ผมไม่เอารัฐประหารครับ ผมไม่ยินยอมหรือยินดีให้กลุ่มบ้าบอยั่วยุให้กองทัพออกมายึดอำนาจ การยั่วยุให้มีรัฐประหารหรือยึดอำนาจ เป็นการกระทำและการยั่วยุที่เลวทราม ผมถามหน่อยว่า

การเสียชีวิต ของ พล. อ. สุจินดา คราประยูร เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา ทำให้ผมต้องรำลึกประวัติศาสตร์สักนิดนึง

เวลานี้ไม่ใช่เวลาอวดรู้ ไม่ว่าคุณจะชอบรัฐบาลชุดนี้ กับผู้นำคนนี้ เวลานี้ไม่ใช่เวลาสร้างความแตกแยก ไทยเรายิ่งแตกแยกกันเองเท่าไหร่ ฝ่ายตรงข้ามยิ่งได้เปรียบ

วันนี้เป็นวันครบรอบ 45 ปี ที CNN (Cable News Network) ออกอากาศครั้งแรก ผมเชื่อว่าคงไม่มีใครในโลกไม่รู้จัก CNN ถ้าถามว่าดู CNN หรือไม่ ทุกคนต้องตอบว่าดูอยู่แล้ว ถ้าคำถามคือ “เคยดู CNN ไหม?” ต้องตอบคือ “เคยอยู่แล้ว” ต้องถามว่าเวลาอยู่บ้าน ดูไหม?

ถ้าผมเป็นคนอเมริกัน ผมไม่รู้จะทำตัวอย่างไร สำหรับคนไทย คนชื่นชอบผู้นำของเรา แค่เขาหายใจก็ยกย่องว่าเป็นเทวดามาเกิด

ขอออกตัวว่า วันที่เขียนคอลัมน์นี้ ร่างกายผมไม่เต็มสมบูรณ์ครับ ขออวดว่าผมไม่ได้เป็นไข้หวัดมาเกือบ 30 กว่าปีแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยไม่สบาย เพียงแต่ไม่ได้เป็นไข้หวัดเหมือนเมื่อก่อน

สิ่งที่เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ 22 เมษายนที่ผ่านมา ทำให้โลกต้องจับตามองว่าการปะทะจะยกระดับเป็นการสู้รบ และจบที่สงคราม ระหว่าง 2 ประเทศที่มีอาวุธนิวเคลียร์ทั้งคู่หรือไม่

Mark Carney จะได้เป็นนายกรัฐมนตรีคนใหม่ของแคนาดา และพรรค Liberal จะได้เป็นแกนนำรัฐบาลชุดใหม่อีกต่างหาก ซึ่งเมื่อช่วงต้นปีนี้ ประโยคนี้ไม่มีทางจะพูดออกมาหรือเขียนออกมาได้

เกือบหนึ่งสัปดาห์เต็มที่สมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิส (ขออนุญาตเรียกสั้นๆ ว่า Pope Francis) สิ้นพระชนม์ครับ ตามกระบวนการ พอมี Pope องค์ใดสิ้นพระชนม์ จะต้องมีการแสดงความอาลัย 9 วัน และกระบวนการเลือก Pope องค์ใหม่จะใช้เวลาประมาณ 15-20 วัน (รวม 9 วันแสดงความอาลัยแล้วครับ)

ผมขออนุญาตเก็บตกเรื่องสงกรานต์ปีนี้สักหน่อยครับ ถึงแม้ เทศกาลผ่านพ้นไปหลายวันก็ตาม แต่ผมมีความประทับใจที่ผมอยากเล่า เพราะถ้าไม่เล่าวันนี้ ผมจะต้องรอปีหน้า ไหนๆ สงกรานต์ยังไม่ผ่านพ้นไปเท่าไรนัก ขอเล่าวันนี้ และเรื่องของเรื่องคือ ตัวผมยังอยู่บ้านเฮาอยู่ เลยยังอยู่ในบรรยากาศและสิ่งแวดล้อมที่เล่าได้อยู่

ผมกำลังเขียนคอลัมน์วันนี้ ตรงกับวันครบรอบ 29 ปีที่คุณพ่อผมเสียชีวิต (11 เมษายน 2539) เป็นวันที่ผมรำลึกถึงคุณพ่อ และบางปีเป็นวันที่เสียใจมากกว่าปีอื่นๆ

วันที่ 2 เมษายนที่ผ่านมา ถือเป็นวันเขย่าโลกทีเดียว ใครที่ชอบคิดว่าการเมืองเป็นเรื่องไกลตัว การเลือกผู้นำไม่เกี่ยวกับชีวิตประจำวันของคนทั่วไป หรือเลือกใครก็เท่านั้น

วัน-เวลาที่เขียนคอลัมน์นี้อยู่ เป็นช่วงเวลาที่เกิดแผ่นดินไหวพอดีครับ ทำให้รู้เลยว่าในโลกนี้ใครจะรวย จะมีอำนาจล้นฟ้าขนาดไหน ในที่สุดเราจะสู้ธรรมชาติไม่ได้

ตอนเรียนหนังสือ สิ่งที่ถูกสอนตลอดเวลาคือ การบริหารประเทศควรต้องแยกศาสนากับการบริหาร เพราะเมื่อปนกันเมื่อไหร่ ผู้มีอำนาจจะกลายเป็นเผด็จการไปในตัว

วันนี้ขอย้อนกลับไปยุคที่ไม่ห่างปัจจุบันมากนัก แต่ต่างจากปัจจุบันโดยสิ้นเชิง ผมจะไม่ย้อนกลับไป 20-30 ปี จะย้อนแค่ 5 ปีเท่านั้น ช่วงกลางสัปดาห์ที่ผ่านมาเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เป็นช่วงที่โลกหยุดหมุนชั่วคราวอย่างจริงจัง เป็นยุคที่ Corona Virus กำลังระบาด ทำให้โลกของเราอยู่ในความมืดมน อยู่ในความสับสน อยู่ในความงง บวกกับความกลัว และความไม่แน่นอน

วันนี้ผมมาช้า แต่ช้าดีกว่าไม่มา วันนี้ผมอยากพูดถึงเรื่องการ “ปะทะ” ระหว่าง ประธานาธิบดี Donald Trump กับประธานาธิบดี Volodomyr Zelensky เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่ Zelensky เยือนทำเนียบขาว อย่างเป็นทางการ ผมจะไม่เสียเวลาใคร วิเคราะห์ว่า พฤติกรรม Trump ไม่เหมาะสมอย่างโน้นอย่างนี้ เพราะสำหรับใครที่คิดว่าการกระทำของ Trump ถูกต้องอยู่ พูดไปก็เท่านั้นแหละครับ

ผมขอแสดงความนับถือ และขออวยพรให้พี่น้องชาวมุสลิมทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง และมีสภาพจิตใจที่แข็งแกร่ง ตลอดช่วงรอมฎอนปีนี้ครับ

เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมได้ปูทางและเล่าที่มาที่ไปของความขัดแย้งระหว่าง “บ้านใหญ่” 2 ตระกูลในแวดวงการเมืองฟิลิปปินส์ ตระกูลหนึ่งเป็น “บ้านใหญ่”

ถ้าชอบเรื่องการเมือง ถ้าชอบดรามา ถ้าชอบดรามาการเมืองนั้น ผมว่าแฟนคอลัมน์สามารถติดตามการเมืองภายในประเทศทุกประเทศ ทั้งระดับชาติ ระดับท้องถิ่น

ผมรู้สึกโล่งใจที่สภาพอากาศกลับมาสู่สภาพปกติ (มากกว่าเดิม) ถึงแม้จะไม่ใสสะอาดเท่าที่ควรก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าช่วงที่มีฝุ่นหนาทั่วบ้านทั่วเมือง