ทำงานเพื่อประชาชน...หรือเพื่อตนเอง

เพื่อการพัฒนาประเทศ และแก้ปัญหาต่างๆ ของประเทศที่จะสร้างความสุขให้ประชาชน แต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมา หลังจากมีการจัดตั้งรัฐบาล จนคณะรัฐมนตรีเข้าเฝ้าถวายสัตย์และรัฐบาลมีการแถลงนโยบายแล้ว เรายังไม่ได้เห็นการเร่งรัดการทำงานเพื่อประเทศชาติและประชาชนของนักการเมือง

แม้ว่ารัฐบาลจะมีความพยายามอยู่บ้าง แต่ก็ไม่สามารถเดินหน้าได้อย่างแคล่วคล่องให้เกิดผลงาน เพราะพรรคฝ่ายค้านพรรคหนึ่งก็มีพฤติกรรมเป็นฝ่ายแค้นด้วยความริษยาที่ตัวเองไม่ได้เป็นรัฐบาล ก็จะตั้งหน้าตั้งตาแซะ แขวะการทำงานของรัฐบาล ไม่ว่ารัฐบาลจะคิดอ่านทำอะไรก็จะถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่ดี มีทั้งแกนนำพรรค และบรรดา Influencer ที่เป็นนายแบกนางแบกของพรรคนี้ ต่างก็พากันกระหน่ำด้อยค่าการทำงานของรัฐบาล เพราะกลัวว่ารัฐบาลจะมีผลงาน จนทำให้พรรคภูมิใจไทยชนะการเลือกตั้งที่จะเกิดขึ้นในเวลาสั้นๆ นี้ ทั้งๆ ที่หลายอย่างที่พูดออกมานั้นเป็นเรื่องของการขว้างงูไม่พ้นคอ หลายคนที่ได้ยินได้ฟังก็พากันตั้งคำถามว่า แล้วในช่วงเวลาที่พรรคของตนเป็นรัฐบาลนั้น ทำไมไม่ทำสิ่งที่ตัวเองเรียกร้องให้รัฐบาลนี้ทำเล่า และหลายอย่างที่พูดแซะมานั้น ไม่ได้เป็นการเรียกร้องให้พรรครัฐบาลทำงานเพื่อประชาชน แต่เป็นการพูดในลักษณะที่ชี้ว่าพรรคภูมิใจไทยไม่เหมาะที่จะเป็นรัฐบาล พรรคของตนเองต่างหากที่มีความเหมาะสมมากกว่า

อีกพรรคหนึ่งที่อุตส่าห์ช่วยยกมือให้หัวหน้าพรรคภูมิใจไทยได้เป็นรัฐบาล ก็ไม่ต้องการให้รัฐบาลมีผลงานเช่นกัน ถึงขนาดที่มีแกนนำคนหนึ่งพูดว่ายกมือให้มาเป็นรัฐบาลเพื่อให้ยุบสภาให้มีการเลือกตั้งใหม่ ไม่ได้ให้มาแจกเงิน หมายถึงไม่พอใจที่รัฐบาลมีโครงการ “คนละครึ่ง Plus” ที่ถูกใจประชาชน เป็นโครงการที่น่าจะกระตุ้นเศรษฐกิจ เป็นผลงานของรัฐบาลได้ พรรคนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพรรคของเขาจะชนะการเลือกตั้งแบบ Landslide และได้เป็นพรรคที่สามารถจัดตั้งรัฐบาลได้เพียงพรรคเดียว เขามองว่าพรรคเพื่อไทยที่เป็นคู่แข่งที่สูสีกับเขานั้น ตอนนี้กระแสตกแล้ว เพราะการเป็นรัฐบาล 2 ปี ไม่มีผลงาน สิ่งที่แผดเสียงตะโกนหาเสียงไว้นั้น ไม่สามารถทำได้แม้แต่เรื่องเดียว เป็นการทำงานไม่ตรงปก มิหนำซ้ำ คนที่เป็นนายกรัฐมนตรีก็ไร้ความรู้ ไร้ความสามารถ ไร้ประสบการณ์ ไร้วุฒิภาวะ ทำงานไม่เป็น และมีบุคลิกที่ไร้เสน่ห์ ทำลายมนตร์เสน่ห์ของพรรคแบบชนิดไม่อาจจะกอบกู้ได้ ส่วนพรรคอนุรักษ์นั้น ยังไงก็คงไม่มีทางได้ สส.ถึง 100 คน เว้นเสียแต่ว่าในการเป็นรัฐบาลครั้งนี้มีผลงานเข้าตาประชาชน ดังนั้น พวกเขายอมไม่ได้ที่จะให้พรรคที่เป็นรัฐบาลอยู่ตอนนี้มีผลงานเข้าตาประชาชน ทำให้รัฐบาลนี้ตกอยู่ในสภาพไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำ แต่กลับเร่งรัดทำสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องจำเป็นเร่งด่วน และไม่ใช่เรื่องที่เป็นประโยชน์กับประชาชน แต่เป็นประโยชน์กับนักการเมืองมากกว่า

สิ่งที่ประชาชนอยากเห็นก็คือ 1) การจัดการเรื่องกรณีพิพาทไทย-กัมพูชาที่หนักแน่น เด็ดขาด 2) การแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจ แต่เรากลับไม่ได้เห็นนักการเมืองเคลื่อนไหวกระตุ้นรัฐบาลใน 2 เรื่องนี้ แต่กลับไปเร่งรัดเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญ นำเอามาเป็นวาระในการประชุมสภา เหมือนประหนึ่งเป็นเรื่องเร่งรัดที่มีความสำคัญเสียเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เราไม่เคยได้ยินว่าประชาชนรู้สึกเดือดร้อนอะไรกับรัฐธรรมนูญฉบับปี 2560 มีแต่พวกนักการเมืองเท่านั้นที่รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนกับรัฐธรรมนูญฉบับนี้ที่เรียกขานกันว่าเป็น “รัฐธรรมนูญฉบับปราบโกง” การที่พวกเขารังเกียจรัฐธรรมนูญฉบับปราบโกงกันรุนแรงขนาดนี้ เป็นเพราะว่าพวกเขาตั้งใจจะโกง และรู้สึกว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้ทำให้โกงยาก แต่ละเรื่องที่พวกเขาวิพากษ์วิจารณ์รัฐธรรมนูญฉบับนี้ ไม่เห็นมีประเด็นใดที่จะเป็นประโยชน์กับประชาชน การที่เขาเอาเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญขึ้นมาทำก่อนที่จะคุยกันเรื่องการแก้ไขปัญหาข้อพิพาทไทย-กัมพูชา และเรื่องการแก้ไขปัญหาปากท้องของประชาชน มันเป็นเพราะเขาอับปัญญา ไม่สามารถที่จะเรียงลำดับความสำคัญได้อย่างถูกต้อง หรือว่าพวกเขาเห็นแก่ตัว ต้องการทำสิ่งที่เป็นประโยชน์กับนักการเมืองก่อนที่จะทำสิ่งที่จะเป็นประโยชน์กับประชาชน

พวกเขาต้องการให้ตัดเรื่องการดำรงตำแหน่งทางการเมืองที่จะต้องมีความซื่อสัตย์สุจริตเป็นเชิงประจักษ์ แสดงว่าพวกเขาไม่มีความซื่อสัตย์หรือไร

พวกเขาต้องการให้ตัดเรื่องการทำผิดมาตรฐานจริยธรรมอย่างร้ายแรงที่อาจจะทำให้พวกเขาต้องออกจากแวดวงการเมืองตลอดชีวิต ที่เป็นเช่นนี้ เพราะพวกเขาไม่มีจริยธรรมหรือไร

พวกเขาต้องการลดทอนอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญ ด้วยการกล่าวหาว่าศาลรัฐธรรมนูญเป็นเครื่องมือของนิติสงครามที่ผู้มีอำนาจใช้ในการกำจัดฝ่ายตรงกันข้าม จริงๆ แล้ว ถ้าหากคนเราเข้าใจรัฐธรรมนูญและปฏิบัติตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญ ไม่เห็นต้องกลัวอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญเลย ถ้าหากไม่ได้ทำผิดอะไร ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญก็ไม่อาจจะทำอะไรเขาได้

มีบางพรรคต้องการให้มีการร่างรัฐธรรมนูญใหม่ทั้งฉบับโดยผู้ร่างมาจากการเลือกของประชาชน ไม่ใช่มาจากการแต่งตั้งของใครบางคน ที่อาจจะทำให้ไม่ยึดโยงกับประชาชน เป็นการพูดที่ดูถูกผู้ทรงคุณวุฒิที่มีความรู้ มีความเชี่ยวชาญ มีประสบการณ์ และเป็นผู้ที่มีผลงานที่เป็นประโยชน์กับประเทศชาติและประชาชนมาเป็นเวลาหลายสิบปี

ถ้าหากใช้ปัญญาให้มาก เห็นแก่ตัวให้น้อยลง ก็น่าจะเรียงลำดับว่าควรทำอะไรก่อนหลังเพื่อประเทศชาติและประชาชน แต่ถ้าหากเห็นแก่ตัว ก็จะเรียงลำดับความสำคัญผิดอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้นั่นแหละ.