ส.ค.ส. 2567

เพราะถ้าปล่อยให้เป็นเรื่องของ หมอ ให้ท่านลากไปขึ้นเขียง ไปทำบายพ้ง บายพาส ไปต่อเส้นเลือดโน้น เส้นเลือดนี้ ให้หัวใจเกิดแรงสูบฉีดขึ้นมาได้ใหม่ หรือได้แบบคล่องเนื้อ คล่องตัว แต่สุดท้าย...ก็ใช่ว่าสามารถอยู่ยงคงกระพันชาตรี อยู่ไปแบบอมตะนิรันดร์กาลก็หาไม่!!! ช่วงที่เคยรู้จัก-มักจี่กับท่านอดีตประธานศาลฎีกา คุณ ประมาณ ชันซื่อ ท่านเคยเปิดอก เปิดเสื้อ โชว์บาดแผลผ่าตัดอันน่าสยดสยองตั้งแต่กลางอกลงมาแทบถึงหน้าท้อง พร้อมกับความหวังที่จะอยู่ยาวว์ว์ว์ไปอีกเป็นปีๆ แต่อีกไม่นาน-ไม่ช้าหลังจากนั้น ท่านก็ดันลา-ละ-สละไปจากโลกนี้ซะดื้อๆ เป็นไปตาม กฎอนิจจลักษณะ อันว่าด้วยอะไรก็ตามที่เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ย่อมหนีไม่พ้นต้องดับไปเป็นธรรมดา หรือโดยไม่มี ข้อยกเว้น ใดๆ ทั้งสิ้น...

ดังนั้น...การปล่อยให้ ความไม่แน่นอน ดำรง คงอยู่ กับตัวตน-ของตนไปโดยตลอด จนมีสถานะไม่ต่างอะไรไปจากเครื่องเตือนสติ เตือนใจ โดยอัตโนมัติ ย่อมเป็นอะไรที่ เข้าท่า ยิ่งกว่าเป็นไหนๆ โดยเฉพาะถ้ามันยังไม่ถึงกับก่อกวน รบกวน ไปถึงสมอง ถึงความนึกคิดจิตใจ ยังสามารถนำเอา สติ-ปัญญา ที่แม้จะมีอยู่เพียงน้อยนิด ไปใช้ในการสร้างสรรค์ ประโยชน์ ให้แก่ผู้อื่น แก่สังคม แก่ชาติ หรือแก่โลกเอาเลย ถ้าหากเป็นไปได้ จึงเป็นสิ่งที่น่าดำเนิน เจริญรอย ไปในแนวนี้ ดีกว่าการ ยืดเวลา การอยู่-การไป ที่ก็คงแค่ๆ ไม่กี่วัน กี่เดือน กี่ปี เท่านั้นเอง...

การที่ พระผู้เป็นเจ้า ท่านยังอุตส่าห์เปิดช่อง เปิดโอกาส ให้มา อวยพรปีใหม่ กับบรรดาท่านทั้งหลายในที่นี้ ในปีใหม่นี้ ย่อมต้องถือเป็นสิ่งที่สุดยอด สุดๆ ไปแล้วก็ว่าได้ และดังที่เคยว่าไปแล้วเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมานั่นแหละว่า ภายใต้โลกที่เต็มไปด้วย อันตราย ยิ่งเข้าไปทุกที แทนที่จะมุ่งดิ้นรนขวนขวายหาความสุข-ความสบายใดๆ ก็แล้วแต่ สู้หันมามองหาหนทางที่จะทำให้ความทุกข์ มันลดน้อยถอยลง ไปจนถึงระดับ ความทุกข์...ที่พอรับได้ อย่างที่อภิมหาพระท่าน พุทธทาสภิกขุ ท่านชี้แนะ ชี้นำ เอาไว้น่าจะเหมาะกว่า...

และคงไม่มีอะไรที่ได้ผลชะงัด เบ็ดเสร็จและเด็ดขาด เกินไปกว่าการหันมาใช้ สติ และ ปัญญา ควบคุม บังคับ สิ่งใดๆ ก็ตามที่พรั่งพรูกรูเข้ามากระทบกับ ผัสสะ กับหู-จมูก-ตา-ลิ้น-กาย-ใจของตัวเอง ไม่ให้มันเกิดการ ปรุงแต่ง ไปตามความชอบ-ความชัง ความรัก ความหลง ความโกรธ เกลียด เคียดแค้น อาฆาต-ริษยา จนต้องเกิดอาการ สวิงไป-สวิงมา ในด้านใด-ด้านหนึ่งจนเกินเหตุ เกิดความรู้สึกที่เป็น กลางๆ เป็น มัชฌิมาปฏิปทา ชนิดก่อให้เกิดความ เข้าถึง-เข้าใจ ว่าเอาไป-เอามาแล้ว มันก็เป็นเช่นนั้นเอง...มันเป็นพรรค์นั้นแหละ ในแต่ละสิ่ง แต่ละอย่าง แต่ละเรื่อง แต่ละกรณี ด้วยกันทั้งสิ้น ทั้งปวง...

อันนี้นี่แหละ...ที่อาจพอช่วยให้เกิดการลดระดับความทุกข์ ไปจนถึงจุดที่กลายไปเป็น ความทุกข์...ที่พอรับได้ ขึ้นมาได้มั่ง ไม่ว่ามากหรือน้อย อะไรที่เคยหนักหนา-สาหัส อาจเบาๆ ขึ้นมาบ้างตามลำดับ อะไรที่เคยมืดๆ มิดๆ อาจพอได้เห็นแสงสลัวส่องขึ้นมาบ้างรางๆ อะไรที่เคยสกปรกรกรุงรัง อาจสะอาดมาก-สะอาดน้อยไปตามสภาพ ฯลฯ ส่วนจะเรียกสิ่งที่ได้มาจากกรรมวิธีเช่นนี้ ว่า ความสุข หรือ ความทุกข์...ที่พอรับได้ ก็แล้วแต่รสนิยมของใคร-ของมัน ด้วยเหตุนี้...เนื่องในช่วงวาระแห่งการ ส่งท้ายปีเก่า-ต้อนรับปีใหม่ ณ ที่นี้ ก็ขออนุญาตนำเอาสิ่งที่ว่านี้ถือเป็นคำอำนวยพร ให้กับบรรดาท่านทั้งหลาย ขอให้จงประสบกับ ความสุข หรือหลงเหลืออยู่เพียงแค่ ความทุกข์...ที่พอรับได้ ไปด้วยกันทุกผู้ ทุกคน...เทอญญ์ญ์ญ์...