'This is what butterflies listen to after a long day.'

ช่วงนี้ผมจะอินกับเพลงของ Thee Sacred Souls กับ Raveena ถ้าแฟนคอลัมน์ท่านใดอยู่ในอารมณ์อยากชิว อยากฟังเพลงสบายๆ ผมแนะนำ 2 วงนี้ครับ ผมรู้จัก 2 วงนี้ผ่านยูทูบในช่องที่ผมชอบมากคือ NPR Tiny Desk Concert

NPR Tiny Desk Concert เป็นแนวคิดที่ดี เป็นคอนเสิร์ตเล็กๆ จัดในห้อง เปรียบเสมือนที่ทำงานหรือห้องสมุดก็ว่าได้ ซึ่งนักร้องแต่ละคนจะมาเดี่ยวหรือเต็มวงก็แล้วแต่ คนดูก็ไม่เกินร้อย มีแต่นักร้องกับคนฟัง ซึ่ง set หนึ่งอยู่ประมาณ 20-30 นาที ดูแล้วเพลินมากครับ จากช่องนี้ผมค้นพบ Thee Sacred Souls กับ Raveena บอกเลยว่าติดใจตั้งแต่ตอนนั้น ทั้งๆ ที่นักร้องนำของ Thee Sacred Souls พยายามออกแนวเทศน์มากกว่าร้องเพลงก็ตาม เลยทำให้ตอนเทศน์ให้ฟังนั้นเหมือนหาจุด landing ไม่เจอ

ส่วน Raveena มีคอมเมนต์จากคนดูที่ผมถือว่าเป็นคอมเมนต์ที่สุดยอดที่สุดที่เคยเห็น คนนี้คอมเมนต์หลังดูการแสดงของ Raveena ว่า “This is what butterflies listen to after a long day” พอผมเห็นปุ๊บ ผมบอกว่า….OH MY GOD!!! “สุดยอดครับพี่” ลองฟังดูครับ แล้วคุณจะเห็นด้วยกับคนที่คอมเมนต์

ส่วน Podcast ที่ผมติดช่วงนี้คือ McCartney: A Life in Lyrics ผู้ดำเนินรายการชื่อ Paul Muldoon เป็นนักกวีจากอังกฤษ และบังเอิญเป็นเพื่อนซี้กับ Sir Paul McCartney (ผมคงไม่ต้องแนะนำ Sir Paul McCartney ใช่ไหมครับ? ถ้าผมต้องแนะนำ ผมว่าแฟนคอลัมน์ต้องพิจารณาตัวเองแล้ว)

Muldoon ยกระดับ McCartney ให้เป็นนักกวีแห่งยุค และเป็นนักกวีที่มีประวัติศาสตร์ควรจารึกไว้ เขามองว่า McCartney เป็นมากกว่าเพียงนักแต่งเพลง เขามองว่า McCartney เป็นนักกวีที่บังเอิญแต่งเพลงเป็น แต่ละตอนของ Podcast จะหยิบยกเพลงของ The Beatles และของ McCartney ตอนละหนึ่งเพลง เพื่อเล่าที่มาที่ไปผ่านบทสัมภาษณ์และบทสนทนาระหว่าง Muldoon กับ McCartney

คนฟังไม่จำเป็นต้องเป็นคนบ้าคลั่ง The Beatles ถึงจะฟังจบตอนได้ แต่ถ้าบ้าคลั่ง (The Beatles) ก็ถือว่าได้มุมมองและได้ความเข้าใจกับเพลงที่รักผ่านคนแต่งเพลง ที่อาจไม่เคยรู้มาก่อนก็ได้ ผมไม่ได้เป็นคนบ้าคลั่ง The Beatles ขนาดนั้น แต่ผมทึ่งกับความอัจฉริยะและความยิ่งใหญ่ของวงนี้ต่อคนทั่วโลก ผมรู้ว่าวงนี้มีอิทธิพลกว่าวงอื่นๆ ใดๆ ที่ผ่านมา (รวมถึงอนาคตด้วย) ผลงานของ The Beatles เกินคำอธิบาย เกินคำบรรยาย และพวกเราที่อยู่ในโลกนี้ถือว่าโชคดีที่ได้สัมผัสและได้ฟังเพลงเขา

พอยิ่งได้ฟัง Podcast นี้ แล้วกลับมารื้อฟื้นเพลงที่เราคุ้นเคย ผ่านสายตาคนแต่งเพลงนั้น มันทำให้ซาบซึ้งและทึ่งกับเพลงมากกว่าเดิม บางทีคนเราอาจ Spoiled ในเรื่องหลายเรื่อง เพลงของ The Beatles ก็เป็นสิ่งที่บางครั้งเรามองข้ามเหมือนกันนะครับ เพราะเป็นเพลงที่พวกเราคุ้นเคยและได้ยินมาโดยตลอด จนรู้สึกหูชา รู้สึกชิน และไม่รู้สึกตื่นเต้น มีหนังอยู่เรื่องหนึ่งทำให้กลับมามีมุมมองใหม่ของเพลง The Beatles นั่นคือหนังเรื่อง Yesterday

ในหนังเรื่องนี้ถือว่าอยู่ในโลกจริงกึ่งแฟนตาซี ไม่ได้อยู่ในอนาคตพันปีข้างหน้า ไม่ได้อยู่ในอดีตพันปีที่แล้ว อยู่ในยุคปัจจุบันนี่แหละครับ แต่เป็นโลกที่ไม่เคยมีใครสัมผัสและไม่มีใครเคยได้ฟังเพลง The Beatles มาก่อน แต่มีอยู่คนนึงมาจากโลกของเรา มาอยู่ในโลกนี้ (ด้วยเหตุผลอะไร ผมจำไม่ได้) เขาตกใจเมื่อเขาร้องเพลง Yesterday ตอนทดลองกีตาร์ใหม่นั้น เป็นครั้งแรกที่คนฟังฟังเพลงนี้ครับ ทั้งๆ ที่เป็นเพลงที่พวกเราเบื่อหน่ายแล้วแทบไม่ฟังแล้วด้วยซ้ำ

ในโลกนี้ ทุกเพลง The Beatles ที่คนคนนี้ร้อง เป็นครั้งแรกที่โลกนั้นฟัง (ในเรื่องคนนี้เป็นนักร้องอยู่แล้ว เขาเลยเอาเพลง The Beatles มาร้องโดยที่โลกนั้นเข้าใจว่าเป็นเพลงของเขา) ถ้าถามว่าหนังเรื่องนี้สนุกมากหรือไม่ ก็ไม่ดีเลิศขนาดนั้น แต่ทำให้ผมมีมุมมองใหม่เกี่ยวกับเพลง The Beatles ทำให้นึกถึงยุคคุณพ่อคุณแม่ที่ฟังเพลง The Beatles (ที่เป็นเพลงอมตะที่พวกเราเบื่อหน่าย) เป็นครั้งแรกในยุคที่เพลงเหล่านี้ออกใหม่ๆ นั้น แฟนคอลัมน์ทุกท่านที่ฟังเพลงครั้งแรก รู้ตัวหรือไม่ว่าคุณกำลังมีส่วนร่วมกับประวัติศาสตร์ คุณกำลังฟังเพลงอมตะ

และทุกอัลบั้มที The Beatles วางขายนั้น ทุกท่านทราบไหมว่ากำลังฟังบทกวีชั้นเทพจากวงที่สวรรค์ประทานพรให้เรา เพราะคนอย่างรุ่นผมเป็นรุ่นหลัง พีกของ The Beatles (ถ้าเป็นยุคผมจะต้องเป็นยุค Michael Jackson กับ Prince)  Yesterday ทำให้คนได้เข้าใจความรู้สึกคนที่ฟังเพลง The Beatles ครั้งแรกได้ดีระดับหนึ่งครับ ส่วนรุ่นที่สัมผัสโดยตรง อาจทำให้รื้อฟื้นความทรงจำครั้งแรกที่ได้ฟังและได้สัมผัสเพลง The Beatles ครับ

ส่วนเรื่อง McCartney: A Life in Lyrics นั้น ถ้าได้ฟัง ถ้าได้ติดตาม คุณแทบอยากจะบูชา Sir Paul McCartney เพราะได้สัมผัสกับความอัจฉริยะของเทวดาที่เกิดใหม่

ผมพูดถึงเรื่องเพลงก็แล้ว Podcast ก็แล้ว (แถมหนังด้วย) ผมรู้ว่าแฟนคอลัมน์จะต้องนินทาว่าผมเป็นฝรั่ง ผมอ่าน ฟัง และดูแต่สิ่งที่มาจากประเทศตะวันตกใช่ไหมครับ? ไม่ใช่ครับ ตอนนี้ผมกำลังอ่านรามเกียรติ์ภาคไทยอยู่ แต่ยอมรับว่าเป็นการอ่านที่เหนื่อย ไม่ใช่เพราะเรื่องภาษา แต่เพราะวิธีการเขียนที่เขียน “หนัก” เลยทำให้การอ่านล่าช้าพอสมควร ซึ่งเรื่องรามเกียรติ์ผมเคยอ่านเป็นภาษาอังกฤษแล้ว แต่อันนั้นยิ่งแล้วใหญ่ ภาษาที่เขาใช้เป็นภาษาดอกไม้เกินคำอธิบาย ในภาคภาษาอังกฤษ (ที่คนอินเดียแต่งและแปลนั้น) เป็นภาษาที่ยืดเยื้อและ Dramatic เกิน เลยทำให้เป็นการอ่านที่ล่าช้าและเหน็ดเหนื่อย

แต่เรื่องที่ผมเตรียมจะอ่าน (เมื่อจบรามเกียรติ์ภาคไทย) คือเรื่องราว Game of Thrones ครับ

เนื่องจากช่วงนี้ผมกำลังดูซีรีส์ Game of Thrones ใกล้จะจบ ซึ่งตอนที่คนเขาฮิตกัน ผมไม่คิดจะดู เพราะผมนึกว่ามันเป็นแฟนตาซีเกิน ผมนึกว่ามีแต่มังกรพูดได้ อัศวินที่ต้องต่อสู้เพื่อประสาทนี้ประสาทนั้น ผมเลยไม่สนใจ แต่พอลองดูเมื่อ 3-4 เดือนก่อน….Oh My God!!!  ถามว่ามีมังกร มีอัศวิน มีการต่อสู้หรือไม่ มีครับ แต่ไม่ได้มีอย่างที่คิด บังเอิญเรื่องมังกร เรื่องอัศวิน เป็นเรื่องรอง เพราะตัวละครขับเคลื่อนเรื่องมากกว่า

ในช่วงหยุดยาวปลายปี ต้อนรับปีใหม่ ถ้าอยากหนีเรื่องบ้าบอในบ้านเรา ไม่ว่าจะเรื่อง คนจะเดินประท้วงบนท้องถนน เรื่องอดีตนายกฯ เบ่งกล้ามไปวันๆ ทำให้คน (เดิมๆ) จ้องจับผิดทันที (ไม่มีอะไรทำกันเหรอ? หรือทำอะไรอย่างอื่นไม่เป็น?) เปิดหู เปิดตา เปิดใจดีกว่าครับ เพราะมีโลกภายนอกที่มีเรื่องอื่นๆ ที่เราควรให้ค่ามากกว่า แต่ถ้าทำไม่ได้ ขอให้สนุกกับการหมุนเวียนและวกวนใน loop เดิมๆ ครับ

ขอให้ทุกท่านสนุกสนาน และมีความสุขส่งท้ายปีเก่า คราวหน้าเราอาจเจอกับบทความที่ออกหนาวเบาๆ อีกครั้งครับ.