
พระเอกขืนใจนางเอกน่ะ “เลวร้าย”.. ไม่เถียง!
แต่ที่ ผศ.ดร.ไชยณรงค์ เศรษฐเชื้อ อาจารย์คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม แซะพระเอก คุณป๋อ-ณัฐวุฒิ สกิดใจ ว่า..
“คุณป๋อไม่ได้มาจากดาวดวงอื่นหรอกครับ คุณอยู่บนโลกใบเดียวกันนี่แหละ เพียงแต่คุณอยู่ในโลกของการแสดงอีกแบบที่คิดว่าดีกว่าคนอื่น
ทั้งที่คุณเกิดและดังในยุคที่พระเอกละครไทยข่มขืนนางเอก ที่หากพิจารณาแล้ว มันเลวร้ายกว่าหยาบโลนกว่าหลายพันเท่า ซึ่งคุณป๋อควรออกมาแสดงจุดยืนว่ารับไม่ได้”
ซึ่ง ดร.ไชยณรงค์ได้เปรียบเทียบกับเพลง “คนจนมีสิทธิ์ไหมคะ” ที่นักร้องหญิงคนหนึ่ง บอกชื่อก็ได้ “เดือนเพ็ญ เด่นดวง” ยืนร้องแบบหมดอาลัยตายอยาก..
“คนจนล่ะมีสิทธิ์ไหมคะ คนจนล่ะมีสิทธิ์ไหมคะ มีงานให้ทำไหมคะ ปริญญาไม่มี แต่มี hee นะคะ แต่มี mhoy นะคะ” ที่พูดกันว่ากำลังฮิตในโลกโซเชียลนั้น
นี่..คล้ายกับ ดร.ไชยณรงค์จะบอกว่า..กูชั่ว แต่มึงชั่วกว่า กูเลว แต่มึงเลวกว่า กูหน้าด้าน แต่มึงหน้าด้านกว่า อะไรทำนองนี้
เพราะคุณป๋อก็ได้พูด (เขียน) แค่ว่า.. “มีการร้องเพลง แล้วใส่คำว่า..ี, ….ย (อวัยวะเพศหญิง-ชาย) ในเนื้อเพลง แล้วก็เห็นว่าเป็นเรื่องตลกขบขัน
ผมว่ามันหยาบคาย หยาบโลน ตื้นเขิน ไม่รับผิดชอบ และกังวลว่าเด็กๆ ในวัยที่ยังไม่พร้อมมาเปิดดูคลิปเพลงพวกนี้จะเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆ ก็พูดกัน ใครๆ ก็ร้องกัน..” ก็เท่านั้น
หรือ..ดร.ไชยณรงค์มองว่า การใส่คำ hee-mhoy ลงในเนื้อเพลงเป็นความสละสลวยด้านภาษา เป็นศิลปะที่งดงาม ถ้ายังงั้นก็ไม่ต้องนำมาเทียบ-เปรียบกับพระเอกข่มขืนนางเอก
ด้วยไม่ว่าจะดอกเตอร์หรือตาสี-ตาสา ต่างก็มองเห็นเป็นความเลวร้ายที่ไม่ควรจะมีในละครโทรทัศน์มาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว
แต่ที่ผู้จัด ผู้กำกับ ผู้เขียนบท ยังให้ละครมีฉากนี้อยู่ นั่นด้วยเหตุผล (อาจคิดเอาเอง)..ถูกกับรสนิยมของคนดู!
และที่ ดร.ไชยณรงค์โพสต์.. “คนจนมีสิทธิ์มั้ยคะ ถ้าคุณป๋อไม่เข้าใจ ผมจะอธิบายให้ฟัง 1.เพลงนี้ที่ติดหูและถูกใจโลกโซเชียลอย่างล้นหลาม แม้ร้องเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
เพราะเพลงได้สะท้อนความเหลื่อมล้ำทางสังคม แม้ผ่านไป 30 ปี แต่ความจริงนี้ก็ยังดำรงอยู่ในสังคมไทย
2.เพลงนี้ยังสะท้อนความเหลื่อมล้ำทางเพศสภาพด้วย และความเหลื่อมล้ำนี้ผ่านไป 30 ปีแล้ว แต่ก็ยังดำรงอยู่ในสังคมไทย
3.การที่นักร้องคือคุณเดือนเพ็ญหยิบท่อนนี้มาจากเพลงสมองจนจนของพลอยมาเล่นต่อ ไม่ใช่เพื่อความสนุกสนานอย่างเดียว
แต่การแสดงนี้คือศิลปะการแสดงที่เป็นอาวุธของผู้อ่อนแอ (weapons of the weak) หรือศิลปะของผู้อ่อนแอ (art of the weak)”
ผมก็ไม่อยากจะขัดคอให้ขัดใจหรอกนะ แต่เนื้อร้อง.. “คนจนล่ะมีสิทธิ์ไหมคะ คนจนล่ะมีสิทธิ์ไหมคะ มีงานให้ทำไหมคะ ปริญญาไม่มี แต่มี hee นะคะ แต่มี mhoy นะคะ”..
แค่นี้น่ะรึ คือศิลปะการแสดงที่เป็นอาวุธของผู้อ่อนแอ (weapons of the weak) หรือศิลปะของผู้อ่อนแอ (art of the weak)”..หือ?
ขอโทษ..ดร.ไชยณรงค์ไม่รู้จริงๆ หรือว่า ที่เนื้อเพลงสั้นๆ นี้ติดหู-ถูกใจโลกโซเชียลอย่างล้นหลาม มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการสะท้อนความเหลื่อมล้ำทางสังคม-ทางเพศสภาพ..
มันติดหู-ถูกใจ ก็ตรง hee กับ hmoy ตามสภาพสังคมที่บิดเบี้ยวอยู่ในขณะนี้ต่างหาก ประกอบกับมันไม่เคยมีปรากฏในวงการเพลง-ดนตรีที่ต่ำตมถึงขั้นนี้ ก็เลยพลอยบ้าไปตามๆ กัน!
ฟัง (อ่าน) นี่ เพลง “สมองจนจน” ที่มืด ไข่มุก ร้อง มันอย่างงี้.. “คนจนมีสิทธิ์ไหมครับ คนจนมีเสียงไหมครับ มีเงินให้ยืมไหมครับ มีงานให้ทำไหมครับ..
เส้นไม่ใหญ่ไม่โต โล่ไม่มีจะโชว์ แต่งตัวก็ไม่โก้ แต่ไม่โป๊นะครับ”
นี่สิ ถึงจะพอกล้อมแกล้มได้ว่าเป็นเพลงที่สะท้อนความเหลื่อมล้ำในสังคม แต่..Hee-hmoy ในเพลง..
มันสะท้อนความต่ำตมครับอาจารย์!.
สันต์ สะตอแมน
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
ร่างทรงชาวบ้าน
ว้าวว..ลูกชาย “เจ๊แดง” นั่งแคนดิเดตนายกฯ เบอร์ 1 เพื่อไทย! เสียงเพื่อนบนโต๊ะกินข้าวคนหนึ่งอุทานลั่น ทำเอาเพื่อนๆ ร่วมโต๊ะหันมองหน้าด้วยความพร้อมเพรียง ก่อนที่อีกคนจะเอ่ยถาม..
‘ขอเวลาอีกไม่นาน’!
คั่นสงครามด้วยข่าวบันเทิง!.. เริ่มที่เจ้าพ่อโหนกระแส “คุณหนุ่ม-กรรชัย กำเนิดพลอย” โพสต์ถึงใครก็ไม่รู้.. “ก่อนจะดูถูกคนอื่น ล้างมือล้างตีนตัวเองก่อนดีมั้ย ตีนยังดำอยู่เลย”
‘เด็กเสียนิสัย’?
“สงคราม” ..สนุกแต่เฉพาะในหนังฮอลลีวูด.. นอกจาก “ของจริง” ไม่ใช่เรื่องเล่น-เรื่องสนุก หรือเรื่องที่จะคุยโม้ โอ้อวด เพราะสนามสงคราม คือ “สนามแห่งความเป็น-ความตาย” ของชีวิต (จริง) เหล่าทหารกล้า!
‘ดิสนีย์แลนด์’..ฝันเก้อ?
แก้วตา...หันมาฟังพี่จะบอก เจ้าจงตั้งใจฟังไว้ให้ดี.. คืองี้..เหตุที่คณะกรรมการบริหารพรรคประชาชน และคณะกรรมการคัดสรรผู้สมัคร มีมติไม่ส่งคุณธิษะณา ชุณหะวัณ หรือ “แก้วตา” ลงสมัคร สส.กรุงเทพฯ ต่อนั้น..
เหลือไว้ความทรงจำ
สงครามมาพร้อมกับ “ซีเกมส์” แต่ด้วย “ซีเกมส์” เป็นการแข่งขันกีฬาของมวลมนุษยชาติที่จัดกันมาต่อเนื่องจนถึงครั้งที่ 33 ในปีนี้-2568
กาเหว่าที่บางเพลง
“มีผู้อ่านบางคนเข้าใจว่าผมจะได้มีความคิดทางการเมืองหรือทางอื่นๆ แอบแฝงไว้ในหนังสือเล่มนี้ เพื่อจะได้ชี้ให้ผู้อ่านเห็นในสิ่งที่ผมเห็นหรือคิดในสิ่งที่ผมคิด

