เมื่อช่วงสัปดาห์-สองสัปดาห์ที่แล้ว…มีข่าวต่างประเทศชิ้นเล็กๆ อยู่ข่าวหนึ่ง ที่ทำให้คนแก่-คนชราอย่าง อันตัวข้าพเจ้าเอง อดที่จะปลาบปลื้ม ยินดี ขึ้นมามิได้ นั่นก็คือข่าวเรื่องบทเพลงรุ่นเก่า

ด้วยเหตุเพราะอ่านหนังสือซะหมดบ้าน!!! อย่างที่เคยบอกๆ เอาไว้แล้ว ก็เลยต้องหันไปคว้าหนังสือเก่า ว่าด้วยเรื่อง จาริกบุญ-จารึกธรรม ของ พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต)

เคยมี เพื่อนซี้ เป็นชาวเขมรอยู่รายหนึ่ง…ชื่อว่า เขียว กัณหฤทธิ์ ที่เคยเป็นถึงรัฐมนตรีกระทรวงข่าวสารของกัมพูชา ในรัฐบาลของอดีตนายกฯ ฮวยเซ็ง นี่แหละ

เคยมี เพื่อนซี้ เป็นชาวเขมรอยู่รายหนึ่ง…ชื่อว่า เขียว กัณหฤทธิ์ ที่เคยเป็นถึงรัฐมนตรีกระทรวงข่าวสารของกัมพูชา ในรัฐบาลของอดีตนายกฯ ฮวยเซ็ง นี่แหละ

ภายใต้โลกยุคใหม่ สังคมสมัยใหม่…คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้ว่า บรรดา ทวยไทย หรือ ปวงชนชาวไทย ท่านได้ เปลี่ยนแปลง ไปเยอะแล้ว แบบชนิด พลิกหน้ามือเป็นหลังตีน

ภายใน ตัวตน ของมวลมนุษย์ในแต่ละคน…ดูๆ แล้วมันอาจมี กลไก บางอย่าง ที่ซุกซ่อนอยู่ในยีน ในดีเอ็นเอ โดยจะเป็นสิ่งที่ พระเจ้า ท่านประทานมาให้หรือไม่? อย่างไร?

จะโดยความแก่ ความชรา หรือจะโดยสิ่งที่เรียกว่า ประสบการณ์ ก็แล้วแต่ เลยทำให้อดที่จะสรุปไม่ได้ว่า เอาเข้าจริงๆ แล้ว…ความเป็นไปของชาติ-บ้านเมือง

อาทิตย์นี้…ก็เพิ่งวันที่ 25 พฤษภาคม ยังเหลืออีกตั้งเกือบ 20 วัน กว่าจะถึงวันที่ 13 มิถุนายน ยิ่งถ้าหากซอยวันแต่ละวัน ออกมาเป็น ชั่วโมง ก็ปาเข้าไปถึงเกือบๆ 480 ชั่วโมงเอาเลยถึงขั้นนั้น

ฟังจากที่ลูกสาวคุณพี่ ไตรรงค์ สุวรรณคีรี ไปคุยกับท่านอดีตนายกฯ อานันท์ ปันยารชุน แล้วได้นำเอาคำชี้แนะ ชี้นำ ของท่านอดีตนายกฯ ต่อบรรดา คนรุ่นใหม่ ทั้งหลาย

ไม่ว่า บ้านเรา …หรือ โลก ดูๆ มันชักจะยุ่งๆ ยิ่งกว่าหนวดแขกพันกับฝอยขัดหม้อยิ่งเข้าไปทุกที แถมอาจไม่ใช่ยุ่งแต่เฉพาะเรื่องกฎ กติกา ระบบ ระเบียบ

คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้นั่นแหละว่า…ไม่ว่า ทักษิณรอด-ไม่รอด หรือ คุณหลานอุ๊งอิ๊งจะรอด-ไม่รอด ไปจนถึง รัฐบาลรอด-ไม่รอด อันเป็นสิ่งที่บรรดา คอการเมือง

เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา…องค์กรระดับโลกรายหนึ่ง ที่เรียกชื่อย่อๆ ว่า GRPS (The Global Risk Perception Survey) เขาได้ไประดมเอาบรรดา ผู้เชี่ยวชาญ

โลกช่วงนี้…น่าจะตกอยู่ในสภาพสุดจะ ทรหวลปั่นป่วนคลั่ง ยิ่งเข้าไปทุกที อันเนื่องมาจากผู้นำอเมริกาอย่าง

แม้แต่บรรดาผู้ที่ยึดมั่นใน อุเบกขาธรรม ทั้งหลาย…ไม่ว่าจะหนักไปทาง เฉยมอง หรือ เฉยเมิน ก็ดูจะอดรนทนไม่ได้ไปด้วยกันทั้งสิ้น ด้วยเหตุนี้…ไม่ว่าจะเป็นองค์กรทางศาสนา

เผอิญว่าตอน แผ่นดินไหว ดันหลับอยู่พอดิบพอดี…เลยไม่ได้รับรู้ รับทราบ ถึงอาการโคลงๆ เคลงๆ หรืออาการใดๆ เอาเลยแม้แต่นิด แต่พอเห็นภาพ เห็นข่าว เห็นคลิปวิดีโอ

ช่วงระยะเวลาประมาณ 2 วัน 2 คืน…คงไม่ถึงกับทำให้ต้อง อ้วกแตก-อ้วกแตน อะไรมาก แม้ว่าอาจคลื่นเหียน มวนท้องอยู่มั่งนิดๆ หน่อยๆ

วัน-สองวันก่อน…มีข่าวชิ้นเล็กๆ ในหนังสือพิมพ์ต่างประเทศ คือ The Financial Times แต่เป็นอะไรที่น่าคิด น่าสะกิดใจอยู่ไม่น้อย ด้วยการอ้างรายงานการประเมินผลของหน่วยงานหน่วยหนึ่งใน

ด้วยเหตุเพราะอ่านหนังสือซะหมดบ้าน…จนแทบไม่เหลืออะไรจะอ่าน เลยต้องหันไปคว้า พระคัมภีร์ไบเบิล เล่มหนาๆ ระดับหนุนหัวนอนได้สบายๆ

พุธที่เพิ่งผ่านมาตรงกับวันที่ 5 มีนา. …ถ้าว่ากันตาม มาตรฐานเดิมๆ ก็คงต้องถือเป็นวันสำมะคัญอีกวันหนึ่งอยู่พอสมควร คือเป็น วันนักข่าว แต่ถ้าว่ากันตาม มาตรฐานใหม่ๆ

คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า…ข่าวคราวเกี่ยวกับเรื่อง การเมือง ในบ้านเรา มันออกจะเป็นอะไรที่น่าเบื่อ น่าหน่าย น่าเอียน เสียเหลือเกิน ยิ่งโดยเฉพาะสำหรับผู้ที่ต้องคลุกคลีกับข่าวประเภทนี้ มานานนับเป็นทศวรรษๆ หรือผู้ที่เคยต้องยึดอาชีพ นักข่าว อย่าง อันตัวข้าพเจ้าเอง เป็นต้น…