“เมืองบาป”กับ“คืนบาป”

ถึงจะเป็นภาพยนตร์ยอดเยี่ยม แต่ก็ทำให้ในตอนนั้นชาวอำเภอพรหมพิรามประท้วงกันใหญ่โต ขนาดผู้สร้างต้องยกคณะไปขึ้นเวทีขอโทษขอโพยถึงตัวอำเภอกันเลย

เหมือนกรณีเมืองพัทยานี้เป๊ะ ชื่อหนังก็ต้องเปลี่ยน จากคำแรกเดิมไม่มี “สระอือ” ก็เติมให้มีซะ นอกนั้นคงไว้ตามเดิม

แล้ว “เสี่ยเจียง” ก็ยอมควักเงินอีกร่วมแสน เพื่อถ่ายทำหนังสารคดีสั้นความยาว 5 นาที ปะหัวหนังตอนเริ่มฉาย ว่าด้วยชีวิตความเป็นอยู่ที่ถูกต้องแท้จริงของชาวพรหมพิราม

กิน-อยู่ ดำเนินชีวิตกันอย่างไร ไม่ได้เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ประชาชนส่วนใหญ่ก็มีระเบียบ..

มีจารีตประเพณีที่ดีงาม วันโกนไม่ได้ละ วันพระก็ทำบุญตักบาตร เหมือนพลเมืองไทยทั่วไป เรื่องชาวอำเภอเดือดดาลหนังเรื่องนี้ถึงสงบลงได้!

เท่าที่ทราบ..หนัง "คืนบาปฯ" ก็ได้อาศัยข้อมูลจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐและงานประพันธ์ของนักข่าวไทยรัฐคือคุณสันติ เศวตวิมล (ตอนนั้น)

ซึ่งพี่แกได้นำข้อมูลของคดีมาถอดความร้อยเรียงเป็นบทประพันธ์ประเภท “สารคดี” ก่อนจะถูกบริษัทพร้อมมิตรภาพยนตร์ นำมาทำเป็นภาพยนตร์..

 จนเป็นที่มาของความไม่พอใจของประชาชนอำเภอนั้น!

จะว่าไป กรณีชาวเมืองพัทยาเดือดเนี่ย แทบจะเป็นเหมือน “เบ็ดเบอร์เดียว” กันกับหนังคืนบาปฯ เลยนะ!

เท่าที่ตรองดู เรื่องมันน่าจะมาจากคำว่า “บาป” คำนี้แหละเป็นเหตุ คนไทยเราไม่ชอบทำบาป แม้คนที่ทำบาปก็ยังไม่ชอบบาปเลย คิดดูเอาเถอะ!

 คำนี้..ความหมายมันอัปมงคลจริงๆ ไปกันไม่ได้กับคนเมืองพัทยาที่เขาดีๆ ในหัวข่าวมีคำว่า “เมืองบาป” ใครจะทำใจรับได้

ไม่พอแค่นี้ มีคำว่า “สวรรค์โสเภณี” ย้ำหัวตะปูอีก ภาพลักษณ์ดีๆ จะเอาอะไรมาเหลือเล่า อันนี้สื่อพึงสังวร ก่อนจะขีดจะเขียนอะไรควรต้องรอบคอบ 

ผมเองใคร่อยากรู้ชาวบ้านร้านตลาดที่ได้อ่านข่าวนี้แล้วมีความคิดเห็นประการใด ก็มีทั้งตำหนิสื่อและเห็นด้วยที่ชาวเมืองพัทยาเขาจะเดือด

แต่มีความเห็นหนึ่งคอมเมนต์แบบไม่จำกัดเฉพาะกรณีข่าวนี้ เขาว่าประเทศนี้จะพูดอะไรก็ได้ ยกเว้นพูดความจริง

นี่..ให้เดา ก็คงจะมองว่า “เมืองบาป แดนสวรรค์โสเภณี” เป็นจริงอย่างนั้นกระมัง?

วลีมันย้อนแย้งพิกล “เมืองบาปกับแดนสวรรค์” เอาจริงๆ ผมก็มองว่าไม่น่าจะไปกันได้ ไปกันไม่ได้ก็แสดงว่า จั่วหัวข่าวน่าจะไม่ตรงปก?

อย่ากระนั้นเลย ผมยกหูขอความเห็นจากคนคุ้นเคย ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน “คุณมานพ อุดมเดช” ผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องคืนบาปพรหมพิรามนั่นแหละ!

“นรกกับสวรรค์ มันเป็น ปฏิทรรศน์” คุยกับคุณมานพ ผมก็มึน-งงกับแกได้ทุกครั้ง.. “คืออะไรล่ะ?” ผมสงสัย

“พารา-ด็อกซ์” แกตอบ ผมถามต่อ “คำง่ายๆ มีมั้ย?” แกว่า.. “ความย้อนแย้งไงเล่า คำว่าย้อนแย้งอย่าคิดว่าง่าย อธิบายยากนะ อย่างเกิดกับตายมันอยู่ปลายเชือกคนละข้าง

ไอ้เชือกเส้นนี้จะว่ามันไม่มีชีวิตก็ไม่ได้ มันเกิดแล้วก็แสดงว่ามีชีวิต จะว่ามันตายก็ไม่ได้อีก สสารและพลังงานไม่สูญหายไปจากจักรวาล

มันแค่เปลี่ยนรูปกลับคืนไปสู่สภาพสสารและพลังงานซึ่งไม่มีชีวิตมาตั้งแต่ไหนๆ ชีวิตมันไม่มีชีวิตมันแฝงอยู่ในตัว”

“แล้วเมืองคนบาป แดนสวรรค์โสเภณี มันดีหรือไม่ดีล่ะ?” ผมถาม.. “เอาจริงๆ มันก็ตอบไม่ได้อีก ถ้าไม่มีนรกก็ไม่มีสวรรค์

เมื่อมีสวรรค์ก็มีนรก มันเป็นสิ่งเดียวกันนั่นแหละ เหมือนสสารกับพลังงานเป็นสิ่งเดียวกัน มันเป็นสมมติสัจจะ ความจริงที่คนกำหนด”

“แบบนี้ก็หมายความว่าจะไปเดือดไทยรัฐทีวีก็ไม่ได้สิ?".. “ได้ซิ ก็เดือดไปแล้วนี่ แต่ที่ต้องตำหนิสื่อ อย่าถือว่าพูดความจริงจะพูดอย่างไรก็ได้  

 “วาจาใดเป็นคำจริง เป็นประโยชน์ ไม่ถูกใจผู้ฟัง เลือกกาละที่จะพูด” ยึดแค่นี้ก็ไม่ต้องยกโขยงไปขอโทษใครให้เสียเวลาแล้ว...

ผมน่ะ คืนบาปฯ คืนเดียว ก็เข็ดแล้วแถมหวิดถูกตื้บอีกต่างหาก”

แหม..จำแม่นเชียวนะ!.

สันต์ สะตอแมน.