
อาจจะเป็นเพราะโลกดิจิทัลมันง่ายแค่คลิกนิ้ว มีรีโมตหรือมือถือในมือกระมัง ทุกวันนี้เจอะเจอเพื่อนฝูง ก็จะต้องมีหัวข้อ ..เธอดูซีรีส์เรื่องนี้หรือเปล่า?!? ..เข้าไปอยู่ในประเด็นสนทนา แต่จะมีผิดแผกแตกต่างกันแค่ว่า ซีรีส์กิมจิ ซีรีส์ขนมปัง ซีรีส์ปลาดิบ หรือว่าซีรีส์กำแพงเมืองจีน
วันนี้จึงไม่แปลกใจเลยว่า มีงานวิจัยเรื่อง "ภาวะติดสื่อบันเทิง" (Entertainment or Screen Addiction) เผยแพร่สะกิดเตือน ถึงขั้นมีการพูดถึงในคู่มือสุขภาพจิตอย่าง DSM-5 (คู่มือวินิจฉัยโรคทางจิตเวช) ในหมวดหมู่พฤติกรรมเสพติดที่ไม่ใช่สารเสพติด เช่น การติดเกม
สะท้อนบอกว่า มนุษย์ป้าวัยเกษียณ ที่โลกคือซีรีส์ทั้งหลายทั้งปวงนั้น กำลังมีโรคติดซีรีส์เกาะเป็นเงาตามตัว ซึ่งหากไม่รู้เท่าทัน โรคภัยไข้เจ็บก็จะตามมาจากความบันเทิงนี่แหละ ถึงแม้ยังไม่มีชื่อ "โรค" อย่างเป็นทางการว่า "โรคติดซีรีส์" (Series Addiction) แต่การดูซีรีส์หรือหนังแบบหักโหมจนควบคุมตัวเองไม่ได้ สามารถนำไปสู่ปัญหาสุขภาพที่จริงจังได้ เช่น:
ภาวะติดสื่อบันเทิง (Entertainment Addiction) คล้ายกับการติดเกมหรือติดโซเชียล มีลักษณะดูต่อเนื่อง หยุดดูไม่ได้ สูญเสียการควบคุมตัวเอง
โรคออฟฟิศซินโดรม (Office Syndrome) ดูซีรีส์นานๆ ท่าเดิม เสี่ยงปวดหลัง คอ ไหล่ กล้ามเนื้ออักเสบ
นอนไม่หลับ (Insomnia) การดูซีรีส์ต่อเนื่องยาวนาน โดยเฉพาะก่อนนอน รบกวนวงจรการนอน ทำให้นอนไม่หลับ หรือนอนหลับไม่ลึก
สายตาเสื่อมจากการใช้หน้าจอ (Digital Eye Strain) ตาล้า ตาแห้ง ปวดตา หรือเห็นภาพเบลอจากการจ้องจอนานเกินไป
ปัญหาสุขภาพจิต (Mental Health Issues) เช่น เครียด วิตกกังวล อารมณ์แปรปรวน ซึมเศร้า เมื่ออินกับเนื้อหามากเกินไป หรือใช้ซีรีส์เป็นการหนีปัญหาในชีวิตจริง
พฤติกรรมเนือยนิ่ง (Sedentary Behavior) นั่งหรือนอนอยู่กับที่นาน เสี่ยงโรคอ้วน เบาหวาน ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจในระยะยาว
ก็น่าจะลองสังเกตตัวเองนะคะว่า กำลังอยู่ในโหมดนี้กันบ้างหรือเปล่าเอ่ย!?!.
'ป้าเอง'
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
รักชาติ..แต่พอดี
สถานการณ์ความตึงเครียดระหว่างไทยและกัมพูชาที่บริเวณช่องบก จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งเป็นพื้นที่ชายแดนที่ยังไม่มีการปักปันเขตแดนอย่างเป็นทางการ ได้กลับมาเป็นประเด็นร้อนอีกครั้ง ห
ได้เวลา..สำรวจตู้เสื้อผ้า
ได้เวลา..สำรวจตู้เสื้อผ้า จากการศึกษาวิจัยของ Grazia พบว่า มนุษย์เราส่วนใหญ่สวมใส่เสื้อผ้าเพียง 32% ของเสื้อผ้าทั้งหมดที่มีอยู่ในตู้เสื้อผ้าเท่านั้น
8 ย.กับอายุที่มากขึ้น
เรื่องนี้เพื่อนส่งมาให้ บอกว่าอ่านแล้วรู้สึกขำ และอดไม่ได้ต้องส่งต่อ "ความขำ" ให้กับเพื่อนๆ จะได้ร่วมด้วยช่วยกันขำ
สุขใครสุขมัน...อย่าตัดสินคนอื่น
เมื่อถึงวัยเกษียณ หลายคนอาจมองว่านี่คือช่วงปลายทางของชีวิต แต่สำหรับใครอีกหลายคน มันคือจุดเริ่มต้นของ “อิสระ” ที่แท้จริง เพราะเมื่อหน้าที่การงานจบลง ชีวิตกลับมีพื้นที่ว่างให้เราหันมาใส่ใจในสิ่งที่รักและมีความสุขได้อย่างแท้จริง คนเกษียณในวันนี้มีความสุขที่แตกต่างกันไปอย่างน่าทึ่ง บางคนเลือกเดินทางท่องเที่ยวทั่วถิ่นแผ่นดินไทย หรือออกนอกประเทศ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสในยามทำงาน เขาเหล่านี้มีเวลา มีเงิน และไร้พันธะ จึงได้ออกไปเปิดโลกกว้างด้วยรอยยิ้ม
ปิดตา..ดูละคร
เพราะอยากรู้อยากเห็นว่า "ปิดตา" แล้วดูละครมันยังไงกันนะ?!? มนุษย์ป้าเลยชักชวนเพื่อนฝูงซื้อบัตรละครเวทีปิดตาเรื่อง “แสงแรก” จัดโดยมูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 18 พ.ค.ที่ผ่านมา ซึ่งนัยว่าเป็นรอบปฐมทัศน์
เสียงดนตรีแห่งความภักดี
มีบางบทเพลงที่ไม่ใช่แค่ดนตรี… แต่มันคือความทรงจำ คือแรงบันดาลใจ และคือพลังของความจงรักภักดีที่ส่งผ่านจากหัวใจหนึ่งไปสู่อีกหัวใจหนึ่งอย่างไม่มีวันสิ้นสุด