การเจรจาที่กัวลาลัมเปอร์ไม่ควรเป็นเพียงฉากหยุดยิงเพื่อปิดแฟ้มเลือดไทย MoU 2543 และแผนที่ 1:200,000 ต้องถูกทบทวน มิฉะนั้นอธิปไตยไทยจะถูกแลกกับคำว่า “สันติภาพชั่วคราว” และเช็คเยียวยาที่ไร้ความจริง

จากคำถาม “ทหารมีไว้ทำไม” ถึง “สนามตะกร้อ” วาทะลวงโลกที่แพ้ต่อเสียงปืนจริง เลือดของ ทหารลูกชาวบ้าน และน้ำตาของคนอพยพ ตอบแทนทุกคำพูดลอยฟ้า สนามรบไม่ใช่บทสนทนาโ

คฤหาสน์หรูของตระกูลฮุน ตระหง่านเหนือชีวิตที่ยากจนของประชาชน อำนาจถูกผูกขาดด้วย กองทัพ ตำรวจ และกฎหมาย ที่กดฝ่ายตรงข้าม เสียงปืนชายแดนคือ ผลลัพธ์ของเกมอำนาจ

ชายแดนไทย–กัมพูชาลุกเป็นไฟ 13 ชีวิตชาวบ้านไทยและทหารอีก 1 นายต้องสังเวย “ทักษิณ” เคลมบทบาทราวกับฮีโร่ ขณะที่ ฮุนเซนบิดภาพให้ไทยกลายเป็นผู้รุกราน นี่ไม่ใช่ศึกเพื่ออธิปไตย แต่คือ เกมอำนาจของ “ลูกหลานพระยาละแวก” และ “ร่างทรงเจ้ามูลเมือง” เลือดคนไทยถูกใช้แลก ศักดิ์ศรีปลอม ๆ ของทั้งสอง

จากกับระเบิดในฝั่งไทยถึงกระสุนที่ตาเมือน พ่อลูกตระกูลฮุนเดินเกมซ้อนกันเป็นฉาก ใช้คำโป้ปดสร้างเรื่องล่วงหน้า แล้วรัวปืนใส่ไทยเพื่อใส่ร้ายว่าเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เป้าห

ไม่มีสุ้มเสียงใดในงานเลี้ยงพรรคร่วมรัฐบาลจะดังเท่ากับความเงียบของ พีระพันธุ์ ที่นั่งอยู่ใต้คำขวัญ “ปกป้องอธิปไตย” เคียงข้างทักษิณ ในงานที่อาจดูเหมือนเวทีแห่งสามัคคี แต่นั่นคือช่วงเวลาที่อดีตทั้งหมดถูกวางลง เพื่อแลกกับความนิ่งข้างอำนาจที่เขาเคยต่อต้าน