร็จ-ความมีอายุ-วรรณะ-สุขะ-พละ หรือแม้แต่ความรวย-ไม่รวย โชค วาสนา ลาภ ยศ สรรเสริญ ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรก็แล้วแต่...

          คือถ้า มุ่งมั่น-ตั้งใจ อย่าง ต่อเนื่อง-สม่ำเสมอ แล้วล่ะก็...สิ่งที่เรียกว่า ความปรารถนา ใดๆ ก็ตาม มันคงไม่น่าจะถึงกับเกินฝั่ง-เกินฝัน มากมายจนเกินไป อันนี้...อาจถือเป็นเรื่อง วิทยาศาสตร์ ไม่ใช่แค่เรื่อง ปรัชญา หรือเรื่อง ศาสนา เท่านั้น เพราะอย่างที่พวกนักวิทยาศาสตร์ยุคใหม่ แนวใหม่ ไม่ใช่พวกที่อยู่ใน กรงขังทางวิทยาศาสตร์ ที่เอาแต่คัดค้านและปฏิเสธความมีอยู่ของ จิตวิญญาณ หรือพวกที่หันมาให้ความยอมรับต่อความละเอียดอ่อนทางอารมณ์-ความรู้สึกแห่งการรับรู้ของสิ่งมีชีวิตทั้งมวล โดยจะเรียกว่าความปรารถนา-แรงปรารถนา หรือไม่ เพียงใดก็ตาม ว่าไม่ต่างไปจาก สนามพลังแห่งชีวิต อันเป็นตัวกำหนดโครงสร้าง วิถีทาง ของแต่ละชีวิต (Autopoiesis-Autopoietic system) เอาเลยถึงขั้นนั้น หรือเผลอๆ...อาจเป็นตัวก่อให้เกิด กระบวนการวิวัฒนาการ มากเสียยิ่งกว่า กระบวนการคัดสรรทางธรรมชาติ ของคุณปู่ ชาร์ลส์ ดาร์วิน เอาเลยก็ไม่แน่...

                ดังนั้น...ถ้าหาก มุ่งมั่น-ตั้งใจ ที่จะ ได้ อะไร? หรือจะ เป็น อะไร? กันอย่างจริงๆ-จังๆ แล้วล่ะก็ แม้ไม่ได้ในชาตินี้ ไม่มีโอกาสเป็นไปในชาตินี้ ก็คงไม่เกินไปกว่า สุธี...อีกซักสาม-สี่ชาติ นั่นแหละทั่น!!! เชื่อ-ไม่เชื่อ...ก็ลองหันไปดู หันไปสังเกตบรรดาความผิดแผก แตกต่าง ของปวงสรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่ต่างมี กระบวนการวิวัฒนาการ ไปในรูปแบบต่างๆ จนแทบกลายเป็น ความมหัศจรรย์ เอาเลยก็ว่าได้ คือเต็มไปด้วยความหลากหลาย ความสลับซับซ้อน ที่ไม่ได้อุบัติขึ้นมาด้วย ความบังเอิญ แต่เป็นไปอย่างมีระเบียบ แบบแผน หรือเป็นไปเพื่อตอบสนองต่อความปรารถนา-แรงปรารถนาของบรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายนั่นเอง...

                แต่ก็นั่นแหละ...เพียงความ มุ่งมั่น-ตั้งใจ ล้วนๆ แค่เฉพาะช่วงจังหวะใด-จังหวะหนึ่ง อาจไม่ถึงกับมี พลัง มากพอ ที่จะสร้างกระบวนการวิวัฒนาการในลักษณะที่ว่าขึ้นมาได้ง่ายๆ เพราะมันอาจ ขาดตอน ไม่ ต่อเนื่อง ไม่ สม่ำเสมอ จะด้วยเหตุเพราะความระทดท้อ ความเหน็ดเหนื่อย-เมื่อยล้า หรือความเจ็บปวด-ทรมาน ฯลฯ ใดๆ ก็ตามที การดำรง รักษา ความมุ่งมั่น-ตั้งใจ ให้เป็นไปอย่างต่อเนื่อง-สม่ำเสมอ ไม่ว่าโดยตลอดทั้งชาตินี้หรือชาติไหนๆ จึงมีความสำคัญเอามากๆ ชนิดบางครั้ง-บางครา อาจต้องใช้ ศิลปะ ใช้การ ทำใจ หรือการ ข่มใจ เข้าช่วย ไปตามลีลาของใคร-ของมัน อันเป็นสิ่งที่ ตัวตนของตน เท่านั้น ที่พอจะนิรมิตสร้างให้สอดคล้อง เหมาะสม กับสถาน กาล-โอกาส และกับตัวตนของตนได้อย่างจริงๆ จังๆ ดังนั้น...เอาเป็นว่า ปีใหม่-ปีนี้ ก็ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ช่วยดลใจ ช่วยสร้างแรงบันดาลใจ ให้บรรดาปวงท่านทั้งหลายหันมา อวยพร ให้ตัวเอง สามารถ เอาชนะตัวตนของตน ในแต่ละเรื่อง แต่ละกรณี จนสามารถบรรลุถึงสิ่งอันเป็นที่ปรารถนาและต้องการของแต่ละคน ไปตามสภาพ...ด้วยเทอญญ์ญ์ญ์...