เรียบร้อยโรงเรียนประชาธิกัด!!!

ทิ้งห่างผู้มีคะแนนอันดับหนึ่ง อันดับสอง ไม่รู้กี่หมื่นต่อกี่หมื่นคะแนน ลดไปกว่าเลือกตั้งครั้งก่อนหน้าไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ย่อมอาจถือเป็นภาพสะท้อนว่าบรรดา คนใต้ ทั้งหลาย คงไม่น่าจะแฮปปี้ เอนดิ้ง มากมายซักเท่าไหร่นัก กับความแปลก แหวกแนว ที่ออกจะหนักไปทาง วิตถาร ของประดาคนรุ่นใหม่เหล่านี้...

------------------------------------------------

อย่างไรก็ตาม...สำหรับหัวหน้ารัฐบาลอย่างท่านนายกฯ บิ๊กตู่ จะไปมองชัยชนะและความพ่ายแพ้คราวนี้ เป็นแค่เรื่องปกติ-ธรรมดา ของการ เลือกตั้งซ่อม แบบไม่จำเป็นต้องรู้ร้อน-รู้หนาวอะไรเอาเลยแม้แต่น้อย คงไม่น่าจะ เข้าท่า มากมายซักเท่าไหร่ เพราะไม่ว่าการชิงชัยระหว่างพรรคแกนนำรัฐบาลและพรรคร่วมรัฐบาลด้วยกันเอง มันอาจไม่ได้นำมาซึ่งความขัดแย้ง การกระทบกระทั่งกันไป-กันมา ภายในความเป็นรัฐบาลเดียวกัน แต่ภายใต้ บารมี ของ บิ๊กตู่ ที่ชักจะเสื่อมโทรมลงไปเรื่อยๆ ไม่ว่าใครแพ้-ใครชนะ มันคงไม่ได้ช่วยให้การ ลอยตัว ของนายกรัฐมนตรี เกิดความปลอดโปร่ง โล่งสบาย อยู่แล้วแน่ๆ ตรงกันข้าม...แนวโน้มที่จะต้องอึดอัด ขัดข้องใจ ไปโดยตลอด นับวันจะมีสูงยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ...

-------------------------------------------------

เพราะโดยฉากสถานการณ์ทุกวันนี้และในอนาคตเบื้องหน้านั้น...มันน่าจะทำให้พรรคการเมืองแต่ละพรรค ภายในพรรคร่วมรัฐบาลด้วยกันเอง ต่างพยายามหาทางออก ทางไป ด้วยตัวของตัวเองยิ่งเข้าไปทุกที หรือโดยไม่จำเป็นต้องหันไปพึ่ง  บารมี ของผู้นำรัฐบาลมากมายซักเท่าไหร่ และถ้าหากต่างฝ่ายต่างพยายามหันไปคว้าชัยชนะโดยอาศัยอิทธิพล บารมี ของตัวเอง หรือพรรคของตัวเอง มากยิ่งขึ้นไปเท่าไหร่ อันนั้นนั่นแหละ...ที่มันจะยิ่งทำให้การ ลอยตัว อาจไม่ต่างอะไรไปจากการลอยไป-ลอยมา แบบว่าวขาดป่าน หรือแบบชนิดแทบไม่รู้ทิศ-รู้ทาง ว่าจะไปไหนต่อไปไหนกันดี...

----------------------------------------------

ในขณะที่ว่าที่นายกฯ แห่งสุโขทัยธรรมาธิราช หันมาเน้นความ นวลผ่อง ของตัวเอง ด้วยมาตรการ ประกันราคา หรือด้วยอะไรก็แล้วแต่ รองนายกฯ ตลอดกาลแห่งพรรคแกนนำรัฐบาล ก็ดูจะยังไม่ให้ข้อสรุปที่แน่ชัด ว่าสิ่งที่เรียกว่า ความตายเท่านั้น...ที่จะพรากฉันไปจากเธอ จะหมายถึงการชู บิ๊กตู่ ในตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไปโดยตลอดหรือไม่ อย่างไร ไม่ต่างอะไรไปจากความภาคภูมิใจของพรรคร่วมรัฐบาลอีกพรรค ที่หลังๆ มานี้...แทบไม่อาจสรุปได้ว่า ภูมิใจใคร กันแน่ โดยเฉพาะเรื่องกัญชง กัญชา เรื่องสารพิษ สารเคมี ฯลฯ อะไรต่างๆ...

-----------------------------------------------

อันนี้นี่แหละ...ที่ทำให้สูตรทางการเมือง หรือสมการทางการเมือง ในการเลือกตั้งครั้งหน้า มันชักจะออกไปทางคลุมๆ เครือๆ ไม่ได้แจ่มแจ้ง ชัดเจน เหมือนอย่าง ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี มากมายซักเท่าไหร่ แม้จะมีฝักถั่ว หรือฝักอะไรก็แล้วแต่ อยู่ภายในกระเป๋ากุงเกง ถึง 250 พระหน่ออยู่แล้วก็ตาม และโดยฉากสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยปัญหากับปัญหา รอคอยอยู่เบื้องหน้า เตรียมพร้อมที่จะไล่ล่าและบดขยี้อย่างไม่คิดจะลดราวาศอกนั่นเอง ที่จะยิ่งทำให้พรรคร่วมรัฐบาลแต่ละพรรค ต้องพยายามหาทางออก ทางไป ด้วยตัวของตัวเอง และทำให้สูตรการเมือง สมการทางการเมือง ภายในอนาคตเบื้องหน้าอาจต้องเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม จากชนิด พลิกหน้ามือ-เป็นหลังตีน เอาเลยก็ไม่แน่...

---------------------------------------------------

โดยเฉพาะถ้าหากพรรคฝ่ายค้าน หรือฝ่ายแค้น อย่างพรรค เผาไทย เขาสามารถแลนด์สไลด์ หรือแอฟวะลานช์ ขึ้นมาได้จริงๆ โดยอาศัยฉากสถานการณ์ที่ทุกสิ่งทุกอย่างลอยไป-ลอยมา ปานประดุจว่าวขาดป่าน อย่างเช่นที่กำลังเป็นอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้ อันนี้...ก็ยิ่งน่าจะเละเป็นขี้ เละเป็นโจ๊ก ยิ่งขึ้นไปใหญ่ ด้วยเหตุนี้... ตบะ และ บารมี ของผู้ที่เป็นหัวหน้ารัฐบาลในปัจจุบัน จึงออกจะมีความสำคัญมิใช่น้อย ในการกำหนดทิศทางการเมืองภายในอนาคตเบื้องหน้า ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะค่อยๆ เป็นไปตามคำมั่นสัญญา...ขอเวลาอีกไม่นานหรือไม่? เพียงใด? หรือจะต้องหวนกลับไปสู่ วงจรอุบาทว์ กันอีก แบบเที่ยวแล้ว เที่ยวเล่า...

---------------------------------------------------

ยิ่งบรรดา คนรุ่นเก่า คนแก่ คนชรา อย่างพวก ไดโนเสาร์ ทั้งหลาย ที่เคยพร้อมเสียสละ พร้อมเอาตัวเข้าแลก ไม่ว่าติดคุก ติดตะราง ถูกทิ้ง ถูกขว้าง ยังไงก็แล้วแต่ ก็ไม่คิดจะปริปาก ถ้าหากไม่ตายโหง ตายห่า ไปเป็นรายๆ ก็อาจเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า เกินกว่าจะทำอะไรต่อมิอะไรต่อไปอีกได้ ขณะที่บรรดาพวก กิ้งก่า หรือ กะปอม ยังคงมีเรี่ยว มีแรง พอที่จะสร้างความแปลกใหม่ ความวิตถาร กันอีกเยอะ ภายใต้ฉากสถานการณ์ทำนองนี้นี่เอง ที่ต้องอาศัย ผู้นำ ที่เต็มไปด้วยตบะและบารมีอย่างเป็นพิเศษ โดยจะยังคงเป็น บิ๊กตู่ หรือเป็นใครต่อใครก็แล้วแต่...

----------------------------------------------------

ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก J. Donald Walters (อีกครั้ง)...“Leadership is an opportunity to serve. It is not a trumpet call to self-importance. - ความเป็นผู้นำคือการมีโอกาสรับใช้ผู้อื่น หาใช่เสียงแตรที่ป่าวประกาศความสำคัญของตัวเองไม่...”.

-------------------------------------------------------